Αρτάβασδος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 4:
== Βιογραφία ==
Στις αρχές του 8ου αι. φέρεται να έχει τιμηθεί με το αξίωμα του «[[στρατηγός (Βυζάντιο)|στρατηγού]]» του [[Θέμα Αρμενιακών|θέματος των Αρμενιακών]]. Για τη βοήθεια που πρόσφερε στον στρατηγό του θέματος των Ανατολικών [[Λέων Γ΄|Λέοντα Γ΄]], ώστε να καταλάβει τον θρόνο της Κωνσταντινούπολης και να ανακηρυχθεί Αυτοκράτορας (717-741), έλαβε το αξίωμα του «[[κουροπαλάτης|κουροπαλάτη]]» και αργότερα το αξίωμα του στρατηγού-κόμη του [[Οψίκιον|Οψικίου θέματος]] και του διοικητή της στρατιωτικής δύναμης που έδρευε εκεί<ref>Γ. Α. Χατζηαντωνίου, ''Εικονομάχοι στο Βυζάντιο'', εκδόσεις «Ο Λόγος», Αθήνα, σελ 93.</ref>. Παρά ταύτα δεν συμφωνούσε με την πολιτική, που ακολουθούσε ο Αυτοκράτορας επί της [[εικονομαχία]]ς. Αντιθέτως, αν και [[Αρμενία|Αρμένιος]], όπως και αρκετοί [[Εικονομαχία|εικονομάχοι]] στρατιωτικοί<ref>Χατζηαντωνίου, σελ 27.</ref>, ο συγκεκριμένος ήταν εικονολατρικών τάσεων.
Μετά τον θάνατο του [[Λέων Γ΄|Λέοντα Γ΄]] ([[741]]) και την άνοδο του [[Κωνσταντίνος Ε΄|Κωνσταντίνου Ε΄]] στον θρόνο, ο Αρτάβασδος, ο οποίος ήταν γαμπρός επ' αδελφή του νέου Αυτοκράτορα, καθώς είχε νυμφευθεί την αδελφή αυτού Άννα<ref>Ιωάννης Καραγιαννόπουλος, ''Το βυζαντινό κράτος'', εκδόσεις Βάνιας, δ' έκδοση, Θεσσαλονίκη 2001, σελ 137.</ref><ref>''Σύγχρονος Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη'', τόμος 15ος, σελ 378.</ref>, αφού εξασφάλισε την υποστήριξη των [[Θέμα (Βυζάντιο)|Θεμάτων]] του [[Οψίκιον|Οψικίου]], του [[Θέμα Αρμενιακών|Αρμενιακών]] και της [[Θέμα Θράκης|Θράκης]] επαναστάτησε το [[742]] κατά του Κωνσταντίνου Ε΄ χτυπώντας τον αιφνιδιαστικά, όταν αυτός και οι δυνάμεις του διέσχιζαν το [[Οψίκιον|Οψίκιο]] κατά τη διάρκεια εκστρατείας εναντίον των [[Άραβες|Αράβων]]. Μετά το τέλος τής νικηφόρας γι' αυτόν μάχης, διέδωσε, ότι ο Κωνσταντίνος ήταν νεκρός και μετέβη στην [[Κωνσταντινούπολη]] όπου, εκμεταλλευόμενος τη δυσαρέσκεια αφενός των αριστοκρατών, τους οποίους η συγκεντρωτική πολιτική των [[Δυναστεία Ισαύρων|Ισαύρων]] είχε περιθωριοποιήσει και αφετέρου τα εικονολατρικά αισθήματα μερίδας του λαού και του κλήρου, αυτοανακηρύχθηκε αυτοκράτορας<ref name="ReferenceA">Χατζηαντωνίου, σελ 94.</ref> και στέφθηκε από τον [[Πατριάρχης Αναστάσιος|Πατριάρχη Αναστάσιο]]<ref name=Elef>''Σύγχρονος Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη'', τόμος 3ος, σελ 68.</ref>. Αμέσως ο νέος Αυτοκράτορας διακήρυξε την υποστήριξή του στην εικονολατρία, ακύρωσε όλα τα εικονομαχικά διατάγματα που είχαν εκδοθεί, αποκατέστησε την τιμή στις εικόνες, ενίσχυσε τις θέσεις των εικονολατρών στις δημόσιες θέσεις<ref name="ReferenceA"/>, ενώ αναγνωρίστηκε ως νόμιμος Αυτοκράτορας από τον εικονόφιλο [[Πάπας Ζαχαρίας|πάπα Ζαχαρία]].
Γραμμή 42:
[[Κατηγορία:Κυβερνήτες του Θέματος Αρμενιακών]]
[[Κατηγορία:Κυβερνήτες του Θέματος Οψικίου]]
[[Κατηγορία:Κόμητες του Οψικίου]]
[[Κατηγορία:Κουροπαλάτες]]
[[Κατηγορία:Βυζαντινοί του 8ου αιώνα]]
| |||