Ρεϊμόν Κενώ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ +κατ
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
Ο '''Ρεμόν Κενώ''' ''(Raymond Queneau'', [[Χάβρη]] [[1903]]- [[25 Οκτωβρίου]] [[1976]]) ήταν Γάλλος [[συγγραφέας]], [[ποιητής]], στιχουργός, μεταφραστής και μαθηματικός. Πολυσχιδής προσωπικότητα, με αίσθηση του χιούμορ και φαντασία, ανανέωσε τη γαλλική γλώσσα και λογοτεχνία εισάγοντας τον προφορικό λόγο και υπογραμμίζοντας την έννοια του αστείου στα γαλλικά γράμματα.
 
==Βιογραφικά Στοιχεία==
Γεννήθηκε το 1903 στη [[Χάβρη]]. Εκεί μεγάλωσε και έκανε τις πρώτες σπουδές του. Έπειτα πήγε στο [[Παρίσι]] για να πάρει πτυχίο φιλολογίας και φιλοσοφίας ''(License de philosophie et de lettres)'' από τη [[ΣορβόννηΣορβόνη]] (1924). Εκπλήρωσε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις στην [[Αλγερία]] και στο [[Μαρόκο]], όπου ήρθε σε επαφή με την [[αργκό]] αλλά και με την [[αραβική γλώσσα]], όμως παράλληλα παρακολουθούσε τη λογοτεχνική κίνηση από αρκετά κοντά. Είχε συνεργαστεί μάλιστα στην έκδοση της [[Σουρεαλιστική επανάσταση|Σουρεαλιστικής επανάστασης]] αλλά από το 1929 είχε ήδη διακόψει τις σχέσεις του με το κίνημα του [[Αντρέ Μπρετόν]] για προσωπικούς και πολιτικούς λόγους. Παντρεύτηκε την Ζανίν Καν (αδερφή παλιάς ερωμένης του Μπρετόν-1928) με την οποία απέκτησε ένα γιο το 1934. Την ίδια χρονιά γράφτηκε στη σχολή ''«École pratique des hautes études»'' και παρακολούθησε σειρά μαθημάτων πάνω στον [[Έγελος|Χέγκελ]] από τον γνωστό καθηγητή Αλεξάντρ Κοζέβ (1935).
 
Διψασμένος για ταξίδια και γνώση επισκέφθηκε την Ελλάδα το 1932 και ένιωσε βαθιά έκπληξη από το χάσμα που χώριζε την καθομιλουμένη με την [[καθαρεύουσα]] του γραπτού λόγου. Αυτός ο διαχωρισμός άλλωστε τον προβλημάτισε τόσο πολύ ώστε να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για αυτόν καθώς στη συγγραφική του πορεία έθεσε τον στόχο να απαλλάξει τη γαλλική γλώσσα από τις συμβατικότητες του γραπτού λόγου.
 
Αφού επιστρέψει, θα εκδώσει το πρώτο του μυθιστόρημα, ένα μυθιστόρημα-ποίημα με τίτλο «Le chiendent» για το οποίο θα κερδίσει άλλωστε και το μόλις θεσπισμένο -με αφορμή το βιβλίο του- [[βραβείο των Ντε Μαγκό]]. Κατόπιν ακολουθούν κάποια αυτοβιογραφικά έργα:''lesLes derniers jours'' (1936), ''Odile'' (1937), les''Les enfants du limon (1938)''. Παράλληλα εργάζεται ως τραπεζικός αλλά και ως πωλητής μέχρι να προσληφθεί από τον εκδοτικό οίκο [[Γκαλιμάρ]] ως αναγνώστης και έτσι να μπορέσει να αφιερωθεί περισσότερο στη συγγραφή. Ιδρύει μαζί με τον Ζωρζ Πελορσόν την επιθεώρηση ''«Volontées»'', γράφει και εκδίδει βιβλία. Η πρώτη του επιτυχία θα είναι το ''Pierrot mon ami'' (1942) και θα γίνει διάσημος το 1959 με το βιβλίο ''«η[[Η Ζαζί στο μετρό]]»'' (''Zazie dans le métro'') που θα μεταφερθεί στον κινηματογράφο από τον [[Λουί Μαλ]]. Η υστεροφημία του Κενώ όμως θα επισφραγισθεί από τα ''«Γαλάζια λουλούδια»'' (''Les Fleurs bleues'', 1965) καθώς και από ένα παλαιότερο έργο του, τις ''«Ασκήσεις ύφους»'' (''Exercices de style'', 1947).
 
Καθώς είχε μεγάλο ενδιαφέρον για τις επιστήμες, το 1948 γράφτηκε στη Μαθηματική Εταιρία Γαλλίας και μάλιστα αφοσιώθηκε στην εφαρμογή των μαθηματικών κανόνων στο λογοτεχνικό έργο.