Υπογράφεται διάταγμα επιστράτευσης μετά από συμφωνία του βασιλιά Κωνσταντίνου με τον πρωθυπουργό Ελ. Βενιζέλο.
21 Σεπτεμβρίου 1915
Η Βουλγαρία κηρύσσει επιστράτευση. Ο Βενιζέλος αποφασίζει να σταθεί στο πλευρό της Σερβίας σε περίπτωση εναντίον της επίθεσης, ενεργοποιώντας προηγούμενη συνθήκη και εκφωνεί λόγο στη Βουλή υπέρ της ανάγκης να πολεμήσει η Ελλάδα στο πλευρό των συμμάχων.
22 Σεπτεμβρίου 1915
Γαλλικά και Βρετανικά στρατεύματα αποβιβάζονται στη Θεσσαλονίκη. Η κατάσταση που δημιουργείται αποτελεί πλέον πρόκληση στη λογική. Η Ελλάδα, τυπικά τουλάχιστον ουδέτερη, κυβερνάται από γερμανόφιλη παράταξη και φιλοξενεί στο έδαφός της στρατεύματα του αντίπαλου στρατοπέδου (Αντάντ).
23 Σεπτεμβρίου 1915
Επέρχεται ρήξη μεταξύ του Βενιζέλου και του Κωνσταντίνου. Οι δύο άνδρες διαφωνούν για τη στάση της Ελλάδος έναντι των εμπόλεμων ευρωπαϊκών μεγάλων δυνάμεων.
Ο Έλληνας πρόξενος στη Μερσίνα Π. Αδαμίδης γράφει: «Πάντες οι Αρμένιοι του Βιλαετίου Αδάνων ανερχόμενοι περίπου εις 80 χιλιάδας, εξετοπίσθησαν εις Χαλέπιον και εκείθεν εις Μεσοποταμίαν … Κατ’ αρχάς μεν ούτοι εδείκνυον θάρρος και μεγάλην αυταπάρνησιν, αλλά τελευταίως πληροφορηθέντες ότι ελάχιστοι κατορθούσι να φθάσωσιν εις τα υποδεικνυόμενα μέρη, ως και τους άλλους εξευτελισμούς και ατιμώσεις, απεθαρρύνθησαν και τελείως κατέπεσεν το ηθικόν των. Εφωράθησαν … γυναίκες, διαβιώσασαι εντίμως και εναρέτως μετά των συζύγων των, να εγκαταλείπωσιν αυτούς επί τη απλή ιδέα ότι ίσως θα ήτο δυνατόν να παραμείνωσιν ενταύθα. Κατόπιν τούτων δύναται τις να φαντασθή οποίαι συγκινητικαί σκηναί διεδραμίζοντο καθ’εκάστην κατά την εντεύθεν αναχώρησίν των …».
5 Οκτωβρίου 1915
Ο βασιλιάς Κωνσταντίνος εξαναγκάζει σε παραίτηση την κυβέρνηση Ελ. Βενιζέλου. Επίμαχο θέμα είναι εάν η Ελλάδα πρέπει να τηρήσει την υποχρέωσή της να δώσει βοήθεια στη Σερβία.
