|
== Σημερινή κατάσταση και μελλοντικές προοπτικές ==
Η έντονη ζήτηση μετά τον [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]] προκάλεσε την έντονη αύξηση της παραγωγής μετάλλων. Το [[20052019]], η παγκόσμια παραγωγή μετάλλων είχε ως εξής:
* [[χάλυβας]] (ακατέργαστος): 1,1387 δισεκατομμύρια τόνοι<ref>{{Cite webcite book|url=httphttps://www.worldsteel.org/picturesen/publicationfilesdam/WSIF06jcr:f7982217-cfde-4fdc-8ba0-795ed807f513/World%2520Steel%2520in%2520Figures%20Final25202020i.pdf |title=InternationalWorld IronSteel andin SteelFigures Institute,2020 ''|publisher=World Steel inAssociation Figures|location=Brussels, Belgium and Beijing, 2006''China |accessdateyear=2007-08-222020 |archiveurlpage=https://web.archive.org/web/20070928035846/http://www.worldsteel.org/pictures/publicationfiles/WSIF06%20Final.pdf3 |archivedateaccessdate=20072021-0901-28 |url-status=dead 31}}</ref>
* [[αργίλιο|αλουμίνιο]] (πρωτόχυτο): 2363,57 εκατομμύρια τόνοι<ref>{{Citecite web |url=httphttps://www.world-aluminium.org/statistics/primary-aluminium-production// |title=InternationalPrimary Aluminiumaluminium Instituteproduction |accessdatewebsite=2020-06-09 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20200423225421/http://www.world-aluminium.org/ |archivedatedate=20202021-0401-2320 |url-statusaccessdate=dead2021-01-31 }}</ref>
* [[χαλκός]] (καθαρός): 1624,40 εκατομμύρια τόνοι<ref>[{{cite book|title= The world copper fact book |url=http://www.icsg.org/index.php/component/jdownloads/finish/170/3046 |publisher=International Copper Study Group] |location=Lisbon, Portugal |page=59 |year=2020 |accessdate=2021-01-31 }}</ref>
* [[ψευδάργυρος]] (καθαρός): 1013,25 εκατομμύρια τόνοι<ref name="lead-zinc">[http{{cite web|title=Lead and zinc statistics |url=https://www.ilzsg.org/static/statistics.aspx?from=2 |publisher=International Lead Zinc Study Group] |website=ilzsg.org |location=Lisbon, Portugal |accessdate=2021-01-31}}</ref>
* [[μόλυβδος]] (καθαρός): 712,62 εκατομμύρια τόνοι<ref name="lead-zinc"/>
* [[νικέλιο]] (πρωτόχυτο): 12,34 εκατομμύρια τόνοι<ref>{{Citecite webjournal |urlfirst=http://www.insg.org/ |titlelast=International |title=Nickel Studymarket Groupforecasts |accessdate=2020-07-31 |archiveurlurl=https://web.archiveinsg.org/webwp-content/20200522062942uploads/http:2021/01/insgMD28.orgpdf/ |archivedatejournal=2020-05-22Metals Despatch: Newsletter of the International Metals Study Groups |url-statusissue=dead28 |date=January 2021 page=1 |accessdate=2021-01-31 }}</ref>
* [[χρυσός]] (παραγωγή μεταλλείων): 23.593533 τόνοι<ref>{{Citecite web |url=httphttps://www.bulliongold.org.za/download/file/7593/Gold-Mining-Production-Volumes-Data.xlsx |title=ChamberWorld of[Gold] MinesMining ofProduction South AfricaVolumes |accessdatepublisher=2019-09-28GoldHub |archiveurlwebsite=https://web.archivegold.org/web/20081107223316/http://www.bullion.org.za/ |archivedateaccessdate=20082021-1101-07 |url-status=dead31 }}</ref>.
Δεδομένου ότι η ζήτηση σε μέταλλα δεν μπορεί να καλυφθεί από την παραγωγή των μεταλλείων, ένα μεγάλο ποσοστό από αυτά παράγονται από την ανακύκλωση παλαιομετάλλων (σκραπ). Για παράδειγμα, το 55% του [[μόλυβδος|μολύβδου]] παράγεται από ανακύκλωση (κυρίως παλιές μπαταρίες αυτοκινήτων). Παρομοίως, από ανακύκλωση παράγονται το 40% του [[χαλκός|χαλκού]], το 32% του [[χάλυβας|χάλυβα]], το 30% του [[αργίλιο|αλουμινίου]], το 25% του [[νικέλιο|νικελίου]] και μόλις το 1% του [[ψευδάργυρος|ψευδαργύρου]].
Οι υδρομεταλλουργικές μέθοδοι επιτρέπουν την επεξεργασία πολύ φτωχών μεταλλευμάτων ή απορριμμάτων μεταλλευτικών εκμεταλλεύσεων (π.χ. στείρα πυρομεταλλουργικών κατεργασιών) και μπορούν να δώσουν λύσεις σε ειδικά προβλήματα. Τεχνικές εκχύλισης όπως η εκχύλιση σωρών απορριμμάτων εκμετάλλευσης (dump leaching), η εκχύλιση σε σωρούς μεταλλεύματος (heap leaching), η εκχύλιση σε στήλες (column leaching), η βιοεκχύλιση (bioleaching), η έκπλυση μετώπων μεταλλοφόρων εκμεταλλεύσεων (stope washing) και η επί τόπου εισχώρηση υπό πίεση του διαλύματος εκχύλισης στο κατάλληλα διαμορφωμένο κοίτασμα (in situ leaching) αποτελούν υδρομεταλλουργικές τεχνικές.
Προς το τέλος του 20ού αι., η μεταλλουργία, ως τεχνολογική επιστήμη και ως βιομηχανία, θεωρήθηκε ώριμος έως ξεπερασμένος τομέας<ref>D. J. Fray, "Aspects of technology trasnfer", ''Metallurgical and Materials Transactions B'', vol. 31B (2000), pp. 1153–1162 (2000).</ref>. Το αποτέλεσμα ήταν πολλές πανεπιστημιακές σχολές μεταλλουργίας να κλείσουν ή να αλλάξουν το πρόγραμμά τους και να μετονομαστούν σε σχολές Επιστήμης των Υλικών. Μία νέα άνοδος της τιμής των μετάλλων, και των πρώτων υλών γενικότερα, ίσως ανατρέψει αυτή την τάση.
== Αναφορές ==
| 