Χρήστος Γιανναράς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ fix homoglyphs: convert Latin characters in [A]реопагит to Cyrillic |
|||
Γραμμή 30:
Στο έργο του Χρήστου Γιανναρά δίδεται ιδιαίτερη προσοχή στην ανάδειξη της φιλοσοφικής σημασίας της διάκρισης ουσίας-ενεργειών, δηλαδή των ενεργημάτων/πράξεων και της σχέσης τους με την υποστατική πραγματοποίηση της ουσίας. Την ανάδειξή τους την θεωρεί ο Γιανναράς πραγματικά θεμελιώδη: σημειώνει ότι μια οντολογία που αρνείται να διακρίνει τη φύση και την υπόσταση από της ενέργειες της φύσης τις υποστατικά εκφερόμενες, αυτοκαταδικάζεται σε έλλειμμα ρεαλισμού, διότι αυτοπαγιδεύεται στον χωρισμό και στην αυτονόμηση του νοείν από το είναι.<ref>{{Cite book|title=Έξι φιλοσοφικὲς ζωγραφιές|last=Γιανναράς|first=Χρήστος|publisher=Ίκαρος|year=2011|isbn=978-960-9527-34-7|location=Αθήνα|page=101}}</ref> Για τον Γιανναρά, οι ενέργειες φανερώνουν την ετερότητα του προσώπου στα ενεργήματά του, με προεξάρχον πεδίο το πεδίο της Τέχνης.
==Επιρροές==
Στις επιρροές στη φιλοσοφική και θεολογική σκέψη του Γιανναρά μπορούν να περιληφθούν οι [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντινοί]] [[μυστικισμός|μυστικοί]], ο [[Μάξιμος ο Ομολογητής]], ο [[Γρηγόριος Παλαμάς]] και η μοναστική φιλολογία,<ref>http://www.athriskos.gr/2514/</ref> o [[Ιωάννης ο Δαμασκηνός]] (κατά Γιανναρά "''ο μεγαλύτερος [[Αριστοτελισμός|Αριστοτελιστής]] μέσα στην Ιστορία''")<ref>https://www.youtube.com/watch?v=RYv863E-lM8</ref>, ο [[Αθανάσιος Πάριος]] (θεωρούμενος από τον Γιανναρά ως ''γνήσια έκφραση της λαϊκής μη αλλοτριωμένης ορθοδοξίας'')<ref>http://www.athriskos.gr/2514/</ref>, o [[εμπειρισμός]] (θεωρία που πρεσβεύει ότι οι αισθήσεις και η εμπειρία οδηγούν στην αλήθεια, ενώ η σκέψη και η μεταφυσική αντίληψη την αλλοιώνουν) όπως αποτυπώνεται στην πεποίθηση του Γιανναρά ότι ''«η αλήθεια δεν είναι δεδομένο τι, αλλά ενεργούμενο πως... ...είναι η κοσμιότητα της ζωής... ...Κατακτάται με τη μετοχή στον κοινό λόγο που είναι και θείο, γιατί είναι ο λόγος της ζωής»'' (Χ. Γιανναράς, Κριτικές Παρεμβάσεις, 1983, σ. 87)<ref>http://www.athriskos.gr/2514/</ref>, ορισμένες πτυχές του ρωσικού σλαβόφιλου και αντιδυτικού πνευματικού κινήματος (μέσω [[Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι|Ντοστογιέφσκι]] και [[Αλεξάντρ Σολζενίτσιν|Σολζενίτσιν]]), αλλά και το έργο και η σκέψη του [[Μάρτιν Χάιντεγκερ]], ιδιαίτερα στο βιβλίο του Γιανναρά ''Χάιντεγκερ και Αρεοπαγίτης'' (Δωδώνη, 1967).<ref>http://www.athriskos.gr/2514/</ref>
==Απόψεις==
| |||