Εθνικός Διχασμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στις αρχές Μαΐου 1916, οι Γερμανοί, φοβούμενοι επίθεση της Αντάντ κατά της Βουλγαρίας, αποφάσισαν την προώθησή τους σε ελληνικά εδάφη. Ο βασιλιάς Κωνσταντίνος και το Γενικό Επιτελείο ζήτησαν από τους Γερμανούς να μην προχωρήσουν στην κατάληψη του [[Ρούπελ|οχυρού Ρούπελ]] και των στενών του Ντεμίρ Χισάρ ([[Στρυμόνας|Στρυμόνα]]), καθώς μια τέτοια προέλαση όχι μόνο δεν θα έδιωχνε τους Συμμάχους αλλά θα επέφερε την εγκατάσταση των Βουλγάρων σε ελληνικό έδαφος, αντίποινα της Αντάντ και πιθανή εξέγερση. Το αίτημά τους όμως απορρίφθηκε από το Γερμανικό Επιτελείο.<ref name=":0"><nowiki>''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους''</nowiki>, τ. ΙΕ΄, σελ. 35.</ref> Έτσι, στις 23 Μαΐου, οι Γερμανοί πληροφόρησαν την Ελλάδα ότι θεωρούσαν απαραίτητη την κατάληψη του Ρούπελ αλλά θα σέβονταν την ελληνική κυριαρχία. Στις 26 Μαΐου 1916, βουλγαρική δύναμη 26.000 ανδρών, με επικεφαλής της μία γερμανική διμοιρία, κατέλαβε το οχυρό, μετά από μικρή ελληνική αντίσταση, η οποία προκλήθηκε από συνδυασμό λαθών και παρεξηγήσεων. Αν και η φιλοβασιλική [[Κυβέρνηση Στέφανου Σκουλούδη 1915|Κυβέρνηση Σκουλούδη]] προσπάθησε να παρουσιάσει την κατάληψη ως αιφνιδιασμό από την πλευρά των Κεντρικών Δυνάμεων, ο ισχυρισμός της δεν έγινε πιστευτός από τους βενιζελικούς και την Αντάντ.<ref name=":0" /> Ο φιλοβενιζελικός ιστορικόςδημοσιογράφος [[Γεώργιος Βεντήρης|Γ. Βεντήρης]] έγραψε πως η παράδοση στους Γερμανοβούλγαρους αποτέλεσε «αίσχος εις τας ημέρας του ελληνισμού».<ref>{{Cite web|url=https://serraikanea.gr/koinonia/item/45617-i-paradosi-tou-roypel-kai-tis-an-makedonias-otan-o-metaksas-eipe-nai-stous-germanovoulgarous.html|title=Η παράδοση του Ρούπελ και της Αν. Μακεδονίας: Όταν ο Μεταξάς είπε «ΝΑΙ» στους Γερμανοβουλγάρους|accessdate=2020-04-08}}</ref>