Τηλεθέρμανση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Αναίρεση έκδοσης 8633394 από τον 2A02:587:920B:AB00:AC56:BFF9:66CE:C366 (Συζήτηση) Ετικέτα: Αναίρεση |
Αναίρεση έκδοσης 8633386 από τον 2A02:587:920B:AB00:AC56:BFF9:66CE:C366 (Συζήτηση) Ετικέτα: Αναίρεση |
||
Γραμμή 7:
Η θέρμανση του νερού γίνεται με την καύση [[φυσικό αέριο|αερίου]], [[πετρέλαιο|πετρελαίου]] ή γαιανθράκων ([[λιγνίτης|λιγνιτών]]) σε ένα εργοστάσιο παραγωγής κυρίως [[Ηλεκτρική ενέργεια|ηλεκτρικής ενέργειας]] και συμπληρωματικά [[θερμική ενέργεια|θερμικής]] ή αντίστροφα.
Η [[θερμότητα]], η οποία απαιτείται για τη θέρμανση του νερού της τηλεθέρμανσης, προέρχεται από τον [[ατμός|ατμό]] που χρησιμοποιείται στο εργοστάσιο και ειδικότερα από το τέλος της διαδικασίας. Ο ατμός έχει μια θερμοκρασία 120<sup>ο</sup>C-140<sup>ο</sup>C. Με τον θερμό αυτόν ατμό θερμαίνεται το νερό που χρησιμοποιείται στην τηλεθέρμανση, περνώντας οι σωλήνες, με τους οποίους μεταφέρεται, δίπλα από τον ατμό - δηλαδή σε έναν εναλλάκτη θερμότητας. Στην αρχή της παροχής, το νερό έχει θερμοκρασία 100<sup>ο</sup>C και στην επιστροφή 20<sup>ο</sup> - 40<sup>ο</sup>C.
H πρώτη μικρού μεγέθους εγκατάσταση Τ/Θ στην Ελλάδα ξεκίνησε στην [[Πτολεμαΐδα]] το [[1960]], θερμαίνοντας τον οικισμό της [[ΔΕΗ]] στο Προάστιο [[Εορδαία|Εορδαίας]] από τον [[Ατμοηλεκτρικός σταθμός|ΑΗΣ]] Πτολεμαΐδας. Σήμερα εγκαταστάσεις Τ/Θ διαθέτουν οι πόλεις της [[Κοζάνη|Κοζάνης]], [[Πτολεμαΐδα|Πτολεμαΐδας]], [[Αμύνταιο|Αμύνταιου]], [[Φιλώτας|Φιλώτα]], [[Μεγαλόπολη|Μεγαλόπολης]] και των Σερρών που αξιοποιούν το θερμικό φορτίο των γειτονικών θερμοηλεκτρικών σταθμών.
| |||