Κορράδος Γ΄ της Γερμανίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 48:
Αντί να ακολουθήσει στη συνέχεια τα χριστιανοκρατούμενα παράλια της [[Ανατολία]]ς, επέλεξε να περάσει από την ενδοχώρα της [[Ανατολία]]ς. Ως αποτέλεσμα, στις [[25 Οκτωβρίου]] [[1147]] συνετρίβη από τους [[Σελτζούκοι Τούρκοι|Σελτζούκους Τούρκους]] στη μάχη του Δορυλαίου, όπου οι περισσότεροι στρατιώτες του σκοτώθηκαν ή αιχμαλωτίστηκαν, ενώ δραπέτευσε μονάχα αυτός και οι ευγενείς του. Οι 2.000 Γερμανοί που σώθηκαν κατέφυγαν στη [[Νίκαια Βιθυνίας|Νίκαια]], όπου πολλοί από αυτούς αποστάτησαν και προσπάθησαν να επιστρέψουν στη [[Γερμανία]]. Ο Κορράδος, συνοδεία Γάλλων, ενώθηκε με τον κύριο στρατό του Λουδοβίκου στο Λοπάδιο. Λίγο αργότερα αρρώστησε στην [[Έφεσος|Έφεσο]] και κατέφυγε στην [[Κωνσταντινούπολη]] στην αυλή του αυτοκράτορα [[Μανουήλ Α΄]] για να αναρρώσει, με τον αυτοκράτορα να του παρέχει ιατρική φροντίδα αυτοπροσώπως. Μετά την ανάρρωσή του, μέσω της [[Άκρα]]ς έφτασε στα [[Ιεροσόλυμα]].
Συμμετείχε στην αποτυχημένη πολιορκία της Δαμασκού και μετά την τελευταία αποτυχημένη προσπάθεια του να καταλάβει την [[Ασκαλών]] επέστρεψε οριστικά στη Γερμανία. Το [[1150]], ο Κορράδος και ο Ερρίκος Βερεγγάριος νίκησαν τον Ουέλφο ΣΤ΄ και τον γιο του [[Γουέλφος Ζ΄ της Τοσκάνης|Γουέλφο Ζ΄ της Τοσκάνης]], αλλά την ίδια χρονιά πέθανε ο Ερρίκος Βερεγγάριος και οι Ουέλφοι με τους Χοενστάουφεν έκλεισαν ειρήνη ([[1152]]). Ο Κορράδος δεν στέφθηκε ποτέ αυτοκράτορας και μέχρι το θάνατό του χρησιμοποιούσε μόνο τον τίτλο του ''βασιλέα των Ρωμαίων''. Όντας ετοιμοθάνατος και με μοναδικούς μάρτυρες τον ανιψιό του [[Φρειδερίκος Α΄ Βαρβαρόσσα|Φρειδερίκο Βαρβαρόσσα]] και τον Επίσκοπο Βαμβέργης, όρισε ως διάδοχό του τον Φρειδερίκο Βαρβαρόσσα, αντί του εξάχρονου γιου του Φρειδερίκου (1152).
==Οικογένεια==
| |||