Κυβέρνηση Αλέξανδρου Ζαΐμη 1915: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 47:
<ref>Γεώργιος Βεντήρης, «Η Ελλάς του 1910 - 1920», β΄τόμος, σελ.49 - 50</ref>
====το «επεισόδιο Γιαννακίτσα» και η παραίτηση της Κυβέρνησης====
Στην κοινοβουλευτική συνεδρίαση της [[21 Οκτωβρίου|21ης Οκτωβρίου]] και κατά την διάρκεια της συζήτησης για την ψήφιση ή μη νομοσχεδίου του Υπουργείου Στρατιωτικών, σύμφωνα με το οποίο θα αυξάνονταν ο μισθός των αξιωματικών του στρατεύματος (δαπάνη που ο Υπουργός υπολόγισε σε 1.000.000 δρχ. το μήνα), ο βουλευτής των Φιλελευθέρων [[Γεώργιος Βλάχος (δικηγόρος)|Γεώργιος Βλάχος]] καταφέρθηκε εναντίον όχι μόνο του νομοσχεδίου αλλά και του Υπουργού λέγοντας: «...Ως αντιπρόσωπος του λαού, διότι ημείς είμεθα οι αντιπρόσωποι του λαού, ο κ. υπουργός δεν αντιπροσωπεύει τον λαόν, διαμαρτύρομαι κατά του νομοσχεδίου, όπερ υπεβλήθη άνευ συστολής.[...]»<ref>Εφημερίδα "Εμπρός", φύλλο της 22ας Οκτωβρίου 1915, σελ.2</ref>. Ο υπουργός τότε απάντησε: «Αν δεν αντιπροσωπεύω τον λαόν έχω και εγώ νομίζω κάποιον δικαίωμα να παρίσταμαι εδώ. Αλλ' εφ΄όσον ο κ. βουλευτής εξεστόμισε τοιαύτην φράσιν εγώ δεν έχω θέσιν ενταύθα.», και σηκώθηκε προκειμένου να αποχωρήσει. Ύστερα από την παρέμβαση του Προέδρου της Βουλής, ο βουλευτής Βλάχος ανακάλεσε την τελευταία φράση του, το ''«άνευ συστολής»'' δικαιολογούμενος ότι εννοούσε ''«άνευ μελέτης»'', ενώ ζήτησε και συγνώμη για την απρέπεια, ωστόσο ο Υπουργός αποχώρησε. Όταν η συνεδρίαση άρχισε και πάλι ο αρχηγός των Φιλελευθέρων, εκκίνησε πολιτικό ζήτημα, δηλώνοντας ότι : «...η Βουλή δεν ημπορεί να συνεχίσει το έργο της εφ όσον παρακάθηται εις την θέσιν του Υπουργού των Στρατιωτικών ο υποστράτηγος κ. Γιαννακίτσας. [...]»<ref>ό.π.</ref>. Ο Ελ. Βενιζέλος, θεώρησε ότι μετά τις εξηγήσεις που έδωσε ο βουλευτής η αποχώρηση του Υπουργού ήταν πράξη προσβολής του Σώματος, και αξίωσε την συγνώμη του Υπουργού, διαφορετικά η Βουλή δεν θα προχωρούσε στο έργο της. Ο Πρωθυπουργός Ζαΐμης, δήλωσε ότι κατά την γνώμη της Κυβέρνησης η στάση του Υπουργού δεν έθιξε το Σώμα και έθεσε θέμα εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση.<br />
Η συζήτηση που πυροδότησε ο Ελ. Βενιζέλος σύντομα επεκτάθηκε και στο φλέγον ζήτημα της πολιτικής των Συμμαχιών της Ελλάδας, καταλήγοντας ακόμα μια φορά στην επιβεβαίωση των διχαστικών απόψεων και των δυο πλευρών. Στο τέλος της συζήτησης που κράτησε μέχρι τις 4:00 τα ξημερώματα της [[22 Οκτωβρίου|22ας Οκτωβρίου]], η Βουλή υπερψήφισε την παρακάτω πρόταση των Φιλελευθέρων: ''«Η Βουλή μη ευρίσκουσα επαρκείς τας εξηγήσεις δια τα λεχθέντα επί του επεισοδίου του κ. υπουργού των Στρατιωτικών εκφράζει την λύπη της».'' Επί 264 παρόντων βουλευτών την πρόταση αυτή υπερψήφισαν 147, καταψήφισαν 114, ενώ απείχαν της ψηφοφορίας (ως είθισται) οι υπουργοί.<br />
Αμέσως μετά τα αποτελέσματα, ο Πρωθυπουργός ανακοίνωσε ότι αφού η Κυβέρνησή του δεν έχει πια την εμπιστοσύνη της Βουλής, παραιτείται, ενώ ο Πρόεδρος του Σώματος, [[Κωνσταντίνος Ζαβιτσιάνος]], ανέστειλε την λειτουργία του Κοινοβουλίου μέχρι να ορκιστεί η επόμενη Κυβέρνηση.<ref>ό.π., σελ.4</ref>
Τελικά και ενώ οι Φιλελεύθεροι περίμεναν <ref>Εφημερίδα "Πατρίς", φύλλο της 23ης Οκτωβρίου 1915, σελ.1</ref>ότι ο Βασιλιάς θα καλούσε τον Ελευθέριο Βενιζέλο, για να του αναθέσει την εντολή σχηματισμού Κυβέρνησης, ο Βασιλιάς αντίθετα, αποφάσισε την διάλυση της Βουλής και την διενέργεια εκλογών. Παρόλα αυτά, αν και ζήτησε από τον Αλ. Ζαΐμη, να παραμείνει στην Αρχή και να διενεργήσει τις εκλογές, ο πρώην Πρωθυπουργός αρνήθηκε. Ο Βασιλιάς κατέληξε έτσι, στη «λύση [[Στέφανος Σκουλούδης|Σκουλούδη]]».
==Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου==
| |||