Β΄ Σταυροφορία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Τον Μάιο 1147 ο Κορράδος με τα γερμανικά στρατεύματα ξεκίνησε για την Ανατολή. Οι Γερμανοί διέσχισαν χωρίς αναταραχές την [[Ουγγαρία]] και συνέχισαν ειρηνικά και κατά την είσοδό τους στη [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία]]. Ο Μανουήλ Α΄ Κομνηνός ήλπιζε ότι θα κατάφερνε να τους κρατήσει μακριά από την Κωνσταντινούπολη.<ref>M. Angold, "Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία από το 1025 έως το 1204. Μια Πολιτική Ιστορία", εκδ. Παπαδήμα, Αθήνα 2008, σ.315.</ref> Στη Φιλιππούπολη έγιναν κάποιες συγκρούσεις που συνεχίστηκαν και στην Αδριανούπολη με μεγαλύτερη σφοδρότητα. Οι Γερμανοί τελικά έφτασαν στα περίχωρα της [[Κωνσταντινούπολη|Κωνσταντινούπολης]] και ο Κορράδος πρότεινε ότι ο Μανουήλ θα έπρεπε να βγει από την πόλη προς συνάντησή του, πράγμα που θα εκλαμβανόταν ως νεύμα υποτέλειας. Όπως ήταν φυσικό, ο Μανουήλ απέρριψε την πρόταση, και ο Κορράδος εγκαταστάθηκε στην άλλη ακτή του Χρυσού Κέρατος, έναντι του Παλατίου των Βλαχερνών. Ο Μανουήλ προκάλεσε σύγκρουση με ένα τμήμα του γερμανικού στρατεύματος, κατά την οποία οι Γερμανοί υπέστησαν σοβαρές απώλειες. Ακολούθησαν διαπραγματεύσεις, κατά τις οποίες η γερμανική πλευρά ήταν ιδιαίτερα προσεκτική στο να μην κάνει παραχωρήσεις που θα μπορούσαν να ερμηνευθούν ως αναγνώριση της βυζαντινής αυτοκρατορικής ανωτερότητας.<ref>Angold σ. 316.</ref> Τελικά, στα τέλη Σεπτεμβρίου, πέρασαντο στηνγερμανικό στράτευμα ξεκίνησε με σκοπό να διασχίσει τη [[Μικρά Ασία]], χωρίς να περιμένουνπεριμένει τους Γάλλους. Όμως σε μία ενέδρα των Τούρκων στο Δορύλαιο οι περισσότεροι σταυροφόροι σκοτώθηκαν. Όσοι έζησαν επέστρεψαν στην Κωνσταντινούπολη.