Ήβη Μελεάγρου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

| ημερομηνία θανάτου = [[84 Ιανουαρίου]] [[2019]]

Η '''Ήβη Μελεάγρου''' ([[Λευκωσία]], [[27 Μαΐου]] [[1928]] - [[84 Ιανουαρίου]] [[2019]]<ref>{{Cite news|url=http://parathyro.politis.com.cy/2019/01/apeviose-i-ivi-meleagrou/|title=Απεβίωσε η Ήβη Μελεάγρου|last=|first=|work=Πολίτης - Παράθυρο - Λοξές ματιές στον πολιτισμό|date=|page=|archive-url=|archive-date=|accessdate=|via=}}</ref>) ήταν Κύπρια συγγραφέας, η πρώτη σημαντική μυθιστοριογράφος της ελληνόφωνης κυπριακής λογοτεχνίας και η πρώτη εκφωνήτρια του Ραδιοφωνικού Σταθμού Κύπρου.

Τέλειωσε το [[Παγκύπριο Γυμνάσιο]] και την Γαλλική Σχολή Καλογραιών (''ÉcoleΑγίου deΙωσήφ<ref Saintname=":0">{{Cite Joseph'')news|url=http://parathyro.politis.com.cy/2014/11/ivi-meleagrou-i-monaksia-me-ekane-syngr/|title=ΗΒΗ ΜΕΛΕΑΓΡΟΥ: Η μοναξιά με έκανε συγγραφέα|last=Μωυσέως|first=Μερόπη|work=Πολίτης - Παράθυρο - Λοξές ματιές στον πολιτισμό|date=2014|page=|archive-url=|archive-date=|accessdate=|via=}}</ref> στην γενέτειρά της, οπότε και εμφανίστηκε για πρώτη φορά στα κυπριακά γράμματα. Συνέχισε με κλασικές σπουδές δι’ αλληλογραφίας στο Πανεπιστήμιο του [[Λονδίνο]]υ. Ήταν ανιψιά του [[Λουκής Ακρίτας|Λουκή Ακρίτα]]<ref name=":0" />, πολιτικού και συγγραφέα, ο οποίος διετέλεσε Υφυπουργός Παιδείας του Γεωργίου Παπανδρέου, και αδερφή του [[Τάκης Χατζηδημητρίου|Τάκη Χατζηδημητρίου]]<ref name=":0" />, πολιτικού και ένα από τα ιδρυτικά στελέχη της [[ΕΔΕΚ]].

Ήδη από μαθήτρια ασχολήθηκε με την λογοτεχνία. Δημοσίευε κείμενα (κυρίως χρονογραφήματα σε τακτική βάση) το 1951 στην εβδομαδιαία τότε εφημερίδα «Πρωτεύουσα» και διηγήματα στο λογοτεχνικό περιοδικό «Κυπριακά Γράμματα».<br>Υπήρξε ιδρυτικό μέλος και αρχισυντάκτρια του περιοδικού «Κυπριακά Χρονικά» (πρωτοκυκλοφόρησε το 1960<ref name=":0" />), στο οποίο δημοσίευε λογοτεχνικά κείμενα και άρθρα πολιτικο-κοινωνικού προβληματισμού σε μια κρίσιμη για την πρόσφατη ιστορία περίοδο. Το έργο της ήταν στενά συνδεδεμένο με την ιστορία της Κύπρου από την ανεξαρτητοποίησή της το 1960 και μετά. Ανέπτυξε έντονη πολιτική και πολιτισμική δραστηριότητα<ref name=":0" /><ref name=":1">{{Cite web|url=http://pentalia.blogspot.com/2020/01/in-memoriam.html|title=ΠΕΝΤΑΛΙΑ: ΗΒΗ ΜΕΛΕΑΓΡΟΥ, In Memoriam|last=Πενταλια|ημερομηνία=2020-01-29|website=ΠΕΝΤΑΛΙΑ|accessdate=2020-12-24}}</ref><ref name=":2">{{Cite web|url=https://www.kathimerini.com.cy/gr/politismos/biblio/syneiditi-aktibistria-toy-kairoy-tis-i-ibi-meleagroy|title=Συνειδητή ακτιβίστρια του καιρού της η Ήβη Μελεάγρου|last=Solutions|first=BDigital Web|website=Kathimerini.com.cy|accessdate=2020-12-24}}</ref>, αποτυπώνοντας και αναλύοντας σημαντικές πτυχές της κυπριακής κοινωνίας στα δοκίμιά της.

Η Ήβη Μελεάγρου ήταν η πρώτη σημαντική μυθιστοριογράφος της Ελληνοκυπριακής Λογοτεχνίας και ανήκε στους Κύπριους λογοτέχνες της μεταπολεμικής γενιάς. Το σύνολο του έργου της είναι στενά συνδεδεμένο με την ιστορία της πατρίδας της από την ανεξαρτητοποίηση του νησιού μέχρι την [[Τουρκική εισβολή στην Κύπρο|εισβολή του "Αττίλα"]] και την σύγχρονη πραγματικότητα.

Στο έργο της συναντάμε έναν συνδυασμό επικών ποιητικών περιγραφών με έντονους εσωτερικούς μονολόγους. Τα θέματά της αναπτύσσονται με φόντο την ιστορία του Ελληνισμού και της Μεσογείου τις τελευταίες δεκαετίες. Εστιάζεται στη μετάβαση από την κλειστή κυπριακή κοινωνία στα χρόνια της [[Ιστορία της Κύπρου|βρετανικής κυριαρχίας]] στα ταραγμένα χρόνια της ανεξάρτητης [[Κύπρος|Κύπρου]]. Υπάρχει μια αίσθηση μεταίχμιου τόσο στα γεγονότα όσο και στα πρόσωπα των ηρώων της.

Με το λογοτεχνικό της έργο, η Ήβη Μελεάγρου αναδείχθηκε σε μια από τις σημαντικότερες μορφές της κυπριακής λογοτεχνίας αλλά και του ευρύτερου ελληνικού χώρου και τιμήθηκε με πολλά λογοτεχνικά βραβεία. Ενδεικτικά, το διήγημά της «Φουρνάδικο»<ref>{{Cite web|url=http://www.polignosi.com/cgibin/hweb?-A=7273&-V=limmata|title=Μελεάγρου Ήβη|last=Polignosi|website=www.polignosi.com|accessdate=2020-12-24}}</ref>, το οποίο δημοσιεύτηκε στο λογοτεχνικό περιοδικό «Κυπριακά Γράμματα», βραβεύθηκε από τον Πνευματικό Όμιλο Κύπρου. Ο ίδιος Όμιλος την βράβευσε και το 1957 για τη νουβέλα «Το σπίτι του Σολωμού».

Επιπλέον τής απονεμήθηκαν το πρώτο Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος της Κύπρου το 1969 για το μυθιστόρημα «Ανατολική Μεσόγειος»<ref name=":2" />, το πρώτο Κυπριακό Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος το 1982 και το δεύτερο Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος της Ελλάδας το 1983 για το έργο της «Προτελευταία εποχή». Αυτά τα δυο μυθιστορήματα αποτελούν τομή στην λογοτεχνία της Κύπρου και της Ελλάδας<ref name=":0" /> χάρη στην καινοτόμο δομή και τεχνική τους (έχουν επιρροές από τον Μοντερνισμό και το γαλλικό Νέο Μυθιστόρημα), την υπαινικτικότητα και την διεισδυτική περιγραφική απόδοση των ταραγμένων περιόδων της ανεξαρτησίας της Κύπρου και της τουρκικής εισβολής. Και στα δυο έργα αποδίδεται με αφοσίωση και προσοχή η περιπλοκότητα της αλληλεπίδρασης του ιστορικού πλαισίου με την κοινωνία.

Το 2004 η Κυπριακή Πολιτεία την τίμησε για την προσφορά της στα γράμματα της Κύπρου με την ύψιστη διάκριση : το Αριστείο Γραμμάτων, Τεχνών και Επιστημών. Τιμήθηκε και από την Ένωση Λογοτεχνών Κύπρου με το βραβείο Γιώργου Φιλίππου-Πιερίδη για το σύνολο της προσφοράς της.

Έγινε διεθνώς γνωστή τόσο για το πεζογραφικό όσο και το δοκιμιακό της έργο που βρίσκεται σε πολλά έντυπα, ελληνικά και κυπριακά, αλλά και για την πολιτική της δράση<ref name=":2" /> όσον αφορά το Κυπριακό. Ήταν η πρώτη εκφωνήτρια του Ραδιοφωνικού Σταθμού Κύπρου και η πρώτη παραγωγός λογοτεχνικών προγραμμάτων.

Μετά το 1974 διετέλεσε πρόεδρος της Κεντρικής Επιτροπής Γυναικείων Οργανώσεων και Σωματείων Κύπρου ενώ ανέπτυξε μια έντονη δραστηριότητα<ref name=":2" /><ref name=":1" /> τόσο στην Κύπρο όσο και στο εξωτερικό σχετικά με την κατοχή και την προσφυγιά.