Κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου 1915: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η γενική [[Επιστράτευση|επιστράτευση]] που διέταξε το [[Βασίλειο της Βουλγαρίας]] στις [[10 Σεπτεμβρίου]] του 1915, (αφού πρώτα στις 24 Αυγούστου είχε υπογράψει μυστικές πολεμικές συνθήκες με την [[Γερμανική Αυτοκρατορία|Γερμανία]], την [[Αυστροουγγαρία]] και την [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Τουρκία]]) - προκάλεσε την άμεση αντίδραση της Ελλάδας. Στις [[11 Σεπτεμβρίου]] και η ελληνική κυβέρνηση με την σύμφωνη γνώμη Βασιλιά, Πρωθυπουργού και Αντιπολίτευσης. κάλεσε σε γενική επιστράτευση 20 ηλικίες στρατευσίμων. Ωστόσο ο μεν Βασιλιάς επιθυμούσε την επιστράτευση προκειμένου να προστατευτούν τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα έναντι ενδεχόμενης βουλγαρικής επίθεσης, ο δε Βενιζέλος επιθυμούσε την επιστράτευση για να βοηθήσει την Σερβία στην επίθεση που δεχόταν από τις [[Κεντρικές Δυνάμεις]]. <ref>Καρολίδης, σελ. 219</ref><br />

Όταν ο Πρωθυπουργός ανακοίνωσε την πρόθεσή του να βοηθήσει την [[Βασίλειο της Σερβίας]] που δεχόταν επίθεση από τις Γερμανο-αυστροουγγρικές δυνάμεις η σύγκρουση μεταξύ των δυο παραγόντων αναζωπυρώθηκε και πάλι, αφού στην ουσία καμία από τις δυο πλευρές δεν είχε αλλάξει τοποθέτηση: ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος, φανατικά και έναντι οποιουδήποτε κόστους υπέρ της ουδετερότητας που ζητούσε η Γερμανία- ο Βενιζέλος φανατικά και έναντι οποιουδήποτε κόστους υπέρ της εξόδου στον πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ. <br />

[[File:Vojska na Antantata vo Solun.jpg|thumb|right|[[Στρατιά της Ανατολής|Στρατεύματα της Αντάντ]] στη Θεσσαλονίκη]]

Στις [[19 Σεπτεμβρίου]], ο Γάλλος πρέσβης στην Ελλάδα, Γκιγιεμέν, γνωστοποίησε με επιστολή προς τον Πρωθυπουργό, την άφιξη των πρώτων αξιωματικών υπό τον στρατηγό [Ίαν Χάμιλτον] στην Θεσσαλονίκη προκειμένου να προετοιμάσουν την απόβαση, ενώ παράλληλα του ζητούσε να διευκολύνει η Ελλάδα τα αγγλογαλλικά στρατεύματα που θα έφταναν στην Βόρεια Ελλάδα, προκειμένου να σταλούν στην Σερβία να την βοηθήσουν στην πολεμικό αγώνα της.

{{απόσπασμα|Κύριε Πρεσβευτά,<br />

Δια σημερινής επιστολής υμών, ευηρεστήθητε να με πληροφορήσητε περί της αφίξεως εις Θεσσαλονίκην της πρώτης αποστολής γαλλικών στρατευμάτων και περί αποφάσεως ήν έλαβεν η Γαλλία και η Αγγλία όπως αποστείλωσι στρατεύματά των εις βοήθειαν της συμμάχου των Σερβίας συν τη προσθήκη ότι αι δυο Δυνάμεις έχουσι την πεποίθησιν ότι η Ελλάς δεν θέλει εναντιωθεί εις μέτρα ληφθέντα εν τω συμφερόντι της Σερβίας της οποίας είνε επίσης Σύμμαχος. Εις απάντησιν της επιστολής ταύτης, έχω την τιμήν να δηλώσω προς την Υμετέρα Εξοχότητα ότι η Βασιλική Κυβέρνησις, ούσα ουδετέρα εν τω Ευρωπαϊκώ πολέμω, δεν θα ηδύνατο νά έπιτρέψη τας σκοπουμένας ενεργείας, καθ' όσον αύται παραβιάζουσι την ουδετερότητα της Ελλάδος, η δε παραβίασις αύτη είναι τοσούτον μάλλον χαρακτηριστική όσον προέρχεται εκ δυο Μεγάλων Δυνάμεων εμπολέμων. Η Βασιλική Κυβέρνησις έχει ως εκ τούτου το καθήκον να διαμαρτυρηθεί κατά της διελεύσεως ξένων στρατευμάτων δια του Ελληνικού εδάφους. Το γεγονός ότι τα στρατεύματα ταύτα προορίζονται αποκλειστικώς όπως βοήθησωσι την Σερβίαν, σύμμαχον της Ελλάδος, ουδόλως μεταβάλλει την νομικήν θέσιν της Ελληνικής Κυβερνήσεως, διότι και από Βαλκανικήν έποψιν, η ουδετερότης της Ελλάδος δεν θα ηδύνατο προς της πραγματοποιήσεως του συμμαχικού όρου να επηρεασθή υπό του κινδύνου όστις, απειλών νυν την Σερβίαν, προκαλεί την αποστολή εις βοήθειάν της διεθνών στρατευματων. |πηγή: ό.π.σελ.46}}

 

==Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου==