Ενλίλ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

{{πληροφορίες προσώπου}}Ο '''Ενλίλ,''' στους αρχαίους [[Μεσοποταμιακή μυθολογία|σουμεριακούς και βαβυλωνιακούς μύθους]], είναι ο θεός των [[Άνεμος|ανέμων]] και των [[Καταιγίδα|καταιγίδων]]. Ο Ενλίλ είναι ο επιφανέστερος του πάνθεου των λαών της [[Μεσοποταμία|Μεσοποταμίας]] και μερικές φορές αναφέρεται ως ''Κουρ-Γκαλ'', που σημαίνει ''μεγάλο βουνό''. Γεννήθηκε από την ένωση του [[Ουρανός (πλανήτης)|ουρανού]] και της [[Γη|γης]], του [[Άνου]] και της [[Κι (θεά)|Κι]]. Έτσι τους χώρισε μεταξύ τους κι απέκτησε το δικό του κομμάτι, τη γη.<ref name=":0">Kramer 1944</ref><ref name=":1">Leick 1991</ref>

Σύζυγός του είναι η [[Νινλίλ]], με την οποία απέκτησε πέντεπολλά παιδιά:, τοτον [[Νάννα (Σουμέριοι)|Νάννα]], το τον [[Νεργκάλ]], τοτον [[Νινούρτα]] (ή Νινγκίρσου), και τητην [[Νισάμπα]] και άλλα. Ο Ενλίλ έχει στην κατοχή του τις [[Πινακίδες του Πεπρωμένου]], έχοντας έτσι εξουσία σε ολόκληρο τον κόσμο. Κάποιες φορές είναι στοργικός προς την ανθρωπότητα, αλλά μπορεί να γίνει μοχθηρός και να τιμωρήσει τους ανθρώπους, όπως τότε που έστειλε το μεγάλο [[Κατακλυσμός του Νώε|κατακλυσμό]] που αφάνισε όλους τους ανθρώπους από προσώπου γης, εκτός από τον [[Ουτναπιστίμ]].<ref name=":1" /><ref>Black and Green 1992</ref><ref name=":2">Dalley 1989</ref>

Ο Ενλίλ απεικονίζεται να φοράει ένα στέμμα με κέρατα, σύμβολο της εξουσίας του, ενώ ο πιο μεγαλοπρεπής ναός του βρισκόταν στην πόλη [[Νιπούρ|Νιππούρ]], της οποίας ήταν και προστάτης θεός.<ref name=":1" /><ref name=":0" />

Το κυριότερο ιερό του είναι το Ι-κούρ (E-kur) στην πόλη Νιππούρ. Υπήρχαν όμως και άλλοι σημαντικοί ναοί στους οποίους λατρευόταν, όπως στην [[Ασσούρ (πόλη)|Ασσούρ]], στην [[Βαβυλώνα]] και στην [[Ουρούκ|Ούρουκ]]. Το Κουρ-Γκαλ, που ήταν ένα από τα επίθετα που τον συνόδευαν, του προσδίδει ιδιότητες θεού του καιρού τις οποίες είχε και ο πατέρας του, [[Άνου]], για αυτό τον ονομάζουν και θεό της καταιγίδας.<ref name=":1" />

Σύμφωνα με την [[Μεσοποταμιακή μυθολογία|μυθολογία]], ο [[Ανζού (μυθολογία)|Ανζού]], που ήταν μία τερατόμορφη φτερωτή θεότητα με σώμα [[Αετός|αετού]] και κεφαλή [[Λιοντάρι|λιονταριού]], ξεγέλασε τον Ενλίλ και του έκλεψε τις Πινακίδες του Πεπρωμένου. Ο γιος του Ενλίλ, ο [[Νινουρτά]], ήταν αυτός που κυνήγησε τον Ανζού για να πάρει πίσω τις κλεμμένες πινακίδες.<ref name=":2" /><ref name=":1" />

Επίσης, οι [[Μεσοποταμία|Μεσοποτάμιοι]] πίστευαν πως ο Ενλίλ εφηύρε την [[αξίνα]] και το [[άροτρο]] για να τους βοηθήσει να καλλιεργήσουν ευκολότερα τη γη, χαρίζοντάς τους έτσι αφθονία αγροτικών αγαθών και ευημερία.<ref name=":0" />