Ελληνικός Συναγερμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Ελληνικός Συναγερμός ιδρύθηκε στις [[6 Αυγούστου]] [[1951]] από το στρατάρχη [[Αλέξανδρος Παπάγος|Αλέξανδρο Παπάγο]] στα πρότυπα του γαλλικού κόμματος του [[Σαρλ ντε Γκωλ]] "''Συναγερμός του Γαλλικού Λαού''". Είχε προηγηθεί στις [[31 Ιουλίου]] η ανακοίνωση της απόφασης του ιδίου να κατέλθει στην πολιτική, ενόψει των [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1950|εκλογών του Σεπτεμβρίου]], απόφαση που συνάντησε τη σφοδρή αντίθεση του βασιλέα [[Παύλος Α΄ της Ελλάδας|Παύλου]]. Ο Συναγερμός απορρόφησε το μεγαλύτερο μέρος της δύναμης, σε οπαδούς και στελέχη, του [[Λαϊκόν Κόμμα|Λαϊκού Κόμματος]]. Επίσης, αυτοδιαλύθηκαν και προσχώρησαν σε αυτόν το [[Νέον Κόμμα]] του [[Σπυρίδων Μαρκεζίνης|Σπύρου Μαρκεζίνη]] και το [[Λαϊκόν Ενωτικόν Κόμμα]] των [[Παναγιώτης Κανελλόπουλος|Κανελλόπουλου]] και [[Στέφανος Χ. Στεφανόπουλος|Στεφανόπουλου]], ενώ δέχθηκε τις προσχωρήσεις ορισμένων βουλευτών στελεχών του Κέντρου, κυρίως από το [[Κόμμα Γεωργίου Παπανδρέου]].<ref>[https://www.kathimerini.gr/481647/article/epikairothta/ellada/h-nea-de3ia-kai-o-ellhnikos-synagermos Η νέα Δεξιά και ο Ελληνικός Συναγερμός]</ref>

 

 

Η διάλυση της Βουλής και η προκήρυξη των [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1952|εκλογών του 1952]] επέτεινε τη ροή κεντρώων στελεχών προς τον Ελληνικό Συναγερμό. Το κόμμα ενισχύθηκε με τις προσχωρήσεις επιπλέον βουλευτών του [[Κέντρο (πολιτική)|Κέντρου]], όπως του [[Εμμανουήλ Τσουδερός|Εμμανουήλ Τσουδερού]] και άλλων 23, προερχόμενων από το [[Κόμμα Φιλελευθέρων]], ενώ ακολούθησε και η μαζική προσχώρηση πολιτευτών και μικρότερου βεληνεκούς στελεχών. Στις [[25 Οκτωβρίου]] οριστικοποιήθηκε και η κάθοδος του ίδιου του [[Γεώργιος Παπανδρέου|Γεωργίου Παπανδρέου]], με την ιδιότητα, ωστόσο, του [[Ανεξάρτητος (πολιτική)|ανεξαρτήτου]]. Στις εκλογές ο Συναγερμός κέρδισε 247 έδρες και με την επιτυχία αυτή έγινε το πρώτο κόμμα που εξασφάλισε μεταπολεμικά απόλυτη πλειοψηφία στη [[Βουλή των Ελλήνων]].