Χρήστης:Apostolos Petros/πρόχειρο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Χριστιανισμός υπήρχε στη Ρωμαϊκή [[Ηνωμένο Βασίλειο|Βρετανία]] τουλάχιστον από τον [[3ος αιώνας|τρίτο αιώνα]], όπου εισήχθη από εμπόρους, μετανάστες και λεγεωνάριους, αν και οι περισσότεροι από τους τελευταίους ακολούθησαν πιθανώς τον [[Μιθραϊσμός|Μιθραϊσμό]]. Τα διατάγματα δίωξης του [[Διοκλητιανός|Διοκλητιανού]], του [[303]], δεν επιβλήθηκαν αυστηρά από τον [[Κωνστάντιος Α΄ Χλωρός|Κωνστάντιο Χλωρό]]. Το [[313]], ο γιος του, ο [[Μέγας Κωνσταντίνoς|Κωνσταντίνος]], εξέδωσε το «[[Διάταγμα των Μεδιολάνων]]» επιτρέποντας την πρακτική του Χριστιανισμού στην Αυτοκρατορία.<ref>{{Cite web|url=http://www.roman-emperors.org/licinius.htm|title=DiMaio, Michael, Jr. (23 Φεβρουαρίου 1997). ''Licinius (308–324 A.D.)''. De Imperatoribus Romanis.|last=|first=|ημερομηνία=|website=www.roman-emperors.org|publisher=|archiveurl=|archivedate=|accessdate=2021-01-04}}</ref> Τον επόμενο χρόνο τρεις [[Επίσκοπος|επίσκοποι]] από τη Βρετανία παρευρέθηκαν στη [[Σύνοδος της Αρλ|Σύνοδο]] της [[Αρλ]]. Ήταν ο Έβορος από την πόλη Εβόρακο (αργότερα γνωστή ως [[Γιορκ]]), ο Ρεστιτούτος από την πόλη του Λονδίνιου (σημερινό [[Λονδίνο]]) και ο Αδέλφιος, η τοποθεσία των οποίων είναι αβέβαιη. Η παρουσία αυτών των τριών επισκόπων δείχνει ότι μέχρι τις αρχές του τέταρτου αιώνα, η βρετανική χριστιανική κοινότητα είχε ήδη οργανωθεί σε περιφερειακή βάση και είχε μια ξεχωριστή επισκοπική ιεραρχία.<ref>{{Cite book|title=Christianity in Roman Britain|first=David|last=Petts|publisher=Tempus|isbn=0-7524-2540-4|year=2003|location=Στράουντ|page=39|url=https://www.worldcat.org/oclc/51568076|id=51568076|quote=}}</ref> Γύρω στο [[429]], οι επίσκοποι της Βρετανίας ζήτησαν βοήθεια από τους συναδέλφους τους στη [[Γαλατία]] για την αντιμετώπιση του [[Πελαγιανισμός|Πελαγιανισμού]]. Απεστάλη ο [[Γερμανός της Οσέρ]] ({{Lang-en|''Germanus of Auxerre''}}) και o [[Λούπος της Τρουά]] ({{Lang-en|''Lupus of Troyes''}}, γνωστός και ως Άγιος Λούπος). Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη Βρετανία, ο Γερμανός, πρώην κυβερνητικός αξιωματούχος, αναφέρεται ότιπως οδήγησε τους ντόπιους Βρετανούς σε μια νίκη εναντίον των [[Πίκτοι|Πικτών]] και Σαξόνων επιδρομέων.<ref>{{Cite web|url=https://www.bartleby.com/210/7/262.html|title=Saint Germanus, Bishop of Auxerre, Confessor. July 26. Rev. Alban Butler. 1866. Volume VII: July. The Lives of the Saints|website=www.bartleby.com|accessdate=2021-01-04}}</ref> Το [[396]], ζητήθηκε από τον [[Βικτρίκιος της Ρουέν|Βικτρίκιο της Ρουέν]] να πάει στη Βρετανία για να επιλύσει ορισμένα [[Δόγμα|δόγματα]]. Στο βιβλίο του ''De Laude Sanctorum'' (''Για τον Έπαινο των Αγίων''), περιγράφει τη Βρετανία ως ένα άγριο και εχθρικό μέρος που ασχολείται με την [[αίρεση]] και τον [[Παγανισμός|παγανισμό]].<ref>{{Cite web|url=https://classicalstudies.org/annual-meeting/146/abstract/symbolic-territories-relic-translation-and-aristocratic-competition|title=Symbolic Territories: Relic Translation and Aristocratic Competition in Victricius of Rouen|website=Society for Classical Studies|accessdate=2021-01-04}}</ref>