Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του «Εθνική Αντίσταση (Ελλάδα)»

Οι Γερμανοί απαντούσαν στο αυξανόμενο κύμα αντίστασης με αντίποινα απερίγραπτης σκληρότητας, που οδήγησαν σε μαζικές εκτελέσεις αμάχων, μαζικές εκτελέσεις κρατουμένων και καταστροφές πολυάριθμων χωριών. Τα στρατόπεδα πολιτικών κρατουμένων του [[Στρατόπεδο συγκέντρωσης Χαϊδαρίου|Χαϊδαρίου]] στην [[Αθήνα]] και του [[Στρατόπεδο Παύλου Μελά Θεσσαλονίκης|Παύλου Μελά]] στη [[Θεσσαλονίκη]] υπήρξαν οι έμψυχες αποθήκες δεσμωτών από τις οποίες ο κατακτητής αλίευε στην τύχη τα θύματά του και τα εκτελούσε στο [[Σκοπευτήριο της Καισαριανής]] ή στο [[Επταπύργιο (Θεσσαλονίκη)|Επταπύργιο]]. Στην ύπαιθρο ολόκληρα χωριά και κωμοπόλεις καίγονταν και ο πληθυσμός τους εκτελούνταν. Στις 16 Αυγούστου 1943, [[Σφαγή του Κομμένου|εκτελέστηκαν στο χωριό Κομμένο]] 317 άνθρωποι, ανάμεσά τους νήπια και παιδιά. Στις 9-13 Δεκεμβρίου 1943 οι Γερμανοί [[Σφαγή των Καλαβρύτων|πυρπόλησαν τα Καλάβρυτα]] και εκτέλεσαν συνολικά 677 άτομα από την κωμόπολη και τα γύρω χωριά. Στις 10 Ιουνίου 1944 [[Σφαγή του Διστόμου|πυρπολήθηκε το Δίστομο]] και εξοντώθηκε ολόκληρος ο πληθυσμός του. Και τέλος στις 13 Αυγούστου του ίδιου χρόνου πυρπολήθηκαν τα [[Ανώγεια Ρεθύμνου|Ανώγεια]] στην Κρήτη και εκτελέστηκε το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού τους. Σύμφωνα με στοιχεία της [[Εθνική Αλληλεγγύη|Εθνικής Αλληλεγγύης]], της εαμικής αντιστασιακής οργάνωσης που έπαιζε το ρόλο του Ερυθρού Σταυρού κατά τη διάρκεια του αγώνα, ο απολογισμός των θυμάτων είναι τρομακτικός. 49.188 Έλληνες{{Εκκρεμεί παραπομπή|σχόλιο=04/08/2019}} εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς, τους Ιταλούς και τους Βούλγαρους. Γενικά, οι Γερμανοί για έναν νεκρό στρατιώτη τους σκότωναν 10 Έλληνες, για έναν αξιωματικό 100 και για συνταγματάρχες και στρατηγούς πάνω από 1.000{{Εκκρεμεί παραπομπή|σχόλιο=04/08/2019}}.

 

 

==Η Εθνική Αντίσταση στις πόλεις==

Στις 25 Μαρτίου του 1942 η Αθήνα πήρε το βάπτισμα του πυρός με την πρώτη φοιτητική διαδήλωση ενώ στις 22 Απριλίου του ίδιου χρόνου η πρώτη καθολική απεργία των δημοσίων υπαλλήλων αιφνιδιάζει και την κυβέρνηση Τσολάκογλου και τις αρχές κατοχής. Τον ίδιο χρόνο, στις 22 Σεπτεμβρίου, μια σοβαρή αντιστασιακή πράξη πραγματοποιείται στην πρωτεύουσα. Μέλη μιας μικρής αντιστασιακής οργάνωσης, της [[Πανελλήνια Ένωση Αγωνιζομένων Νέων|ΠΕΑΝ]] (Πανελλήνια Ένωση Αγωνιζομένων Νέων), η οποία συνεργαζόταν με τους Άγγλους, κατόρθωσαν να ανατινάξουν, στο κέντρο της Αθήνας τα γραφεία της προδοτικής φασιστικής οργάνωσης [[Εθνική Σοσιαλιστική Πατριωτική Οργάνωση|ΕΣΠΟ]] (Εθνική Σοσιαλιστική Πατριωτική Οργάνωση). Τον Φεβρουάριο του 1943, το ΕΑΜ ιδρύει τη νεολαιίστικη οργάνωσή του, [[Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση Νέων]] (ΕΠΟΝ). Ενώ στις 28 Φεβρουαρίου η κηδεία του ποιητή [[Κωστής Παλαμάς|Κωστή Παλαμά]] μεταβάλλεται σε αυθόρμητη διαδήλωση του λαού της Αθήνας κατά των κατακτητών. Στις 5 Μαρτίου 1943, η γενική απεργία στην πρωτεύουσα ματαιώνει την επιστράτευση των Ελλήνων εργατών, οι οποίοι προορίζονταν για να σταλούν στη Γερμανία ώστε να δουλέψουν στα εκεί εργοστάσια.<ref>[http://www2.rizospastis.gr/page.do?publDate=2/3/2008&pageNo=21&direction=1 Ριζοσπάστης] Οι δύο κόσμοι: Η Ελλάδα στις 5 Μαρτίου 1943</ref><ref>[http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=154729 Ελευθεροτυπία] Γεγονότα σταθμοί του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα</ref> Στις 22 Ιουλίου του ίδιου χρόνου, η [[Γενική απεργία και διαδήλωση της 22ας Ιουλίου 1943 (Αθήνα)|παναθηναϊκή διαδήλωση διαμαρτυρίας]] εναντίον της σχεδιαζόμενης εισόδου των Βουλγάρων στη Θεσσαλονίκη πνίγεται στο αίμα από τα γερμανικά τανκς.<ref>[http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=369988&publDate= 1943: Ριζοσπάστης] Διαδήλωση κατά της επέκτασης της βουλγαρικής κατοχής</ref>