Υποφθοριώδες οξύ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Vchorozopoulos (συζήτηση | συνεισφορές)
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 98:
}}
 
Το '''υποφθοριώδες οξύ''' είναι [[ανόργανη ένωση|ανόργανη]] [[χημική ένωση]], που περιέχειμε [[υδρογόνοχημικός τύπος|μοριακό τύπο]], '''[[οξυγόνοΥδρογόνο|H]] και [[φθόριοΟξυγόνο|O]], με [[χημικός τύποςΦθόριο|μοριακό τύποF]] '''HFO'''. Είναι ενδιάμεσο προϊόν της [[οξειδοαναγωγή|οξείδωσης]] του [[νερό|νερού]] από στοιχειακό [[φθόριο]]. Κατά τη διάρκεια αυτής της διεργασίας συμπαράγονται (ενδιάμεσα ή τελικά) [[υδροφθόριο]] (HF), [[διφθοριούχο οξυγόνο]] (OF<sub>2</sub>), [[υπεροξείδιο του υδρογόνου]] (H<sub>2</sub>O<sub>2</sub>), [[όζον]] (O<sub>3</sub>) και διοξυγόνο (O<sub>2</sub>):<div style="text-align: center;">
<math>\mathrm{2HFO2HOF \xrightarrow{0^oC} 2HF + O_2}</math><ref name="Poll">W. Poll, G. Pawelke, D. Mootz, E. H. Appelman (1988). "The Crystal Structure of Hypofluorous Acid : Chain Formation by O-H · · · O Hydrogen Bonds". Angew. Chem. Int. Ed. Engl. 27 (3): 392–3. doi:10.1002/anie.198803921.</ref>
</div>
 
Το υποφθοριώδες οξύ [[Αντίδραση αποσύνθεσης|αυτοδιασπάται,]] σχηματίζοντας υδροφθόριο και οξυγόνο. Είναι το μόνο υπαλογονώδες οξύ που μπορεί να απομονωθεί στη [[στερεό|στερεή]] κατάσταση. Παράγεται σε χημικά καθαρή μορφή με επίδραση στοιχειακού αερίου φθορίου σε [[πάγος|πάγο]], στους -40°C. Μετά την παραγωγή του συλλέγεται στην αέρια κατάσταση και συμπυκνώνεται στην [[υγρό|υγρή]]:
<div style="text-align: center;">
<math>\mathrm{F_2 + H_2O \xrightarrow{-40^oC} HF + HFOHOF}</math>
</div>
 
Γραμμή 113:
== Χημική συμπεριφορά ==
Το υποφθοριώδες οξύ είναι το μοναδικό [[οξοξύ]] (δηλαδή οξυγονούχο οξύ) του φθορίου. Το υποφθοριώδες οξύ είναι [[έκρηξη|εκρηκτικό]], διασπώμενο στους 0°C σε υδροφθόριο και οξυγόνο<ref name="Poll" />:<div style="text-align: center;">
<math>\mathrm{2HFO2HOF \xrightarrow{0^oC} 2HF + O_2}</math>
</div>
 
Γραμμή 119:
 
Όταν αντιδρά με το νερό, σχηματίζεται υπεροξείδιο του υδρογόνου:<div style="text-align: center;">
<math>\mathrm{H_2O + HFOHOF \xrightarrow{} HF + H_2O_2}</math>
</div>Όταν αντιδρά με φθόριο, σχηματίζεται διφθοριούχο οξυγόνο:<div style="text-align: center;">
<math>\mathrm{F_2 + HFOHOF \xrightarrow{} HF + OF_2}</math>
</div>Τέλος, αποτελώντας τη μόνη πηγἠ «θετικού» υδροξυλίου (OH<sup>δ+</sup>), δίνει [[Αντίδραση προσθήκης|αντιδράσεις προσθήκης]] σε πολλαπλούς δεσμούς, αντίθετα από τα υπόλοιπα υπαλογονώδη οξέα. Για παράδειγμα:<div style="text-align: center;">
<math>\mathrm{RCH=CH_2 + HFOHOF \xrightarrow{} RCHFCH_2OH}</math>
</div>Σημειώνεται ότι για κάθε άλλο [[Αλογόνα|αλογόνο]] (X), είναι:<div style="text-align: center;">
<math>\mathrm{RCH=CH_2 + HOX \xrightarrow{} RCH(OH)CH_2X}</math>
Γραμμή 133:
== Δείτε επίσης ==
 
Το [[υποχλωριώδες οξύ]] (HClO)HOCl είναι μια «συγγενική» ένωση, που έχει μεγαλύτερη [[τεχνολογία|τεχνολογική]] σημασία, αλλά δεν έχει παρατηρηθεί ποτέ σε χημικά καθαρή μορφή, παρά μόνο στη μορφή [[διάλυμα|διαλυμάτων]] της.
 
== Αναφορές και σημειώσεις ==