Μαξ Πλανκ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

== Η ζωή του ==

=== Καταγωγή, παιδική ηλικία και σπουδές ===

 

Ο Μαξ Πλανκ ήταν το έκτο παιδί του Johann Julius Wilhelm Planck και το τέταρτο της δεύτερης συζύγου του, Emma Patzig. Το [[1867]] η οικογένεια μετακόμισε στο [[Μόναχο]] και ο Μαξ εγγράφηκε στο περίφημο Königliches Maximilians gymnasium, όπου είχε ως διδάσκαλο τον μαθηματικό Hermann Müller, ο οποίος του δίδαξε επίσης [[Αστρονομία]] και [[Μηχανική (φυσική)|Μηχανική]]. Ο Πλανκ τελείωσε τη μέση εκπαίδευση σε ηλικία 16 ετών, ενώ, όπως και ο [[Βέρνερ Χάιζενμπεργκ|Χάιζενμπεργκ]], είχε εξαιρετικό ταλέντο στη [[Μουσική]], σε βαθμό που θα μπορούσε να σταδιοδρομήσει και ως επαγγελματίας μουσικός: έπαιζε [[πιάνο]], [[εκκλησιαστικό όργανο]] και [[βιολοντσέλο]], τραγουδούσε και συνέθετε τραγούδια και [[Όπερα|όπερες]]. Παρόλα αυτά, αποφάσισε να σπουδάσει Φυσική.

Η θεμελιώδης παραδοχή για να μπορεί να εξαχθεί ο Νόμος του Πλανκ είναι ότι η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία μπορεί να εκπέμπεται '''''μόνο''''' σε κβαντισμένη μορφή, σε «κβάντα» ή «πακέτα», η ποσότητα της ενέργειας που περιείχε το καθένα από τα οποία ήταν υποχρεωτικώς '''ακέραιο πολλαπλάσιο''' μιας στοιχειώδους ποσότητας. Στην περίπτωση αυτή, η στοιχειώδης ποσότητα είναι ανάλογη της συχνότητας της ακτινοβολίας, '''E = hν''', όπου h μία σταθερά που σήμερα ονομάζεται «[[σταθερά του Πλανκ]]» και είναι η θεμελιώδης σταθερά της [[Κβαντομηχανική|Κβαντομηχανικής]].

 

 

Στη συνέχεια, ο Πλανκ προσπαθούσε για πολλά χρόνια να συλλάβει το αληθινό νόημα των κβάντων με κλασικούς όρους σκέψεως, αλλά μάταια: «οι πολυετείς άκαρπες προσπάθειές μου να ενσωματώσω με κάποιο τρόπο το κβάντο (h) της δράσεως στην κλασική θεωρία... ...μου προκάλεσαν πολλές φασαρίες». Αρκετά χρόνια μετά, μεγάλοι φυσικοί όπως οι [[Τζον Ουίλιαμ Στρατ|Rayleigh]], Jeans, και [[Χέντρικ Λόρεντζ|Λόρεντζ]] έθεταν h = 0 προκειμένου να ευθυγραμμισθούν με την Κλασική Φυσική, αλλά ο Πλανκ γνώριζε καλά ότι η σταθερά του είχε μία ακριβή μη μηδενική τιμή: «Αδυνατώ να κατανοήσω το πείσμα του Jeans — συνιστά ένα παράδειγμα θεωρητικού που δεν θα έπρεπε να υπάρχει ποτέ, το ίδιο με τον [[Έγελος|Έγελο]] στη [[Φιλοσοφία]]. Τόσο το χειρότερο για τα γεγονότα, αν αυτοί λαθεύουν.»