Νικόλας Άσιμος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Νικόλας Άσιμος''' (πραγματικό όνομα: '''Νικόλαος Ασημόπουλος''', [[Θεσσαλονίκη]], [[20 Αυγούστου]] [[1949]] -– [[Εξάρχεια|Εξάρχεια ΑττικήςΑθηνών]], [[17 Μαρτίου]] [[1988]]) ήταν [[Έλληνες|Έλληνας]] [[ποιητής|στιχουργός]], [[συνθέτης]] και τραγουδιστής κυρίως του [[Ελληνικό ροκ|ελληνικού ροκ]], αλλά τραγούδησε και πολιτικά τραγούδια, μπαλάντες και [[Λαϊκό τραγούδι|λαϊκά]]. Ήταν περίπτωση ιδιαίτερα αντισυμβατικούαντισυμβατικός καλλιτέχνηκαλλιτέχνης, κυρίως όσον αφορά τον τρόπο ζωής. Οι συμπεριφορές του και τα τραγούδια που έγραψε θεωρήθηκαν συχνά προκλητικά. Επρόκειτο για ένα έντονα πολιτικοποιημένο άτομο, που δεν αποδεχόταν την «ταξινόμηση» σε κάποια ιδεολογία. Ο Άσιμος ήταν αρχικά [[Αριστερά (πολιτική)|αριστερός]], απέκτησε όμως [[αναρχισμός|αναρχική]] συνείδηση λίγο αργότερα και στη συνέχεια ξεπέρασε και τον αναρχισμό, καθώς δεν επιθυμούσε να του «κολλούν ταμπέλες».

Γεννήθηκε στη [[Θεσσαλονίκη]] στις 20 Αυγούστου του 1949 και μεγάλωσε στην [[Κοζάνη]]. Ο πατέρας του, Λάζαρος Ασημόπουλος, ήταν ιδιοκτήτης καταστήματος γενικού εμπορίου στο κέντρο της Κοζάνης και η μητέρα του, Μαρίκα Ασημοπούλου, το γένος Πινελίδη, ασχολείτο με τα οικιακά και ήταν [[Καταστροφή της Σμύρνης|προσφυγικής]] καταγωγής. Υπήρξε μέτριος μαθητής, ασχολήθηκε με τον [[Στίβοςστίβος|στίβο]] και το [[ποδόσφαιρο]] (έπαιζε [[τερματοφύλακας]]) και στην εφηβεία του αγάπησε τα ποιήματα του [[Γεώργιος Σουρής|Γεωργίου Σουρή]] (1853 - 1919) και διασκέδαζε τους συμμαθητές του σκαρώνοντας σατιρικούς στίχους πάνω σε μελωδίες ξένων επιτυχιών της εποχής, όπως το γαλλικό τραγούδι ''«Monsieur Cannibale''» του 1966 που τραγούδησε ο [[Σασά Ντιστέλ]]. ΕστειλεΈστειλε μάλιστα το συγκεκριμένο στιχούργημά του σε στήλη για τη νεολαία που διατηρούσε ο δημοσιογράφος [[Νίκος Μαστοράκης]] στην εφημερίδα ''[[Ελεύθερος Κόσμος|]]''Ελεύθερος Κόσμος'']], χρησιμοποιώντας για πρώτη φορά το ψευδώνυμο «''Άσιμος''» (υπέγραψε ως «''Νίκος Άσιμος''»).

Το [[1967]] εισήχθη στη [[Φιλοσοφική Σχολή Α.Π.Θ.|Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ.]], όπου ασχολήθηκε με το φοιτητικό [[θέατρο]], ενώ παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα στην ιδιωτική [[Δραματική Σχολή του Κυριαζή Χαρατσάρη]], χωρίς να αποφοιτήσει. Στη Θεσσαλονίκη αγόρασε την πρώτη του [[κιθάρα]] και ξεκίνησε να παίζει ως αυτοδίδακτος και να συνθέτει τα πρώτα του τραγούδια. Τον Δεκέμβριο του 1972 πρωτοεμφανίστηκε στο κοινό ως τραγουδοποιός, αλλά και ως ηθοποιός (ερμήνευε το μονόπρακτο «''[[Το Πανηγύρι]]''» του [[Ζαν Κοκτώ]]) στο δώμα του Λευκού Πύργου, το οποίο είχε μετατραπεί σε [[μπουάτ]]. Εκεί προέκυψαν για πρώτη φορά διαφωνίες και ρήξεις με συνεργάτες του, ένα φαινόμενο που τον ακολούθησε σε όλη την καλλιτεχνική διαδρομή του.

Τον Μάιο του [[1973]] εγκατέλειψε τις σπουδές του, έφυγε από τη Θεσσαλονίκη και κατέβηκε στην [[Αθήνα]]. Άρχισε να ασχολείται όλο και περισσότερο με τη μουσική, περιλαμβάνοντας όμως πάντα θεατρικά στοιχεία στις εμφανίσεις του. Στις [[μπουάτ]] της [[Πλάκα]]ς συνεργάστηκε, μεταξύ άλλων, με καλλιτέχνες όπως οοι [[Πάνος Τζαβέλας]], ο [[Θανάσης Γκαϊφύλλιας]], ο [[Γιάννης Ζουγανέλης]], ο [[Σάκης Μπουλάς]], ο Θάνος Αδριανός, ο Περικλής Χαρβάς, η [[Μαριάννα Τόλη]] και το ντουέτο [[Λήδα-Σπύρος]]. Το 1974 σκηνοθέτησε μία βραχύβια μουσικοθεατρική παράσταση στηστην [[μπουάτ]] «[[Εντεκάτη Εντολή]]», χωρίς ανταπόκριση από το κοινό.

Το 1975 σημειώθηκε η πρώτη του παρουσία στη δισκογραφία με ένα δίσκο 45 στροφών που περιείχε τα τραγούδια «''Ο Μηχανισμό''ςΜηχανισμός» (Α'Α΄ πλευρά) και «''Ο Ρωμιός''» (Β'Β΄ πλευρά) σε ενορχήστρωση του [[Γιώργος Στεφανάκης|Γιώργου Στεφανάκη]]. Τον έβγαλε η εταιρεία «''Λύρα''» του [[Αλέκος Πατσιφάς|Αλέκου Πατσιφά]] (1912 - 1981) και έπεσε θύμα [[Λογοκρισία στην Ελλάδα|λογοκρισίας]]:, δηλαδή μπορούσεεπιτράπηκε κάποιοςη ναπώλησή τον αγοράσειτου στα δισκοπωλεία, αλλά απαγορευόταν η μετάδοσή του από την [[δημόσια ραδιοτηλεόραση]]. Την ίδια χρονιά ο Άσιμος συμμετείχε στο πρόγραμμα του Μουσικού Καφενείου «''Σούσουρο''» (υπόγειο στην οδό Αδριανού 134 στην Πλάκα), ενός, κατά κάποιον τρόπο, πολιτικού καμπαρέ της [[Μεταπολίτευση|Μεταπολίτευσης]]. Το [[1976]] απέκτησε μία κόρη από την εκτός γάμου σχέση του με την αναρχοφεμινίστρια Λίλιαν Χαριτάκη. Τον Οκτώβριο του [[1977]], λίγο πριν από τις [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1977|βουλευτικές εκλογές της 20ης Νοεμβρίου εκείνης της χρονιάς]], προσήχθη και προφυλακίστηκε στις [[Φυλακές Αιγίνης|φυλακές της Αίγινας]] μαζί με πέντε εκδότες πολιτικών εντύπων (τέσσερις [[Αναρχισμός|αναρχικούς]] και έναν [[Αριστερά (πολιτική)|αριστεριστή]]), γιατί παρουσιάστηκαν από την [[Αστυνομία Πόλεων|Αστυνομία]] σαν «[[Ηθικός αυτουργός|ηθικοί αυτουργοί]]» ταραχών που ξέσπασαν στην [[Αθήνα]] κατά τη διάρκεια αντιγερμανικών διαδηλώσεων, με αφορμή τους θανάτους μελών της ένοπλης οργάνωσης «[[Φράξια Κόκκινος Στρατός|''Φράξια Κόκκινος Στρατός'']]» («''RAF''») στα διαβόητα «''λευκά κελιά''» των φυλακών [[Στάμχαϊμ (ταινία)|Στάμχαϊμ]] στη [[Δυτική Γερμανία]]. Μετά από λίγες εβδομάδες αφέθηκε ελεύθερος.

Το [[1978]] ξεκίνησε η περιπέτειά του για να αποφύγει την στράτευση. Πήρε απαλλαγή προσποιούμενος τον ψυχοπαθή και κατάφερε να του αναγνωριστεί ότι πάσχει από σχιζοειδή ψύχωση. ΟπωςὈπως περιγράφει στο βιβλίο του «''Αναζητώντας Κροκάνθρωπους»'', ιδιωτική έκδοση με πλήθος αυτοβιογραφικών στοιχείων, την οποία τύπωσε το 1980 και διακινούσε ο ίδιος, υιοθέτησε αυτή την συμπεριφορά γιατί ήταν αντίθετος προς τη στράτευση.

Από τον Σεπτέμβριο του 1978 έως τον Μάρτιο του 1987 κυκλοφόρησε οκτώ παράνομες κασέτες με, λιγότερο ή περισσότερο, πρόχειρες ηχογραφήσεις τραγουδιών του. Τις διακινούσε κυρίως ο ίδιος, στα κάγκελα του [[Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο|Πολυτεχνείου]] στην οδό Πατησίων, τριγυρνώντας σε μαγαζιά, νυχτερινά κέντρα και μπαρ, ή στα «μαγαζόσπιτα» όπου ζούσε κατά καιρούς, με πιο χαρακτηριστικό το ημιυπόγειο επί της οδού Αραχώβης 41 στα Εξάρχεια, την περίφημη «υπόγα» του Άσιμου, εκεί όπου διέμεινε από το φθινόπωρο του 1978 έως την άνοιξη του 1983.

Το Νοέμβριο του [[1982]] κυκλοφόρησε από την εταιρεία δίσκων «''Μίνως''» ο μοναδικός δίσκος 33 στροφών (LP) που έβγαλε όσο ζούσε, με τίτλο «''[[Ο Ξαναπές|Ο Ξαναπέ]]''ς»'','' σε ενορχήστρωση του [[Θανάσης Μπίκος|Θανάση Μπίκου]] και παραγωγή του [[Ηλίας Μπενέτος|Ηλία Μπενέτου]]. Συμμετείχαν η [[Χάρις Αλεξίου]] σε δύο τραγούδια («''[[ΑμαΆμα σε λέγαν Βάσω]]''» και «''[[Παπάκι]]''»), ο [[Βασίλης Παπακωνσταντίνου]] σε άλλα δύο («''[[Πιάστηκα Σχοινίσχοινί Κορδόνι]]''κορδόνι» και «''[[Της Επανάστασης]]''») και η ''[[Αθηναΐκή Κομπανία]]'' σε ένα(στο τραγούδι («''Σεισμός''»), το όνομα της οποίας δεν γράφτηκε στο εξώφυλλο, διότι θεωρήθηκε πολύ «εμπορική» για τον «αντάρτη» Άσιμο.

Έστηνε αυτοσχέδιες παραστάσεις στο δρόμο (''happenings'') στο κέντρο της Αθήνας, για τις οποίες είχε επινοήσει τους όρους «''Κροκ''» (στη δεκαετία του '701970) και «''Βόλτα''» (στη [[Δεκαετία 1980|δεκαετία του '80]]1980 στο [[Λόφος Στρέφη|Λόφο του Στρέφη]]), ακολουθούμενος από περιστασιακούς συνοδοιπόρους του στο πλαίσιο μιας αρχηγικής καλλιτεχνικής και πολιτικής παρέμβασης. Έκανε σύντομα περάσματα σε κινηματογραφικές ταινίες. Έφτιαξε δύο βραχύβια μουσικά συγκροτήματα, την «[[Exarchia Square Band]]», με τον [[Χρήστος Ζυγομαλάς|Χρήστο Ζυγομαλά]], και τους «''[[Νικόλας ΄Ασιμος και οι Εναπομείναντες]]''», με τον [[Τόλης Βουλτζάτης|Τόλη Βουλτζάτη]] και τη [[Λίτσα Περράκη]], με τα οποία δεν ηχογράφησε.

Τον Απρίλιο του 1987, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου τραγούδησε στον δίσκο του «''[[Χαιρετίσματα]]»'' πέντε τραγούδια του 'Ασιμου : «[[Ο σάλιαγκας κι ο μάλιαγκας]]», «[[Αγαπάω κι αδιαφορώ]]», «[[Θα 'ρθω να σε βρώ]]βρω», «[[Θα νικήσουμε (Venceremos)]]», «[[Καταρρέω]]».

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του εξέφρασε μεταφυσικές ανησυχίες<ref>{{cite journal |last=Βιδάλης |first=Γιώργος |title=Συνέντευξη: Νικόλας Άσιμος, ένας σύγχρονος Διογένης: "Δεν είμαι συν-θέτης, είμαι… πλην-θέτης" |journal=[[Ελευθεροτυπία]] |location=Αθήνα |date=11 Μαΐου 1987 |page=12}}</ref>, απέκτησε εμμονή με το έργο του Αμερικανού ανθρωπολόγου και συγγραφέα [[Κάρλος Καστανιέδα]] (1925 - 1998) και, σύμφωνα με μαρτυρίες{{παραπομπή}}, πίστεψε ότι διέθετε ικανότητες σαμάνου και έκανε «πειράματα αθανασίας» σκοτώνοντας άτυχα κατοικίδια ζώα τα οποία μετά προσπαθούσε να «αναστήσει»{{παραπομπή}}.

Το [[1987]] ο Άσιμος κατηγορήθηκε για το βιασμό μίας κοπέλαςγυναίκας και φυλακίστηκεκρατήθηκε στη φυλακή για ένα σύντομο χρονικό διάστημα{{παραπομπή}}. Η επικείμενη δίκη είχε συνέπειες στηστην ψυχοσωματική του κατάσταση. Τα ξημερώματα της Πέμπτης 17 Μαρτίου 1988 έδωσε τέλος στη ζωή του, πριν δικαστεί. Κρεμάστηκε από σωλήνα ύδρευσης στο «Χώρο Προετοιμασίας», όπως αποκαλούσε το τελευταίο μαγαζόσπιτό του στην οδό Καλλιδρομίου 55 στα [[Εξάρχεια]]<ref>{{cite web |last=Κωνσταντίνου |first=Παναγιώτης |title=Ένας αντισυμβατικός "μπαγάσας" |url=http://tvxs.gr/news/πρόσωπα/ένας-αντισυμβατικός-«μπαγάσας» |website=tvxs.gr |date=20 Αυγούστου 2020 |accessdate=28 Δεκεμβρίου 2020}}</ref><ref>{{cite journal |last=Βαγενά |first=Ντίνα |title="Έφυγε" ο Νικόλας Άσιμος: "Θέλω να με ξεχάσετε όλοι" |journal=[[Ελευθεροτυπία]] |location=Αθήνα |date=18 Μαρτίου 1988 |page=31}}</ref>. Κηδεύτηκε την επομένη στη [[Νέα Σμύρνη]], με παρόντες την οικογένειά του, φίλους του και πλήθος κόσμου<ref>{{cite journal |last=Βαγενά |first=Ντίνα |title="Ήσουν ευαίσθητος γι' αυτό έφυγες": Κηδεύτηκε ο Άσιμος |journal=[[Ελευθεροτυπία]] |location=Αθήνα |date=19 Μαρτίου 1988 |page=31}}</ref><ref>{{Cite web |last= |first= |url=http://www.asimos.gr/asimos_requiem04.html |title=Σαν Ρέκβιεμρέκβιεμ… γιασαν τονζόρι… Νικόλασαν Άσιμοφυτίλι… - Μέρος Δ',|website= asimos.gr |accessdate=2014-08-02 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20150319022258/http://www.asimos.gr/asimos_requiem04.html |archivedate=2015-03-19 |url-status=dead }}</ref><ref>{{cite web|title=Ένας αντισυμβατικός «μπαγάσας»|url=http://tvxs.gr/news/πρόσωπα/ένας-αντισυμβατικός-«μπαγάσας»|publisher=TVXS}}</ref> Πέθανε σε ηλικία 38 ετών.

== Αναφορές μετά τον θάνατό του ==

Το 1995 ο [[Στέλιος Καζαντζίδης]] περιέλαβε ένα τραγούδι με τίτλο «''[[Ο Φίλοςφίλος μας]]''» στο δίσκο «''[[Τα βιώματά μου]]''», σε στίχους [[Λευτέρης Χαψιάδης|Λευτέρη Χαψιάδη]] και μουσική [[Θανάσης Πολυκανδριώτης|Θανάση Πολυκανδριώτη]]. Το τραγούδι αυτό, όπως σημειώνεται στο εξώφυλλο του δίσκου «''είναι αφιερωμένο στον Νικόλα Άσιμο. Τον καλλιτέχνη και άνθρωπο που έζησε και αμφισβήτησε με συνέπεια και πίστη αυτόν τον κόσμο της βαρβαρότητας''».

Οκτώ "«παράνομες κασέτες"», όπως ο ίδιος τις χαρακτήριζε, ηχογραφήθηκαν σε σπίτια ή άλλους κατάλληλους (ή μη) τόπους με διάφορους μουσικούς και διακινούνταν "υπόγεια" μέσω του ίδιου του καλλιτέχνη ή φίλων του, αποφεύγοντας έτσι την εκμετάλλευση των συνθέσεών του από τις δισκογραφικές εταιρίες. Όσο βρισκόταν εν ζωή ηχογράφησε, πλην των κασετών, ένα single με 2 τραγούδια, έναν προσωπικό δίσκο 33 στροφών και συμμετείχε ως δημιουργός στον δίσκο του [[Βασίλης Παπακωνσταντίνου|Βασίλη Παπακωνσταντίνου]] «''Χαιρετίσματα»''. Ακολούθησαν μεταθανάτιες εκδόσεις τραγουδιών του και διασκευές από νεότερους καλλιτέχνες.

* 1975, «''Ο Μηχανισμός (Α'Α΄ πλευρά) - Ο Ρωμιός (Β'Β΄ πλευρά)»''. Δίσκος 45 στροφών (ΛΥΡΑΛύρα).

* {{cite book |title=Αναζητώντας Κροκανθρώπους|last=Άσιμος|first=Νικόλας|year= 2000|publisher=Εκδόσεις Βιβλιοπέλαγος |location=Αθήνα |isbn=960-7280-14-8}} ([Αρχικά κυκλοφορημένοκυκλοφόρησε από τον Άσιμο σε φωτοτυπημένα αντίγραφα.)]

== Ανθρωποφάγοι στην tv σκηνοθεσια ζερβος 1988Συμμετοχή σε ταινίες ==

* ''[[Ο δράκουλας των Εξαρχείων]]'' (1983)

* ''Τα βαποράκια''<ref>{{Citecite AV media |title=Τα βαποράκια |people=Τάσσιος, Παύλος (σκηνοθέτης)· Τσικλιρόπουλος, Μπάμπης (σεναριογράφος) web|url = http://www.imdb.com/title/tt0268006/|title = Άλλος για τον... Κορυδαλλό! (Τα βαποράκια)|date year= 1983|accessdate = |website medium=ταινία |publisher = |last = |first location=Ελλάδα }}</ref> (1983)

* ''[[Ρεμπέτικο (ταινία)|Ρεμπέτικο]]'' (1983)

* ''Όνειρο Αριστερήςαριστερής Νύκταςνύκτας'' (1987)

* {{cite book |title=Δίχως Καβάντζακαβάντζα Καμιάκαμιά: Βίος και Πολιτείαπολιτεία του Νικόλα Άσιμου |last=Αλλαμανής |first=Γιώργος|year=2000 |publisher=Εκδόσεις Λιβάνης Α.Α. |location=Αθήνα |isbn= 9601401741}}

* {{cite book |title= Ο Διάσημοςδιάσημος Νικόλας Άσιμος|last=Μπαγέρης |first=Δημήτρης |year=1999 |publisher=Εκδόσεις Σιγαρέττα-Οδός Πανός |location= Αθήνα|isbn=9789607716378}}