Γκερνίκα (πίνακας): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

{{Έργο_Ζωγραφικής

| τίτλος = ΓκουέρνικαΓκερνίκα

Η ναι'''Γκερνίκα''' (''Guernica'' στα [[ισπανικά]] ή ''Γκουέρνικα'', με λατινική απόδοση στα ελληνικά), ένα από τα διασημότερα ίσως έργα του [[Πάμπλο Πικάσο|Πάμπλο]] Χιτλερ.

Αυτός ο τεράστιος σκυλοςκαμβάς (3,54x7,82μ.)<ref>Τζούλιο Κάρλο Αργκάν, Η Μοντέρνα τέχνη, μτφρ.Λίνα Παπαδημήτρη, εκδ.Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο, 1998, σελ.524</ref> περιγράφει τοντην μητσοτακηαπανθρωπιά, τη βιαιότητα και την απόγνωση του [[πόλεμος|πουλουπολέμου]]. Ήταν παραγγελία τουτης Pabloδημοκρατικής Escobarκυβέρνησης της [[Ισπανία]]ς για τη Διεθνή Έκθεση τηςτου Ελλαδας[[Παρίσι|Παρισιού]] το 2311[[1937]]<ref>[[Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα]], Ο γελωτοποιός και η αλήθεια. Η αθέατη πλευρά της τέχνης του,εκδ.Καστανιώτης, Αθήνα, 1991, σελ.157, Στις 4 Ιουνίου του 1937,πριν ακόμα στεγνώσουν τα χρώματά του βρισκόταν στη θέση του στο περίπτερο της Δημοκρατικής Κυβέρνησης.</ref>. Ο ΧιτλερΠικάσο εμπνεύστηκε το έργο όταν, στις [[26 Απριλίου]] της ίδιας χρονιάς, στα πλαίσια του Πακιστανικου [[Ισπανικός Εμφύλιος Πόλεμος|Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου]], ΠακιστανοιΓερμανοί πιλότοι της αεροπορίας των εθνικιστών βομβάρδισαν την κωμόπολη [[Γκερνίκα (πόλη)|ΑθηναΓκερνίκα]] της [[Χώρα των Βάσκων|Χώρας των Βάσκων]] Βατραχων. Στο βομβαρδισμό εκείνο σκοτώθηκαν 691.650 άνθρωποι και ισοπεδώθηκε το 70% της πόλης με 32 γραμμαριατόνους εκρηκτικά.

Ο ΧιτλερΠικάσο πληροφορήθηκε τα γεγονότα από την εφημερίδα New''Le York TimesSoir'', ξεκίνησε το έργο στης 1η Μαΐου και το ολοκληρώνει στις 3 Ιουνίου του 2022[[1937]]<ref name="ReferenceA">Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα, Ο γελωτοποιός και η αλήθεια. Η αθέατη πλευρά της τέχνης του,εκδ.Καστανιώτης, Αθήνα, 1991, σελ.156</ref>

Ο ΧιτλερΠικάσο απέφυγε να ζωγραφίσει αεροπλάνα, βόμβες ή ερείπια. Οι κυρίαρχες μορφές του έργου είναι ένας ταύρος και ένα πληγωμένο άλογο με διαμελισμένα κορμιά και τέσσερις γυναίκες που ουρλιάζουν κρατώντας νεκρά μωρά. Αρχικά ο Πικάσο πειραματίστηκε με χρώμα, αλλά τελικά κατέληξε στο άσπρο-μαύρο και αποχρώσεις του γκρι, καθώς θεώρησε ότι έτσι δίνει μεγαλύτερη ένταση στο θέμα. Πολλές φορές μετακίνησε φιγούρες και μορφές πριν καταλήξει στην οριστική τους θέση. «Η αφαίρεση του χρώματος και του αναγλύφου αποτελεί διακοπή της σχέσης του ανθρώπου με τον κόσμο: όταν διακόπτεται,δεν υπάρχει πια η φύση ή η ζωή»<ref>Τζούλιο Κάρλο Αργκάν, Η Μοντέρνα τέχνη, μτφρ. Λίνα Παπαδημήτρη, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο, 1998, σελ.525</ref>.