Τζέιν Έλεν Χάρισον: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ αφαιρέθηκε η Κατηγορία:Φεμινίστριες (με το HotCat)
→‎Βίος: αλλαγή κεφαλαίου γράμματος σε μικρό
Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Επεξεργασία από εφαρμογή κινητού επεξεργασία από εφαρμογή Android
Γραμμή 13:
Οι πρόωρες δημοσιεύσεις της προοιωνίζονταν μια διακεκριμένη ακαδημαϊκή σταδιοδρομία. Αφού συμπεριελήφθη στον κατάλογο επιλέκτων υποψηφίων για την καθηγεσία Yates της κλασικής αρχαιολογίας στο πανεπιστήμιο του Λονδίνου<ref>Ο ρόλος της προκατάληψης ενάντια στο γυναικείο φύλο σε ό,τι αφορά στην αποτυχία της Χάρισον να πάρει τη θέση αναλύεται τόσο από τον William M. Calder, "Jane Harrison's Failed Candidacies for the Yates Professorship (1888, 1896): What Did Her Colleagues Think of Her?" στο ''The Cambridge Ritualists Reconsidered'', ed. W.M. Calder (Atlanta 1991), 37-59 και τον Hugh Lloyd-Jones, "Jane Ellen Harrison, 1850-1928," στο ''Cambridge Women: Twelve Portraits'', ed. E. Shils and C. Blacker (Cambridge 1996), 34, 38: όπου σημειώνεται ότι "δεν υπήρξε αδικία". Όμως ο Robinson (104) σημειώνει ότι όταν προτάθηκε το 1888 να αναλάβει "περιστασιακά να δίνει διαλέξεις στη θέση του καθηγητή της έδρας" δύο μέλη της επιτροπής θεώρησαν ότι: "είναι ανεπιθύμητο να διεξάγεται οποιαδήποτε διδασκαλία στο πανεπιστημιακό Κολέγιο από μια γυναίκα".</ref> ορίστηκε ομότιμη στο κολέγιο Νιούνχαμ. Η Χάρισον επέστρεψε στο Νιούνχαμ το 1898, για να μείνει εκεί μέχρι το θάνατό της, το 1928. Εκεί ουσιαστικά άρχισε να ασχολείται βαθύτερα με την [[αρχαία Ελλάδα]] σκάβοντας πίσω από την παραδοσιακή εικόνα που διαμόρφωσε το [[Μεγάλη Βρετανία|αγγλικό]] ακαδημαϊκό κατεστημένο. Η αρχαία Ελλάδα της Χάρισον δεν ήταν ο λαμπρός, ήρεμος και ορθολογιστικός κόσμος που επινόησαν οι μελετητές του ανά τους αιώνες. Ήταν ένας κόσμος διονυσιακής φρενίτιδας, πάθους, ανορθολογισμού και [[μαγεία]]ς που έβραζε κάτω από μια φαινομενικά ήρεμη επιφάνεια. Αυτός ήταν ο λόγος που την αποκάλεσαν «αιματοβαμμένη Τζέιν», αλλά ο αρχαίος κόσμος μετά την παρέμβασή της δεν ήταν πλέον και δεν έγινε ποτέ ίδιος.
 
Το [[1922]] Ηη Τζέιν Χάρισον αποσύρθηκε από τις δημόσιες διαλέξεις και μετακόμισε μαζί με την Χόουπ Μίρλις, υπεύθυνη για τα αρχεία της, σε ένα σπίτι στο [[Μπλούμπσμπερι]], στο [[Λονδίνο]]. Πέθανε το [[1928]] από [[λευχαιμία]].
 
Η Τζέιν Έλεν Χάρισον ήταν [[Αθεϊσμός|άθεη]].<ref>{{Cite journal|title=Jane Ellen Harrison's "Handmaiden no more": Victorian ritualism and the fine arts|url=https://www.worldcat.org/title/jane-ellen-harrisons-handmaiden-no-more-victorian-ritualism-and-the-fine-arts/oclc/326882061|date=2009|language=English|first=Rita R|last=Wright}}</ref><ref>{{Cite book|title=D.S. Mirsky: A Russian-English Life, 1890-1939|first=Gerald Stanton|last=Smith|first2=Professor of Russian Oxford University and Fellow G. S.|last2=Smith|publisher=Oxford University Press|isbn=9780198160069|date=2000|url=https://books.google.com/books?id=vMEt3gVZzZ8C&pg=PA105}}</ref>