Εξέγερση του Στόουνγουολ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι γκέι Αμερικανοί στη δεκαετία του 1950 και του 1960, αντιμετώπιζαν ένα εχθρικό νομικό σύστημα{{#tag:ref|Το Ιλλινόι αποποινικοποίησε τον [[Σοδομισμός|σοδομισμό]] το 1961, αλλά την εποχή των ταραχών του Στόουνγουολ σε όλες τις άλλες πολιτείες οι ομοφυλοφιλικές πράξεις ήταν παράνομες, ακόμα και μεταξύ συναινούντων ενηλίκων σε ιδιωτικό χώρο. "Ενήλικος που καταδικαζόταν για το έγκλημα του σεξ με άλλο συναινούντα ενήλικο στον ιδιωτικό χώρο του σπιτιού του, μπορούσε να πάρει μεταξύ ένα πρόστιμο, μέχρι πέντε, δέκα, είκοσι χρόνια, ακόμα και ισόβια. Το 1971, 20 πολιτείες είχαν νόμους για «ψυχοπαθολογικό σεξ» που επέτρεπαν την κράτηση ομοφυλοφίλων γι’ αυτό και μόνο το λόγο. Στην Πενσυλβανία και την Καλιφόρνια οι παραβάτες σεξουαλικών πράξεων μπορούσαν να εγκλειστούν σε ψυχιατρικό ίδρυμα ισοβίως, και σε επτά πολιτείες μπορούσαν να ευνουχιστούν» (Carter, p. 15). Κατά τις δεκαετίες του 50 και 60, ο ευνουχισμός, η ύπνωση, το ηλεκτροσόκ, και η [[λοβοτομή]], χρησιμοποιούνταν από τους ψυχιάτρους για τη «θεραπεία» των ομοφυλόφιλων (Katz, pp. 181–197.) (Adam, p. 60.).|group= σ}}<ref name="carter15">Carter, p. 15.</ref>. Οι πρώτες ομοφυλοφιλικές ομάδες στις ΗΠΑ προσπάθησαν να αποδείξουν ότι οι ομοφυλόφιλοι θα μπορούσαν να αφομοιωθούν στην κοινωνία, και ήταν υπέρ της μη-συγκρουσιακής εκπαίδευσης για τους ομοφυλόφιλους και τους [[Ετεροφυλοφιλία|ετεροφυλόφιλους]]. Τα τελευταία χρόνια της δεκαετίας του 1960, όμως, ήταν πολύ ταραγμένα, καθώς πολλά κοινωνικά/πολιτικά κινήματα ήταν ενεργά, συμπεριλαμβανομένου του Κινήματος για τα Πολιτικά Δικαιώματα των Αφρό-αμερικάνων, της [[Αντικουλτούρα της δεκαετίας του 1960|Αντικουλτούρα της δεκαετίας του 1960]], και του κινήματος ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ. Αυτές οι επιρροές, σε συνδυασμό με το φιλελεύθερο περιβάλλον του Γκρίνουιτς Βίλατζ ήταν καταλυτικοί για τα γεγονότα του Στόουνγουολ.

 

 

Μετά την εξέγερση του Στόουνγουολ, οι ομοφυλόφιλοι στη Νέα Υόρκη, αντιμετώπισαν εμπόδια με βάση το φύλο, τη φυλή και την τάξη, στη διαδικασία να γίνουν μια συνεκτική κοινότητα. Μέσα σε έξι μήνες, σχηματίστηκαν στη Νέα Υόρκη δύο γκέι ακτιβιστικές οργανώσεις, η επικέντρωση των οποίων ήταν τακτικές αντιπαράθεσης, και ιδρύθηκαν τρεις εφημερίδες για την προώθηση των δικαιωμάτων για τους ομοφυλόφιλους και τις λεσβίες. Μέσα σε λίγα χρόνια, οργανώσεις για τα δικαιώματα των γκέι είχαν ιδρυθεί σε όλη την ΗΠΑ και τον κόσμο. Στις 28 Ιουνίου του 1970, το πρώτο [[gay pride]] έλαβε χώρα στη Νέα Υόρκη, το Λος Άντζελες, το Σαν Φρανσίσκο<ref>{{Cite web|url=http://www.sfpride.org/heritage/1970.html|title=Heritage &#124; 1970 Christopher Street Liberation Day Gay-In, San Francisco|date=June 28, 1970|publisher=SF Pride|archiveurl=https://web.archive.org/web/20141022032242/http://www.sfpride.org/heritage/1970.html|archivedate=October 22, 2014|dead-url=yes|accessdate=June 28, 2014}}</ref> και στο Σικάγο, για τον εορτασμό της επετείου της εξέγερσης. Παρόμοιες πορείες διοργανώθηκαν και σε άλλες πόλεις. Σήμερα, εκδηλώσεις ΛΟΑΤ υπερηφάνειας πραγματοποιούνται κάθε χρόνο σε όλο τον κόσμο, προς το τέλος του Ιουνίου, για να τιμήσουν τα γεγονότα του Στόουνγουολ<ref name="pride">"Pride Marches and Parades", in ''Encyclopedia of Lesbian, Gay, Bisexual, and Transgender History in America'', Marc Stein, ed. (2004), Charles Scribner's Sons.</ref> Το Εθνικό Μνημείο Στόουνγουολ ιδρύθηκε στην περιοχή το 2016<ref name="monument2">{{Cite web|url=https://www.washingtonpost.com/news/post-politics/wp/2016/06/24/with-stonewall-obama-designates-first-national-momument-to-gay-rights-movement/|title=With Stonewall, Obama designates first national monument to gay rights movement|last=Nakamura, David|last2=Eilperin, Juliet|date=24 June 2016|accessdate=2016-06-24}}</ref>.