Δόγης της Βενετίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτα: Αναιρέθηκε |
μ ατυχής ή αυτόματη μετάφραση το πιθανότερο |
||
Γραμμή 37:
[[File:Lodovico_Manin.jpg|thumb|right|250px|Ο τελευταίος δόγης της Βενετίας Λουντοβίκο Μανίν.]]
Αργότερα δημιουργήθηκε η θέση του αναπληρωτή δόγη (7 Ιουλίου 1268) σαν βασικού σύμβουλου. Μια από τις πιο δημοφιλείς τελετές που εκτελούσε ο ίδιος ο δόγης ήταν [[Η εορτή της Αναλήψεως στη Βενετία]] στην οποία γινόταν ο συμβολικός γάμος της Βενετίας με την θάλασσα, o δόγης έπαιρνε ένα δαχτυλίδι από το βασιλικό θησαυροφυλάκιο και το έριχνε στην [[Αδριατική θάλασσα]]. Η τελετή γινόταν για να απομνημονεύσει την κατάκτηση της Δαλματίας από τον δόγη Πιέτρο Β΄ Ορσεόλο (1000) και εορταζόταν την ημέρα της Αναλήψεως, έγινε μεγαλοπρεπέστερη μετά την επίσκεψη του πάπα [[Πάπας Αλέξανδρος Γ΄|Αλέξανδρου Γ΄]] (1177) και του [[Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Ρωμαίου Αυτοκράτορα]] [[Φρειδερίκος Α΄ Βαρβαρόσσα|Φρειδερίκου Βαρβαρόσσα]]. Στις κρατικές υποθέσεις ο δόγης χρησιμοποιούσε έναν μεγάλο αριθμό από τελετές και στις διεθνείς του σχέσεις είχε την φήμη ενός {{ασαφές|κυρίαρχου πρίγκιπα}}.<ref>One or more of the preceding sentences incorporates text from a publication now in the public domain: Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Doge". Encyclopædia Britannica. 8 (11th ed.). Cambridge University Press. pp. 379–380.</ref>
Ο δόγης συμμετείχε σε πολλές τελετές στην εκκλησία του Αγίου Μάρκου, στο κέντρο βρισκόταν ο ίδιος ο δόγης και ακολουθούσαν όλοι οι {{ασαφές|υπάλληλοι της Βενετίας}} ανάλογα με την τάξη και τον βαθμό τους. O Φραντσέσκο Σανσοβίνο (1521 - 1586) περιγράφει λεπτομερώς μια από αυτές τις τελετές στην πλατεία Αγίου Μάρκου (1581), η περιγραφή χαράχτηκε από τον Τσεζάρε Βετσέλιο (1530 - 1601) σε πίνακα (1586)
Από τον 14ο αιώνα η τελετή συνδέθηκε με ένα κάλυμμα στην κεφαλή του δόγη που ονομάστηκε ''"Δουκική κόρνα"'', ήταν κατασκευασμένο με ένα χρυσό ύφασμα κερατώδους μορφής σύμφωνα με τα αρχαία Φρυγικά καπέλα και φορούσε ο δόγης πάνω από το ''"καμάουρο"''. Η μορφή του τελετουργικού καπέλου βασίστηκε στο λευκό στέμμα της Άνω Αιγύπτου.<ref>Sharpe, Samuel (1863). Egyptian Mythology and Egyptian Christianity, with their modern influence on the opinions of modern Christendom. London: J.R. Smith. pp. xi.</ref> Την Δευτέρα του Πάσχα η παρέλαση προχωρούσε από την εκκλησία του Αγίου Μάρκου στην μονή του Αγίου Ζαχαρία όπου η ηγουμένη παρουσίαζε στον δόγη ένα νέο καμάουρο επισκευασμένο από τις μοναχές. Η επίσημη ενδυμασία του δόγη περιείχε μια χρυσή ρόμπα, σανδάλια και σκήπτρο για την τελετουργία.
| |||