Μικρασιατική εκστρατεία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στην Ελλάδα ωστόσο (παρά την διαφαινόμενη καθιέρωση της χώρας ως μίας περιφερειακής βαλκανικής δύναμης που εκτεινόταν γεωγραφικά σε δύο ηπείρους και πέντε θάλασσες) η δυσαρέσκεια του κόσμου που ήδη ήταν υπαρκτή λόγω του [[Εθνικός Διχασμός|Εθνικού Διχασμού]] αυξήθηκε από τις πολλές αυθαιρεσίες των βενιζελικών εναντίον των αντιβενιζελικών, εκ των οποίων πολλοί -αλλά όχι όλοι- ήταν φιλοκωνσταντινικοί. Ιδιαίτερα μεγάλο ρόλο στη δυσαρέσκεια κατά του Βενιζέλου έπαιξε και ηο δολοφονίαφόνος του επιφανούς στελέχους της αντιβενιζελικής παράταξης, λογίου και πολιτικού [[Ίων Δραγούμης|Ίωνα Δραγούμη]], που συνέβηδιέπραξε βενιζελικό στρατιωτικό άγημα στη διάρκεια των επεισοδίων που ξέσπασαν στην Αθήνα την επομένη της απόπειρας δολοφονίας του πρωθυπουργού από δύο απότακτους βασιλόφρονες αξιωματικούς στο σιδηροδρομικό σταθμό της [[Λυών]] του [[Παρίσι|Παρισιού]]. Παράλληλα, η οργισμένη και συνασπισμένη αντιπολίτευση δήλωνε ότι θα φρόντιζε να εξασφαλίσει την επιστροφή των ταλαιπωρημένων στρατιωτών που βρίσκονταν στα όπλα από το [[1912]] χωρίς σχεδόν καμία διακοπή, ενώ η ξαφνική απώλεια από δάγκωμα πιθήκου του νεαρού βασιλιά ([[Αλέξανδρος Α' της Ελλάδας|Αλέξανδρος Α']]), που είχε διαδεχθεί τον έκπτωτο πατέρα του ([[Κωνσταντίνος Α΄ της Ελλάδας|Κωνσταντίνος Α']]) και είχε αρμονική συνεργασία με το Βενιζέλο, επέτεινε την πολιτική αστάθεια.