Εθνικός Διχασμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Εν τω μεταξύ, [[Γαλλική Στρατιά της Ανατολής|αγγλογαλλικά στρατεύματα]] της [[Αντάντ]] (τα οποία μόλις είχαν ηττηθεί, έχοντας δεκάδες χιλιάδες νεκρούς στην [[εκστρατεία της Καλλίπολης]]) αποβιβάστηκαν στη Θεσσαλονίκη, με τη συναίνεση της κυβέρνησης Βενιζέλου,<ref name="koliopoulos2018">{{Cite book|title=Ιστορία του νεότερου και του σύγχρονου κόσμου (από το 1815 έως σήμερα)|first=Ιωάννης|last=Κολιόπουλος|publisher=[[ΟΕΔΒ]], ΤΥΕ ΤΥΕ Διόφαντος|isbn=9789600623543|year=2019|location=Πάτρα|page=82-84|quote=Τη στάση του Βενιζέλου ενίσχυσαν αφενός οι εκπρόσωποι της Γαλλίας και της Αγγλίας, οι οποίες με '''τη συγκατάθεση της ελληνικής κυβέρνησης''' είχαν ήδη αποστείλει στρατεύματα στη Θεσσαλονίκη,...}}</ref><ref>Γ. Γιανουλόπουλος(2003) ο.π σελ. 233: «Ό άρχηγός τών Φιλελευθέρων έπρότεινε τότε τήν άναπλήρωση αύτής τής δύναμης μέ στρατεύματα τής Entente καί ό Κωνσταντίνος, αίφνιδιασμένος, φαίνεται πώς άποδέχθηκε τήν πρόταση σιωπηλά μή έχοντας νά προβάλει κανένα πειστικό καί, κυρίως, άμεσο άντεπιχείρημα. "Οταν άλλαξε γνώ μηγνώμη καί είδοποίησε τόν πρωθυπουργό του νά μήν γνωστοποιήσει τήν πρότασή του στίς Δυνάμεις τής Συνεννοήσεως, πληροφορήθηκε πώς αύτές είχαν ήδη ειδοποιηθεί καί είχαν άνταποκριθεΐ θετικά στήν πρόσκληση.» </ref>{{POV-Ισχυρισμός|"προσκληση", "συναίνεση" ή "εμπλοκή" Βενιζέλου σε Αποβαση Ανταντ στη θεσσαλονική?|ημερομηνία=2020-09-25}} και με τον Κωνσταντίνο να εξαγριώνεται. Η γενική διοίκηση των γαλλοβρετανικών δυνάμεων στη Θεσσαλονίκη ανατέθηκε στον [[Μωρίς Σαράιγ|Γάλλο Στρατηγό Σαράιγ]] (Sarail) που ήταν ένθερμος αντιμοναρχικός,{{Εκκρεμεί παραπομπή|σχόλιο=4/11/2020}} και που στο μέλλον θα προσεταιρίζονταν μέρος της διοίκησης της πόλης και της Δ. Μακεδονίας. Παρά τη δηλωμένη ουδετερότητα της Ελλάδας, ο Σαράιγ θα ενθάρρυνε τη στρατολόγηση ενός ελληνικού «εθνικού στρατού» για να πολεμήσει τους Βουλγάρους.{{Εκκρεμεί παραπομπή|σχόλιο=4/11/2020}} Με αφορμή τον λόγο του Βενιζέλου στη Βουλή υπέρ της Αντάντ, την προηγούμενη της απόβασης, που κατέληξε στην ψήφιση της επιστράτευσης για βοήθεια των συμμάχων Σέρβων, τα εξαγριωμένα από την απόβαση Ανάκτορα εξανάγκασαν τον πρωθυπουργό σε δεύτερη παραίτηση. Η παραίτηση θα ήταν και οριστική αυτή τη φορά, αφού στις επόμενες εκλογές, που διεξήχθησαν στις [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές Δεκεμβρίου 1915|6 Δεκεμβρίου 1915]], το κόμμα του Βενιζέλου, οι [[Κόμμα Φιλελευθέρων (Ελλάδα)|Φιλελεύθεροι]], θα απέχουν, θεωρώντας αντισυνταγματικές τις πράξεις των Ανακτόρων. Έτσι το νεο-σχηματισθέν «[[Κόμμα Εθνικοφρόνων|Κόμμα Εθνικοφρόνων»]] του [[Δημήτριος Γούναρης|Γούναρη]], το πρώτο φιλομοναρχικό κόμμα στην Ελλάδα που συσπείρωσε όλους τους αντιβενιζελικούς, νίκησε χωρίς αντίπαλο.

Στις 30 Σεπτεμβρίου του 1915, η Γερμανία πρότεινε στην Ελλάδα «ουδετερότητα de facto» με αντίδωρα, εφόσον κέρδιζε τον πόλεμο, την εξασφάλιση του Ελληνισμού της Ιωνίας και του Πόντου, παραχώρηση στην Ελλάδα της Βορείου Ηπείρου, διαρρύθμιση των συνόρων προς την Βουλγαρία και μελλοντική παραχώρηση της Δωδεκανήσου και της Κύπρου, σε αντίθεση με την Αντάντ που δεν εξασφάλιζε ακόμα ούτε την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδος, κάτι που στο μέλλον θα αναγκαζόταν να πράξει.{{Εκκρεμεί παραπομπή|σχόλιο=4/11/2020}}