Κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου 1910: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→Έργο της κυβέρνησης: Αναδατύπωση της επανεφερας Κωνσταντινο στρο τρατευμα & αναδιοργανωση. Διευκρινηση πως το εκανε για να μην εχει τριβες με το Παλατι. |
→Παραίτηση της κυβέρνησης - Αρχή του Εθνικού Διχασμού: Επαναφορα της καταληξης στις εκλογές του Μαίου. |
||
Γραμμή 34:
==Παραίτηση της κυβέρνησης - Αρχή του [[Εθνικός Διχασμός|Εθνικού Διχασμού]]==
Με την έναρξη της [[Εκστρατεία της Καλλίπολης|εκστρατείας της Καλλίπολης]] από την [[Τριπλή Συνεννόηση|Αντάντ]] και με το ενδεχόμενο της κατάληψης ακόμα και της Κωνσταντινούπολης, ορατό, ο Πρωθυπουργός Βενιζέλος θεώρησε ότι είχε έρθει η ώρα για την Ελλάδα, να εγκαταλείψει την ουδετερότητα και να συμμετάσχει με ένα μικρό σώμα στρατού στην επιχείρηση των Συμμάχων αυτή του [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Α' Παγκοσμίου Πολέμου]]. <br />
Στις 17 Φεβρουαρίου του [[1915]] παρουσίασε στον [[Κωνσταντίνος Α΄ της Ελλάδας|Βασιλιά]], το σχετικό υπόμνημα που είχε συντάξει στο οποίο ανέλυε την πολιτική σκοπιμότητα της εξόδου από την ουδετερότητα, τις λεπτομέρειες της στρατιωτικής επιχείρησης και τα οφέλη που η Ελλάδα θα απεκόμιζε από αυτήν. Ο Βασιλιάς κατ' αρχήν θετικός με την κίνηση αυτή - αλλά θορυβημένος από την άποψη του αρχηγού του [[Γενικό Επιτελείο Στρατού (Ελλάδα)|Γενικού Επιτελείου Στρατού]], [[Ιωάννης Μεταξάς|Ιωάννη Μεταξά]] , περί αποτυχίας της επιχείρησης και κατά συνέπεια και μεγάλου κόστους σε υλικό και ανθρώπινο δυναμικό για την Ελλάδα,- ζήτησε προτού αποφασίσει οριστικά, την σύγκληση του Συμβουλίου του Στέμματος, προκειμένου να ακούσει τις γνώμες και των πρώην Πρωθυπουργών. <br />
Ωστόσο, ο Βενιζέλος αλλά και ο Τύπος γενικά, θεωρούσαν ότι ο Βασιλιάς θα συμφωνούσε τελικά με την επιλογή Βενιζέλου. Ενδεικτικό, του κλίματος που υπήρχε (δεδομένου ότι η άποψη του Μεταξά, την οποία συνόδευσε με παραίτηση, δεν ανακοινώθηκε στις εφημερίδες) είναι και το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας "[[Σκριπ (εφημερίδα)|Σκριπ]]" της της 18ης Φεβρουαρίου:'' <small>ΑΠΕΦΑΣΙΣΘΗ Η ΕΞΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΕΚ ΤΗΣ ΟΥΔΕΤΕΡΟΤΗΤΑΣ - ΣΥΝΕΡΧΕΤΑΙ ΣΗΜΕΡΟΝ ΜΕΓΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ ΥΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΕΔΡΙΑΝ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ - ΔΗΜΟΣΙΕΥΕΤΑΙ ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΕΩΣ''</small><br />
Γραμμή 41:
Στις 21 Φεβρουαρίου, δήλωσε πως διαφωνεί με την εισήγηση του Πρωθυπουργού του, και ο Βενιζέλος του ανακοίνωσε την πρόθεσή του να παραιτηθεί. <ref>https://www.eleftheria.gr/m/αφιερώματα/item/149730-ο-εθνικός-διχασμός-1915-–-1918.html</ref><br />
Η επίσημη παραίτηση της κυβέρνησης έγινε λίγες ώρες μετά, από το βήμα της Βουλής, όπου το ανακοίνωσε ο Πρωθυπουργός, ζητώντας ταυτόχρονα και την διακοπή των εργασιών του σώματος μέχρι να λήξει η κρίσις.<ref>εφημερίδα Εμπρός, -φύλλο 22ας Φεβρουαρίου, σελ.1</ref><br />
Η επόμενη κίνηση του Βασιλιά ήταν να καλέσει τον τότε Διοικητή της Εθνικής τράπεζας και πρώην Πρωθυπουργό, [[Αλέξανδρος Ζαΐμης|Αλέξανδρο Ζαΐμη]] - πολιτικά προσκείμενο προς τον Ελευθέριο Βενιζέλο όσον αφορά την εσωτερική πολιτική, ουδετερόφιλο όσον αφορά την εξωτερική πολιτική - και να του αναθέσει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, Ο Ζαΐμης- αφού ο Βενιζέλος αρνήθηκε να νομιμοποιήσει την κυβέρνηση που θα σχημάτιζε,{{fn|2}} δίνοντάς της ψήφο εμπιστοσύνης, κατέθεσε την εντολή. Η δεύτερη επιλογή του Βασιλιά ήταν ο επίσης ουδετερόφιλος [[Στέφανος Σκουλούδης]] -παλαίμαχος πολιτικός- ο οποίος όμως λόγω του προχωρημένου της ηλικίας του, αρνήθηκε να αναλάβει το αξίωμα. Η τρίτη και τελική επιλογή ήταν ο [[Δημήτριος Γούναρης]] και ο οποίος τελικά σχημάτισε την [[Κυβέρνηση Δημητρίου Γούναρη 1915|επόμενη κυβέρνηση]] που όμως δεν έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης. Ακολούθησαν εκλογές στις [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές Μαΐου 1915|15 Μαΐου του 1925]] τις οποίες ξανακέρδισε ο Βενιζέλος με ευρεία πλειοψηφία, και ενώ το διακύβευμά τους, εν είδει δημοψηφίσματος, ήταν η συμπαράταξη της χώρας με τις δυνάμεις της Αντάντ στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.
===Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου Οκτώβριος-Νοέμβριος 1910===
Μετά την παραίτηση της κυβέρνησης Δραγούμη, και αφού ο βασιλιάς πρότεινε το σχηματισμό νέας κυβέρνησης στον τότε Πρόεδρο της Βουλής, [[Κωνσταντίνος Έσσλιν|Κωνσταντίνο Έσσλιν]], ο οποίος δεν κατάφερε να την σχηματίσει, όρισε πρωθυπουργό τον Ελευθέριο Βενιζέλο, δίνοντάς του εν λευκώ την απόφαση για διάλυση της Αναθεωρητικής Βουλής, που είχε απαιτήσει ο Βενιζέλος προκειμένου να αναλάβει την πρωθυπουργία.<ref>Ασπρέας, σελ.164</ref> Έτσι, στις 6 Οκτωβρίου ορίστηκε πρωθυπουργός.
| |||