Κλέφτες: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η κατάκτηση του ελλαδικού χώρου από τους [[Οθωμανική αυτοκρατορία|Οθωμανούς]] ώθησε κάποιουςοιους από τους πληθυσμούς των πεδινών περιοχών στο να αποσυρθούν σε άγονες ορεινές περιοχές, προσπαθώντας να γλυτώσουν από τις συνέπειες της γειτνίασης με τουρκικά στρατιωτικά ή διοικητικά κέντρα.<ref>Ιστορία Ελληνικού Έθνους (1975), σ. 145</ref> Στις καινούριες συνθήκες ζωής τους στο σκληρό αυτό περιβάλλον δημιουργήθηκε και η ψυχοσύνθεση του αντάρτη, του ανυπότακτου, οποίος καταφεύγει στην αρπαγή, για την ηθική ικανοποίησή του αλλά και για λόγους επιβίωσης. Πράγματι, τα λίγα στοιχεία που υπάρχουν για τη δράση των κλεφτών τον 18ο αιώνα αναφέρονται μόνο σε πράξεις [[ληστεία|ληστείας]] και είναι γενικά παραδεκτό από τους ιστορικούς πως δεν είχαν συνείδηση ότι αγωνίζονται για την ελευθερία του συνόλου.<ref name="IEE146">Ιστορία Ελληνικού Έθνους (1975), σ. 146</ref> Αντίθετα, η ένταση της ληστείας φαίνεται ότι αυξάνεται στον οθωμανικό κόσμο από τον 17ο αιώνα κ.ε., κυρίως ως έμμεσο αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης της αυτοκρατορίας. Επιπλέον παράγοντας που θα πρέπει να συνυπολογιστεί είναι ότι η ληστεία ήταν συνηθισμένη συμπληρωματική οικονομική δραστηριότητα των ορεινών νομαδικών ή ημινομαδικών ποιμενικών φύλων και, σε ορισμένες περιοχές, όπως στον [[Βάλτος Αιτωλοακαρνανίας|Βάλτο της Αιτωλοακαρνανίας]], ήταν ενδημικό φαινόμενο από την αρχαιότητα.<ref name="Stathis2007">Στάθης (2007)</ref>