Χρήστης:Horizons14/πρόχειρο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
{{Πληροφορίες προσώπου}}
Ο '''Σαρλ-Εμίλ Ρενώ''' ([[Γαλλική γλώσσα|Γαλλικά]]: Charles-Émile Reynaud) (1844 - 1918) ήταν Γάλλος εφευρέτης, φωτογράφος και σκηνοθέτης. Είναι ένας από τους πρωτοπόρους των [[Κινούμενα σχέδια|κινούμενων σχεδίων]] και του [[Κινηματογράφος|κινηματογράφου]].
Το 1877, εφηύρε το πραξινοσκόπιο, μια από τις πρώτες εφευρέσεις που έδιναν την ψευδαίσθηση της κινούμενης εικόνας και αποτέλεσαν έναν από τους προπομπούς του κινηματογράφου. Οι δημόσιες παραστάσεις των ''Φαντασμαγοριών'' του στο κοινό, από το 1892, προηγήθηκαν της πρώτης δημόσιας προβολής του ''κινηματογράφου'' των [[Ωγκύστ και Λουί Λυμιέρ]] στις 26 Δεκεμβρίου 1895, που θεωρούνται η γέννηση του κινηματογράφου. <ref>{{Cite web|url=https://www.victorian-cinema.net/reynaud|title=victorian-cinema.net/reynaud|last=.|first=|ημερομηνία=|website=|publisher=|archiveurl=|archivedate=|accessdate=}}</ref>
== Βιογραφία ==
[[Αρχείο:Reynaud-Pantomimes.jpg|μικρογραφία|337x337εσ|Διαφημιστική αφίσα για το ''Οπτικό θέατρο'']]
Ο Εμίλ Ρενώ γεννήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 1844 στο Μοντρέιγ-σου-Μπουά (τώρα προάστιο του Παρισιού). Ο πατέρας του ήταν μηχανικός-ωρολογοποιός και χαράκτης
Όταν ο πατέρας του πέθανε, αυτός και η μητέρα του έφυγαν από το Παρίσι για το [[Λε Πουί-αν-Βελαί|Πουί-αν-Βελαί]] . Εργάσθηκε ως καθηγητής φυσικής και φυσικών επιστημών, και δίδαξε από το 1873 έως το 1877. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου εφηύρε το πραξινοσκόπιο και επέστρεψε στο Παρίσι με την εφεύρεση, όπου είχε μεγάλη επιτυχία.
Στις 21 Οκτωβρίου 1879 ο Émile Reynaud παντρεύτηκε τη Marguerite Rémiatte στο Παρίσι. Είχαν δύο γιους: τον Paul (1880) και τον André (1882).▼
▲Στις 21 Οκτωβρίου 1879 ο
=== Το πραξινοσκόπιο ===
Το 1877, ο Εμίλ Ρενώ, βασιζόμενος σε προηγούμενες εφευρέσεις, κατασκεύασε το πραξινοσκόπιο, μια συσκευή κινούμενων σχεδίων που κατοχυρώθηκε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το 1877 και βελτίωσε το ζωοτρόπιο του 1833. Σ'αυτή τη συσκευή, ο θεατής έβλεπε τις εικόνες όχι μέσω σχισμών σε περιστρεφόμενο τύμπανο όπως στο ζωοτρόπιο, αλλά βάσισε τη λειτουργία του στη διαδικασία της περιστροφής καθρεπτών. <ref>{{Cite web|url=https://www.noesis.edu.gr/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AE%CE%BC%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1/%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B1-2/%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1/%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%83%CE%BA%CF%8C%CF%80%CE%B9%CE%BF/|title=noesis.edu.gr/Πραξινοσκόπιο|last=.|first=|ημερομηνία=|website=|publisher=|archiveurl=|archivedate=|accessdate=}}</ref>Το 1882, κατάφερε να συνδυάσει την λήψη εικόνων και την προβολή τους. Έτσι, δημιούργησε ένα μεγαλύτερο πραξινοσκόπιο, το οποίο αποκάλεσε Οπτικό θέατρο, όπου χρησιμοποιούσε μεγάλες σε μήκος εύκαμπτες ταινίες με ζωγραφισμένα σχέδια που προβάλλονταν σε οθόνη. <ref>{{Cite web|url=http://cinepivates.gr/mathima-kinimatografikis-istorias-16-mixanes-lipsis/|title=cinepivates.gr/mathima-kinimatografikis-istorias-16-mixanes-lipsis/|last=.|first=|ημερομηνία=|website=|publisher=|archiveurl=|archivedate=|accessdate=}}</ref>
Τα σχέδια τα σχεδίαζε και τα χρωμάτιζε μόνος του και ήταν τα πρώτα κινούμενα σχέδια του κινηματογράφου. Άρχισε να τα προβάλει σε σκοτεινό δωμάτιο στο κοινό με εισιτήριο. Ήταν οι πρώτες προβολές κινούμενων εικόνων στη μεγάλη οθόνη, πριν από αυτές των [[Ωγκύστ και Λουί Λυμιέρ|αδελφών Λυμιέρ]] και τις συνόδευε με μουσική που συνέθετε ο Γκαστόν Πωλέν. Από τις 28 Οκτωβρίου 1892, αυτές οι παραστάσεις του Οπτικού θεάτρου του, που τις αποκάλεσε ''Φαντασμαγορίες (Pantomimes Lumineuses)'' και ήταν ένα είδος πολυθεάματος με προβολή εικόνων που συνδυάζονταν με επί σκηνής θεατρική δράση, ζωντανή μουσική καθώς και ποικίλα εφέ, παρουσιάζονταν στο [[Μουσείο Γκρεβέν]] στο [[Παρίσι]] με μεγάλη επιτυχία.
=== Το τέλος ===
Τα τελευταία χρόνια του Εμίλ Ρενώ ήταν τραγικά καθώς μετά το 1910 οι δημιουργίες του ξεπεράστηκαν από τον κινηματογράφο. Απογοητευμένος και χωρίς πόρους, πέταξε το μεγαλύτερο μέρος της αναντικατάστατης δουλειάς και του μοναδικού εξοπλισμού του στον [[Σηκουάνας|Σηκουάνα]]. Το κοινό είχε ξεχάσει τις παραστάσεις του ''Οπτικού Θεάτρου'' του, οι οποίες υπήρξαν διάσημοι πόλοι έλξης στο [[Μουσείο Γκρεβέν]] μεταξύ του 1892 και του 1900. Πέθανε στις 9 Ιανουαρίου 1918 σε νοσοκομείο όπου είχε εισαχθεί από τις 29 Μαρτίου 1917.<ref>{{Cite web|url=https://www.imdb.com/name/nm0721526/bio|title=imdb.com/name/Émile Reynaud
Biography|last=.|first=|ημερομηνία=|website=|publisher=|archiveurl=|archivedate=|accessdate=}}</ref>
== Υστεροφημία ==
Γραμμή 18 ⟶ 25 :
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==
* [https://www.youtube.com/watch?v=iOfyVVo5A4A Πραξινοσκόπιο - η γέννηση της κινούμενης εικόνας] (βίντεο στο youtube, ελληνικά)
== Παραπομπές ==
Γραμμή 55 ⟶ 63 :
Μετά τον [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Α' Παγκόσμιο Πόλεμο]], η γαλλική κινηματογραφική βιομηχανία υπέφερε λόγω έλλειψης πρώτων υλών, καθώς η ταινία κατανάλωνε πρώτες ύλες που ήταν απαραίτητες για την πολεμική βιομηχανία και η παραγωγή ταινιών μειώθηκε, όπως και στις περισσότερες άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Αυτό επέτρεψε στην κινηματογραφική βιομηχανία των [[Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής|Ηνωμένων Πολιτειών]] να εισέλθει στην ευρωπαϊκή αγορά κινηματογράφου, επειδή οι αμερικανικές ταινίες μπορούσαν να πωληθούν φθηνότερα από τις ευρωπαϊκές παραγωγές. Όταν τα κινηματογραφικά στούντιο στην Ευρώπη άρχισαν να καταρρέουν, πολλές ευρωπαϊκές χώρες έθεσαν εμπόδια στις εισαγωγές. Η Γαλλία όρισε ένα όριο εισαγωγής 1: 7, που σήμαινε ότι για κάθε επτά ξένες ταινίες που εισάγονταν στη Γαλλία, μια γαλλική ταινία έπρεπε να παραχθεί και να προβληθεί στους γαλλικούς κινηματογράφους. Οι δύο μεγάλες κινηματογραφικές εταιρείες (Πατέ και Γκωμόν) που διαχειρίζονταν αρκετές κινηματογραφικές αίθουσες, για να μην δουν τα κέρδη τους να μειώνονται εισήγαγαν ταινίες από τον αμερικάνικο κινηματογράφο.
====
Σε αντίδραση σ'αυτόν τον εμπορικό κινηματογράφο, γεννήθηκε στη Γαλλία ο πρωτοποριακός κινηματογράφος - [[Αβαντγκάρντ (κινηματογράφος)|αβάν γκαρντ]] - με πολλές τάσεις και διαφορετικές τεχνικές αλλά με κοινό στόχο: τη δημιουργία ενός απόλυτου, καθαρού κινηματογράφου. Έτσι, εμφανίστηκε ο γαλλικός ιμπρεσιονισμός με βασικό παράγοντα τον σκηνοθέτη Λουί Ντελύκ. Σημαντικοί εκπρόσωποί του ήταν οι σκηνοθέτες Ζερμαίν Ντυλάκ, ο [[Μαρσέλ Λ'Ερμπιέ]], ο [[Άμπελ Γκανς]], ο [[Ζαν Επστάιν]] και ο Ζαν ντε Μπαρονσελί και χαρακτηριστικές ταινίες ''Η πλημμύρα'' (1924) του Ντελύκ, ''Η ωραία Νιβερνέζα'' του Επστάιν, ''Κατηγορώ'' (1919)'', Ο τροχός'' (1922) και ''Ναπολέων'' (1927) του Γκανς, ''Το κοχύλι και ο κληρικός'' (1928) της Ντυλάκ και ''Ελντοράντο'' (1922) του Λ’ Ερμπιέ.<ref>{{Cite web|url=http://cinepivates.gr/mathima-14-gallikos-impresionismos/|title=cinepivates.gr/mathima-14-gallikos-impresionismos/|last=.|first=|ημερομηνία=|website=|publisher=|archiveurl=|archivedate=|accessdate=}}</ref> Μετά το 1925, στον πρωτοποριακό κινηματογράφο εντάχθηκαν και νέοι κινηματογραφιστές όπως ο [[Ζαν Ρενουάρ]], Ζαν Γκρεμιγιόν, Ζαν Πανλεβέ.<ref>{{Cite web|url=https://dimartblog.com/2015/10/18/french-avant-garde/|title=dimartblog.com/2015/10/18/french-avant-garde/|last=.|first=|ημερομηνία=|website=|publisher=|archiveurl=|archivedate=|accessdate=}}</ref>
====
Ο Ζακ Φεντέρ και ο [[Ζαν Βιγκό]] ήταν δύο από τους ιδρυτές του [[Ποιητικός ρεαλισμός|ποιητικού ρεαλισμού]] στον γαλλικό κινηματογράφο. Μαζί τους, άλλοι κορυφαίοι σκηνοθέτες του κινήματος ήταν ο Πιέρ Chenal, ο Ζυλιέν Ντυβιβιέ, ο [[Μαρσέλ Καρνέ]] και ίσως ο σημαντικότερος σκηνοθέτης του κινήματος, ο [[Ζαν Ρενουάρ]]. Εμβληματικοί ηθοποιοί του κινήματος είναι ο Μισέλ Σιμόν, ο [[Ζαν Γκαμπέν]], η [[Αρλετί]] και η [[Μισέλ Μοργκάν]].
Γραμμή 68 ⟶ 76 :
Από το 1945 μέχρι το 1958[[Αρχείο:François truffaut.jpg|μικρογραφία|[[Φρανσουά Τρυφώ]]]]
====
[[Αρχείο:Delon Le Guépard (cropped).jpg|μικρογραφία|Ο [[Αλέν Ντελόν|Αλαίν Ντελόν]] στον ''[[Ο Γατόπαρδος (ταινία)|Γατόπαρδο]],'' 1963]]
[[Αρχείο:Brigitte Bardot - 1962.jpg|μικρογραφία|[[Μπριζίτ Μπαρντό]] (1962)]]
|