Πέστο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→Ιστορία: διόρθωση ονόματος Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Επεξεργασία από εφαρμογή κινητού επεξεργασία από εφαρμογή Android |
→Ιστορία: προσθήκη εισαγωγικών Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Επεξεργασία από εφαρμογή κινητού επεξεργασία από εφαρμογή Android |
||
Γραμμή 18:
Η εισαγωγή του [[Βασιλικός|βασιλικού]], του κύριου συστατικού του σύγχρονου πέστο, συνέβη πρόσφατα και για πρώτη φορά καταγράφεται μόνο στα μέσα του 19ου αιώνα, όταν ο γαστρονόμος Τζιοβάνι Μπατίστα Ράττο δημοσίευσε το βιβλίο του ''η κουζίνα της Γένοβας'' το 1863:
"Πάρτε μια σκελίδα σκόρδο, βασιλικό ή, όταν αυτός λείπει, μαντζουράνα και μαϊντανό, τριμμένο ολλανδικό τυρί και παρμεζάνα και ανακατέψτε τα με κουκουνάρι. Χτυπήστε τα όλα μαζί σε ένα γουδί με λίγο βούτυρο μέχρι να πολτοποιηθούν. Στη συνέχεια, διαλύστε το με καλό και άφθονο λάδι. Τα λαζάνια συνοδεύονται με αυτό τον πουρέ και γίνονται πιο υγρά, προσθέτοντας λίγο ζεστό νερό χωρίς αλάτι".
Αν και πιθανότατα προερχόταν από την Ινδία ο βασιλικός απέκτησε σταθερές ρίζες στις περιφέρειες της [[Λιγουρία|Λιγουρίας]],στην Ιταλία, και της [[Προβηγκία|Προβηγκίας]], στη Γαλλία : ήταν άφθονος σε αυτό το μέρος της Ιταλίας, μόνο όταν ήταν της εποχής, γι 'αυτό η μαντζουράνα και ο μαϊντανός προτείνονται ως εναλλακτικές λύσεις, όταν ο βασιλικός λείπει . Ο Ράττο αναφέρει το ολλανδικό τυρί ("formaggio olandese") αντί του Pecorino Sardo καθώς τα τυριά της Βόρειας Ευρώπης ήταν στην πραγματικότητα συνηθισμένα στη Γένοβα εκείνη την εποχή , χάρη στις μακραίωνες εμπορικές συναλλαγές της Δημοκρατίας της Γένοβας .
| |||