Τόμας Χόουπ (συγγραφέας, 1769-1831): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Δημιουργήθηκε από μετάφραση της σελίδας "Thomas Hope (banker, born 1769)"
(Καμία διαφορά)

Έκδοση από την 12:33, 15 Ιανουαρίου 2021

Ο Τόμας Χόουπ (αγγλ.: Thomas Hope, 1769-1831) ήταν Ολλανδός και Άγγλος, γόνος οικογένειας τραπεζιτών, αλλά και συγγραφέας, φιλόσοφος και συλλέκτης έργων τέχνης. Έγινε γνωστός ως συγγραφέας του μυθιστορήματος του Αναστάσιος, που όταν πρωτοκυκλοφόρησε ανώνυμα πολλοί το απέδιδαν στον λόρδο Βύρωνα.

Ο Τόμας Χόουπ με τουρκική ενδυμασία, έργο του Sir William Beechey, (1798, λάδι σε καμβά). National Portrait Gallery, London.

Νεανικά χρόνια στο Άμστερνταμ και ένα Grand tour

Ο Τόμας, πρωτότοκος γιός του Ίαν Χόουπ, καταγόταν από παλιά Σκωτσέζικη οικογένεια τραπεζιτών που αναφέρονταν ως οι «Χόουπς του Άμστερνταμ» καθώς και ως «Hope & Co». Κληρονόμησε από τη μητέρα του την αγάπη για τις καλές τέχνες και έγινε συλλέκτης έργων τέχνης, χάρις και στον πλούτο που συσσώρευσαν ο πατέρας του και ο παππούς του.

Το 1784, όταν ο Τόμας ήταν 15 ετών, ο πατέρας του πέθανε ξαφνικά στη Χάγη. Προτιμώντας τη συντροφιά της μητέρας του και των αδελφών του, παρά εκείνη των θείων του στο Άμστερνταμ, ο Τόμας δεν ακολούθησε τις οικογενειακές επιχειρήσεις, αλλά έστρεψε το ενδιαφέρον του στη μελέτη των καλών τεχνών και ιδίως εκείνων των κλασσικών πολιτισμών. Έτσι, σε ηλικία δεκαοχτώ, άρχισε να αφιερώνει όλο και περισσότερο χρόνο του στη μελέτη όλων των τεχνών, ειδικά της αρχιτεκτονικής του κλασικού πολιτισμού, κατά τη διάρκεια μιας σειράς εκδρομών σε άλλες χώρες. .  Έτσι και ο Τόμας, το 1787, σε ηλικία 18 ετών, ξεκίνησε ένα grand tour, μια περιοδεία στην Ευρώπη, την Ασία και την Αφρική, που διήρκεσε περισσότερο από 7 χρόνια. Ο Χόουπ ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για την αρχιτεκτονική και τη γλυπτική, δημιουργώντας μια μεγάλη συλλογή από αντικείμενα που τράβηξαν το ενδιαφέρον του [1]

Μετοικεσία στο Λονδίνο

Ο Τόμας Χόουπ επέστρεψε στη Χάγη το 1794, όταν πέθανε η μητέρα του. Όμως την ίδια χρονιά οι τρεις αδελφοί Χόουπ μετακόμισαν στο Λονδίνο, πριν ο επαναστατικός Γαλλικός στρατός φθάσει στο Άμστερνταμ. . Με την βιασύνη τους να αφαιρέσουν τις συλλογές τέχνης τους για την ασφάλεια του Λονδίνου, οι Χόπες άφησαν τα σπίτια τους, τα καλοκαιρινά σπίτια και τα πάρκα γεμάτα με διακοσμήσεις τοίχων, έπιπλα και βαριά αγάλματα. Αργότερα, μετά τη γαλλική κατοχή, ο μικρότερος αδερφός του Τόμας Αντριάν Ηλίας θα επέστρεφε για να ζήσει στο Groenendaal Park με πλήρη απασχόληση και θα επεκτείνει τους κήπους. Ο ξάδελφος Χένρι πάντα ήλπιζε να επιστρέψει στο σπίτι του, τη Βίλα Βελέγκεν, αλλά πέθανε το 1811 προτού ο Βασιλιάς Γουλιέλμος αποκαταστήσει την ολλανδική κυριαρχία το 1814.

Ο γάμος και η εγκατάσταση στο Deepdene

Το 1806 νυμφεύτηκε με την Louisa Beresford, και το 1807, ένα χρόνο μετά το γάμο του αγόρασε την εξοχική έπαυλη και το κτήμα Deepdene κοντά στο Dorking στο Σάρεϊ (Surray). Το Deepdene έγινε διάσημος τόπος και το επισκέπτονταν πολλοί άνθρωποι των γραμμάτων, αλλά και της μόδας. Εδώ, περιτριγυρισμένος από τις μεγάλες συλλογές ζωγραφικής, γλυπτικής και αντίκες, εκτός από τις πολυτέλειες που πρότεινε η υπέροχη γεύση του, παρείχε στους καλεσμένους του μια μικρή βιβλιοθήκη σε πολλές γλώσσες σε κάθε υπνοδωμάτιο. [1]

Συγγραφές

Ο Χόουπ ήταν πρόθυμος να αυξήσει την ευαισθητοποίηση του κοινού για την ιστορική ζωγραφική και το σχεδιασμό και να επηρεάσει το σχεδιασμό στα μεγάλα σπίτια της εποχής Regency στο Λονδίνο . Επιδιώκοντας τα ακαδημαϊκά του έργα, άρχισε να σχεδιάζει έπιπλα, εσωτερικούς χώρους και κοστούμια και να εκδίδει βιβλία με τα συνοδευτικά επιστημονικά του κείμενα.

Το 1807 ο Thomas Hope δημοσίευσε σκίτσα των επίπλων του, σε έναν τόμο με τίτλο, Έπιπλα οικιακής χρήσης και διακόσμηση εσωτερικού χώρου, τα οποία είχαν σημαντική επιρροή και επέφεραν μια αλλαγή στην ταπετσαρία και την εσωτερική διακόσμηση των σπιτιών. Τα σχέδια επίπλων του Χόουπ ανήκαν σε ένα ψευδοκλασικό στυλ, που ονομάζονταν «Αγγλική Αυτοκρατορία». Μερικές φορές ήταν υπερβολικό, και συχνά βαρύ, αλλά ήταν πολύ πιο συγκρατημένο από τις πιο άγριες και μετέπειτα πτήσεις του Thomas Sheraton σε αυτό το στυλ. [1]

Αναστάσιος

Πλησιάζοντας την ηλικία των 50 ετών, με την ενθάρρυνση φίλων του, ο Χόουπ άρχισε τη συγγραφή ενός μυθιστορήματος που ολοκληρώθηκε και δημοσιεύτηκε το 1819 από τον εκδότη John Murray με τίτλο «Αναστάσιος ή οι Αναμνήσεις ενός σύγχρονου Έλληνα γραμμένες στο κλείσιμο του 18ου αιώνα» (Αηαstasius or the Memoirs of a Modern Greek, written at the close of the 18th Century). Ο Αναστάσιος, ήταν ένα έργο τέτοιου ακαδημαϊκού ενδιαφέροντος, ακατέργαστου ενθουσιασμού και περιγραφικής δύναμης που η πρώτη έκδοση που όταν κυκλοφόρησε από τον διάσημο εκδότη του Λονδίνου, John Murray, έγινε μια αίσθηση μίας νύχτας. Μια δεύτερη έκδοση εξαντλήθηκε σε είκοσι τέσσερις ώρες. Ακολούθησαν γρήγορα ξένες μεταφράσεις στα γαλλικά, τα γερμανικά και τα φλαμανδικά.

Το μυθιστόρημα αφαίρεσε μια κουρτίνα άγνοιας από το κοινό της εποχής για την Ανατολή χωρίς να είναι απλώς μια περιγραφή των ταξιδιών του Χόουπ. Ο επώνυμος αφηγητής-ήρωας Αναστάσιος ήταν άφοβος, περίεργος, πονηρός, αδίστακτος και γενναίος. Ως νέος μουσουλμάνος στρατιώτης μισθοφόρος, Selim, τα ταξίδια του τον έριξαν μεταξύ φίλων, εραστών και εχθρών.

Οι περιγραφές του έδειξαν τη ζωή των κατοίκων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και παρείχαν εκπληκτικές ματιές στους πολέμους που διεξήχθησαν μεταξύ των Τούρκων, των Ρώσων και των Wahabees . Περιέγραψε επίσης πολλές προηγουμένως άγνωστες λεπτομέρειες του ισλαμικού πολιτισμού: μουσική, γλώσσα, κουζίνα, θρησκεία, νόμους και λογοτεχνία.

Λόγω της σεμνότητάς του, ο Hope αρχικά επέλεξε να μην δηλώσει την αρχή του Αναστάσιου στην πρώτη έκδοση. Κατά ειρωνικό τρόπο, δεδομένης της ήπιας φήμης της Hope, η συγγραφή του τολμηρού Αναστάσιου αποδόθηκε αρχικά κατά λάθος στον Λόρδο Μπάιρον, ο οποίος, σύμφωνα με τον μύθο, ομολόγησε στον Marguerite, κόμη του Blessington, ότι έκλαψε πικρά όταν το διάβασε. "Για να είμαι ο συγγραφέας του Αναστάσιου, θα έδινα τα δύο ποιήματα που μου έδωσαν την μεγαλύτερη δόξα." Αυτά τα γεγονότα ώθησαν τον Hope να αποκαλύψει την ταυτότητά του ως συγγραφέα σε μεταγενέστερες εκδόσεις, προσθέτοντας έναν χάρτη των ταξιδιών του Αναστάσιου και βελτίωσης του κειμένου, αν και αρχικά ο συγγραφέας του χαιρετίστηκε με απιστία από ορισμένα περιοδικά.

Λίγο μετά το θάνατο του Hope το 1831, η χήρα του Louisa ξαναπαντρεύτηκε τον ξάδελφό της William Carr Beresford, 1st Viscount Beresford . Η οικογένειά του ακολούθησε στη συνέχεια συντηρητικές αξίες, αναγκάζοντάς τους να εξουσιοδοτήσουν την κατεδάφιση του θρυλικού σπιτιού του συγγραφέα στο Λονδίνο, να διαλύσουν τη μυθική συλλογή έργων τέχνης του και να αποστασιοποιηθούν από το ασιατικό του αριστούργημα. Καμία ουσιαστική συλλογή προσωπικών αντικειμένων του Χόουπ δεν επέζησε της οικογενειακής αδιαφορίας και ο Αναστάσιος, το μεγαλοπρεπές του έργο, έγινε θύμα της ιερότητας της ηθικής της βικτοριανής εποχής.

Ωστόσο, επηρέασε τα μεταγενέστερα έργα των William Thackeray, Mark Twain και Herman Melville . Πιο πρόσφατα, ο γνωστός μελετητής των πολιτισμών της Ανατολής, ο Robert Irwin, έγραψε, "αυτό το βιβλίο, ένα από τα πιο σημαντικά βιβλία του δέκατου ένατου αιώνα, πρέπει να διαβαστεί ευρύτερα."

Εκτός από τα άλλα επιτεύγματά του, ο Hope ήταν ο συγγραφέας ενός σημαντικού φιλοσοφικού έργου που δημοσιεύθηκε μετά τον θάνατο, The Origin and Prospect of Man (1831), στο οποίο οι εικασίες του αποκλίνουν ευρέως από τις κοινωνικές και θρησκευτικές απόψεις της βικτοριανής εποχής. [1] Αυτός ο τόμος, που αναφέρθηκε από τον εμπειρογνώμονα της φιλοσοφίας Roger Scruton, ήταν ένα εξαιρετικά εκλεκτικό έργο και έλαβε μια σφαιρική εικόνα των προκλήσεων που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα.


Γνωστό στους λογοτεχνικούς κύκλους ως «Αναστάσιος του Χόουπ », η καλλιτεχνική κληρονομιά του Τόμας Χόουπ εξακολουθεί να έχει καθολικό ενδιαφέρον και σημασία.

Θάνατος και κληρονομιά

Στις αρχές του 1831ο Χόουπ αρρώστησε. Πέθανε στις 2 Φεβρουαρίου στην οδό Duchess. και θάφτηκε στις 12 Φεβρουαρίου στο μαυσωλείο στο Deepdene. [2] Στα τελευταία του χρόνια είχε παγιώσει τη θέση του στην κοινωνία.Την εποχή του θανάτου του, η συμβολή του στην τέχνη και την αρχιτεκτονική είχε αναγνωριστεί ευρέως.

Τα δύο σπίτια που δημιουργήθηκαν από τον Χόουπ έχουν χαθεί. ότι στην οδό Duchess κατεδαφίστηκε από τον γιο του το 1851 και τον Deepdene το 1969. Η μόνη πλήρης σωζόμενη κατασκευή που χτίστηκε από την Hope είναι το μαυσωλείο που έκτισε το1818 στο Deepdene.

βιβλιογραφικές αναφορές