|
== Οι φιλοσοφικές του ιδέες==
Το προοίμιο των ιδεών κατατίθεται στο δοκίμιο "An Essay towards a New Theory of Vision (1709) - (Δοκίμιο για μια νέα θεωρία της όρασης). Με αφορμή τη μελέτη του σε θέματα [[Οπτική|Οπτικής]], αφής και μεγέθους, καταθέτει την άποψη ότι τα αντικείμενα της όρασης δεν υπάρχουν αυτά καθ´εαυτά, αν και για τα αντικείμενα της αφής θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει την ανεξάρτητη υπόστασή τους. Με αυτόαυτόν τον τρόπο ο Μπέρκλεϋ υποστήριζε τη βασική αρχή του [[Ιδεαλισμός|ιδεαλισμού]], ότι για τα μόνα πράγματα που μπορούμε να αποφανθούμε, είναι αυτά που προκύπτουν από τις ιδέες, πουοι οποίες βασίζονται όμως μόνο στην εμπειρία μας, δηλαδή αποκλειστικά στις αισθήσεις μας. Ως εκ τούτου απέρριπτε την υλική ουσία, τις υλικές αιτίες και υποστήριζε ότι οι λέξεις που χρησιμοποιούμε, έχουν νόημα, μόνο όταν αντιστοιχούν στην περιγραφή της εμπειρίας μας.<ref>Πελεγρίνης</ref> <ref name = "Πάπυρος Λαρούς"></ref>{{#tag:ref|Στο έργο : A Treatise Concerning the Principles of Human Knowledge, Part I (1710) - Πραγματεία για τις αρχές της ανθρώπινης γνώσης|group=Σημ.}} Έτσι η πραγματικότητα ταυτίζεται με την πραγματικότητα της αντίληψης μας, ενώ η υπόσταση των πραγμάτων δεν είναι ποτέ υλικής φύσεως. Οι ιδέες είναι το μόνο συστατικό στοιχείο του κόσμου και εντοπίζονται στοστον νου μας και στον καθένα διαφορετικά. Το μόνο λοιπόν αυτόνομο σύστημα είναι το πνεύμα, το οποίο συλλαμβάνει τις ιδέες και υπάρχει ως ανεξάρτητη οντότητα.<ref>"Πελεγρίνης" </ref> Όπως και ο Λοκ, ο Μπέρκλεϋ λέγοντας ιδέα, εννοεί την εικόνα, την αισθητηριακή εμπειρία, τη δευτερεύουσα ποιότητα και την έννοια. Εν κατακλείδι ο ιδεαλιστής φιλόσοφος συνοψίζει την σκέψη του σε τέσσερις άξονες: 1. Όλες οι αισθητές ποιότητες (κάθε είδους, όπως ο χώρος και ο χρόνος) είναι ιδέες. 2 Δεν υπάρχει αδρανής [[ύλη]]. 3. Η ύπαρξη του Θεού είναι δεδομένη και αποδείξιμη. 4. Επανερμήνευση της γλώσσας, βάσει του Ιδεαλισμού.{{#tag:ref|Οι ισχυρισμοί αυτοί αναπτύσσονται διεξοδικά στο έργο του : Three Dialogues between Hylas and Philonous (1734) - Τρεις διάλογοι μεταξύ Ύλα και Φιλονόου|group=Σημ.}} Ο Μπέρκλεϋ δεν αποδέχεται την άποψη (αλλά δεν την απορρίπτει και απολύτως), ότι τα πράγματα εξαφανίζονται και εμφανίζονται, ανάλογα με το αν τα βλέπουμε ή όχι, κάτι που θα ταίριαζε στον [[Σολιψισμός|σολιψισμό]], και αυτό το δηλώνει σαφώς σε πολλά σημεία τουτού έργου του.<ref name="Πάπυρος Λαρούς"></ref>. Εν τέλει, η βασική του φράση "Esse est percipi" (η ύπαρξη είναι η αντίληψη)<ref>Fogelin, Robert ''Berkeley and the Principles of Human Knowledge''. [[Routledge]], 2001. p. 27.</ref>, περιγράφει την ουσία των σκέψεων του.
Ο Μπέρκλεϋ αποδομεί τη σχέση ανάμεσα στη συνείδηση και τον εξωτερικό κόσμο. Η πραγματικότητα για τον Ιρλανδό φιλόσοφο αποτελούνταναποτελείτο αποκλειστικά από το περιεχόμενο των σκέψεων, που πηγάζουν από τις εμπειρίες μέσω των αισθήσεων. Ο κόσμος για τον άνθρωπο εκκινεί και καταλήγει μαζί με τη συνείδησησυνείδησή του. Η ενότητα και σταθερότητα της συνείδησηςσυνείδησής μας προκύπτουν από την παρέμβαση του Θεού.<ref> Η νέα Πύλη των Φιλοσόφων του Robert Zimmmer</ref>
Ως επακόλουθο της σκέψης του ότι δεν υπάρχουν πρωτεύουσες και δευτερεύουσες ποιότητες<ref> Σε απάντηση και αντίθεση ως προς τη θέση του Λοκ ότι υπάρχουν</ref><ref> Στο έργο : Τρεις διάλογοι μεταξύ Ύλα και Φιλονόου</ref>, προέκυψε η συναρπαστική του θέση ότι δεν υπάρχει απόλυτος [[χρόνος]] και [[χώρος]]. Σύμφωνα με τη συλλογιστική αυτή, ο Μπέρκλεϋ απόρριπτε τις επικρατούσες τότε θεωρίες του [[Νεύτων]]α και γινόταν ο πρόδρομος του [[Ερνστ Μαχ|Μαχ]] και του [[Αϊνστάιν]], ο οποίος με τη [[Θεωρία της σχετικότητας]], θα επιβεβαίωνε πολλά χρόνια μετά τη σχετικότητα του χώρου και του χρόνου.<ref>Στο έργο : "De motu", 1721 - Περί της κινήσεως</ref><ref name="Πάπυρος Λαρούς"></ref>
Κατά τον Μπέρκλεϋ ιδέες δεν είναι, το ''πνεύμα', ο ''νους'' και η ''ψυχή''.<ref>Fogelin, Robert Berkeley and the Principles of Human Knowledge. Routledge, 2001. p. 74-75.</ref> Αυτές οι πνευματικές υποστάσεις δεν είναι παρά μόνο ο χώρος, στον οποίο αναπτύσσονται, κατοικούν και υπάρχουν οι ιδέες. Το πρόβλημα εδώ είναι ότι ο ιδεαλιστής φιλόσοφος αναγκάζεται να πέσει σε αντίφαση, όταν δέχεται ότι υπάρχουν οντότητες πέραν και ανεξάρτητα των ιδεών. Το πρόβλημα αυτό προσπάθησε να λύσει ο Χιουμ αργότερα, ωστόσο αναγκάστηκε να προσφύγει σε έναν υπερβολικό σκεπτικισμό.<ref>"Πελεγρίνης" </ref>
==Οι απόψεις του σε άλλα θέματα==
|
