Διεύθυνση Ειδικής Ασφαλείας του Κράτους: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 4:
Δημιουργήθηκε το Φεβρουάριο του 1929 επί κυβέρνησης [[Ελευθέριος Βενιζέλος|Ελευθερίου Βενιζέλου]], αρχικά ως ''Διεύθυνση Ειδικής Ασφαλείας Αθηνών'' του αρχηγείου Χωροφυλακής με σκοπό τη δίωξη του κομμουνισμού και τη σύλληψη κομμουνιστών στην πρωτεύουσα. Όμως αργότερα την ίδια χρονιά η δίωξη κομμουνισμού στην πόλη της Αθήνας πέρασε στην αρμοδιότητα της Γενικής Ασφάλειας Αθηνών της [[Αστυνομία Πόλεων|Αστυνομίας Πόλεων]], και η Ειδική Ασφάλεια ανέλαβε τη δίωξη κομμουνισμού στα προάστια της Αθήνας, εκτός των ορίων του [[Δήμος Αθηναίων|Δήμου Αθηναίων]].
Το 1933 ο Διοικητής της Διεύθυνσης Ειδικής Ασφαλείας Αθηνών, Ταγματάρχης Χωροφυλακής, Αργύριος Δικαίος, συμμετείχε στην οργάνωση της απόπειρας δολοφονίας κατά του Ελευθέριου Βενιζέλου, στην Κηφισιά, στην οποία τραυματίστηκε τόσο ο Βενιζέλος όσο και η γυναίκα του ενώ σκοτώθηκε ένα μέλος της προσωπικής του φρουράς. {{Sfn|Χαραλαμπίδης|2012|p=165}} Μετά την επιβολή της [[Καθεστώς της 4ης Αυγούστου|δικτατορίας του Μεταξά]] το 1936, η Διεύθυνση Ειδικής Ασφαλείας Αθηνών μετονομάστηκε σε Διεύθυνση Ειδικής Ασφαλείας του Κράτους, παραρτήματά της δημιουργήθηκαν σε αρκετές Διοικήσεις και Υποδιοικήσεις της Χωροφυλακής σε όλη την Ελλάδα, απέκτησε διευρυμένες αρμοδιότητες και επικεφαλής της ορίστηκαν ανώτατοι αξιωματικοί της Χωροφυλακής.
Στα μέσα του 1943 έφεδροι αξιωματικοί της Χωροφυλακής ανακλήθηκαν στην ενεργό δράση από τον κατοχικό πρωθυπουργό [[Ιωάννης Ράλλης|Ιωάννη Ράλλη]] προκειμένου να ''«δώσουν εις την Ασφάλειαν νέον ρυθμόν συνεργασίας με τον κατακτητήν»''. Διοικητής της Ειδικής Ασφάλειας ορίστηκε ο απότακτος συνταγματάρχης [[Αλέξανδρος Λάμπου]] στον οποίο απονεμήθηκε ο βαθμός του υποστρατήγου που παρέμεινε στη θέση αυτή μέχρι την επίσημη διάλυση της διεύθυνσης, ενώ τον Ιανουάριο του 1944, υποδιοικητής και άμεσος βοηθός του Λάμπου ορίστηκε ο συνταγματάρχης της Χωροφυλακής Αναστάσιος Πάτερης, που μεταπολεμικά έφτασε στο βαθμό του στρατηγού .{{Sfn|Χανδρινός|2012|p=149-150}}
Γραμμή 23:
Κατά τη διάρκεια της [[Κατοχή]]ς 1941-44 η Ειδική Ασφάλεια συνεργαζόμενη στενά με τους Γερμανούς ήταν η γραμμή κρούσης κατά των αντιστασιακών. Οι «αρμοδιότητες» της Ειδικής Ασφάλειας είχαν αναβαθμιστεί οπότε οι εγκαταστάσεις της επεκτάθηκαν και σε παραρτήματα, πίσω από το κυρίως κτίριο της Γ' Σεπτεμβρίου, επί της οδού Ελπίδος 3 (ξενοδοχείο Κρυστάλ) και 5, δηλαδή κατέληγε στην πλατεία Κυριακού (σήμερα Βικτωρίας). Το σύμπλεγμα των κτιρίων ήταν κατά τόπους κλειστό με συρματοπλέγματα και δρακόντεια περιφρουρημένο από χωροφύλακες αλλά και [[Τάγματα Ασφαλείας|ταγματασφαλίτες]].
Στις 7 Οκτωβρίου του 1943 μεταφέρθηκαν από το IV Γραφείο της Ειδικής Ασφάλειας στις Φυλακές του Χατζηκώστα, ορισμένοι κομμουνιστές, που είχαν συλληφθεί τις προηγούμενες ημέρες από άνδρες της Ειδικής. Η κατάσταση μέσα και έξω από τις φυλακές, που η φύλαξή τους ήταν αρμοδιότητα της Ειδικής Ασφάλειας, ήταν εκείνες τις μέρες τεταμένη. Όταν ο Αναστάσιος Ταβουλάρης (προϊστάμενος Ασφαλείας του υπουργείου Εσωτερικών) απαγόρευσε το επισκεπτήριο οι νέοι κρατούμενοι προχώρησαν σε έντονες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας και σε απεργία πείνας με αποτέλεσμα να οξυνθεί περισσότερο η κατάσταση. Το πρωί της 10ης Οκτωβρίου ήταν συγκεντρωμένοι έξω από τις φυλακές συγγενείς των κρατουμένων που απαιτούσαν να τους δουν. Σύμφωνα με τις καταθέσεις της φρουράς, οι κρατούμενοι προσπάθησαν κάποια στιγμή να σπάσουν την καγκελόπορτα του θαλάμου και έτσι στο σημείο έσπευσε ο μοίραρχος και διοικητής των φυλακών Γεώργιος Χατζηκώστας και οι ανθυπομοίραρχοι Παναγιώτης Σοϊμοίρης και Νικόλαος Σημαιάκης. Συγχρόνως ασφαλίστηκε η κύρια είσοδος των φυλακών και όλη η φρουρά κλήθηκε στα όπλα. Ο Χατζηκώστας ισχυρίστηκε ότι αρχικά προσπάθησε να μιλήσει στους εξεγερμένους αλλά χωρίς αποτέλεσμα και τότε πήρε από τα χέρια του υπενωματάρχη Δασκαλάκη το όπλο του και πυροβόλησε δύο φορές στον αέρα για εκφοβισμό. Και η ενέργεια του αυτή όμως δεν είχε και πάλι αποτέλεσμα καθώς σύμφωνα με τον ίδιο τον Χατζηκώστα ''«αποθρασυνθέντων έτι περισσότερον και εις επίμετρον φωνασκούντων και λοιδορούντων τον υποφαινόμενον διά την φράσιν άσε ρε τους θεατρινισμούς και σας ξέρουμε, οπότε ευρέθην εις την αναπόδραστον ανάγκην εμού και των υπ' εμέ ανδρών να κάμω πραγματική χρήσιν των πυρών μόνος»''. Ο Χατζηκώστας πυροβόλησε τέσσερις φορές στο σωρό από κοντινή απόσταση με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους ο Χρήστος Μάλλιαρης και ο Κωνσταντίνος Αργέντης και να τραυματιστούν άλλοι τρεις κρατούμενοι.<ref>Ιάσονας Χανδρινός (2012), σ. 160-161</ref> Στις διαμαρτυρίες επιτροπής συγγενών των κρατουμένων για τις εν λόγω δολοφονίες ο Ιωάννης Ράλλης απάντησε ότι δε δέχεται καμία συζήτηση για τη δράση της Ειδικής Ασφάλειας.
Κυρίως από την άνοιξη του 1944 και μετά τα αποσπάσματα της Ειδικής άρχισαν να συγκρούονται σε κανονικές μάχες με τον [[ΕΛΑΣ]] ενώ συμμετείχαν και σε μπλόκα όπως π.χ. στο [[μπλόκο της Καλογρέζας]] στις 15 Μαρτίου του 1944.<ref>στο ίδιο, σ. 194</ref> Οι βιαιότητες των μελών της στη διάρκεια των μπλόκων ήταν αποτέλεσμα και της ανεξαρτησίας δράσης της αλλά και της προκλητικής της ασυλίας που έχαιραν τα μέλη της. Μπορούσαν να προβαίνουν σε συλλήψεις και προφυλακίσεις χωρίς γραπτές εντολές καθώς αρκούσε προφορική εντολή του Λάμπου. Μολονότι υπήρχε κανονισμός που απαγόρευε στους άνδρες της Χωροφυλακής να συγκροτούν εκτελεστικά αποσπάσματα, άνδρες της Ειδικής, στις 22 Απριλίου του 1944, εκτέλεσαν χωρίς προηγούμενη δικαστική απόφαση 17 κρατούμενους στο προαύλιο της [[Σχολή Χωροφυλακής|Σχολής Χωροφυλακής]].<ref name="στο ίδιο, σ. 144"/> Από τα μέσα του 1944 τα βασανιστήρια και οι θανατώσεις κρατουμένων στα γραφεία της Ειδικής στην οδό Ελπίδος 5 και στο ανακριτικό της τμήμα, που στεγαζόταν στο διπλανό ξενοδοχείο ''Κρυστάλ'' (Ελπίδος 3), ήταν πολύ συχνό φαινόμενο.<ref>στο ίδιο, σ. 147</ref> Στις 26 Ιούλη του 1944 δολοφονήθηκε εκεί η [[Ηλέκτρα Αποστόλου]].<ref>Ιστορία της Αντίστασης 1940-45, σ. 1442</ref>
| |||