[[File:EleanorRooseveltHumanRights.png|thumb|300px|«Δεν είναι μια [[σύμβαση]]... [Στο μέλλον μπορεί] να γίνει μια διεθνής [[Magna Carta]]»<ref>{{Harvard citation no brackets |Roosevelt |1948 }}</ref>. Η [[Έλινορ Ρούζβελτ]] με το ισπανικό κείμενο της Οικουμενικής Διακήρυξης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα το 1949.]]
πιπες
Η '''Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα''' είναι μια διακήρυξη που υιοθετήθηκε από την απόφαση 217 A (III) της Γενικής Συνέλευσης του [[Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών|Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών]] στις 10 Δεκεμβρίου 1948 (A/RES/217, [[10 Δεκεμβρίου]] [[1948]]), περιγράφοντας την άποψή τους για τα βασικά [[ανθρώπινα δικαιώματα]]. Το προσχέδιο γράφτηκε από τον [[Τζων Πήτερς Χάμφρεϋ]] από τον [[Καναδάς|Καναδά]], με τη βοήθεια της [[Ελέανορ Ρούσβελτ]] από τις [[ΗΠΑ]], του [[Ρενέ Κασίν]] από τη [[Γαλλία]], του [[Π. Σ. Τσάνγκ]] από την [[Κίνα]] και άλλων.
Παρ' όλο που δεν είναι νομικά δεσμευτικό έγγραφο, έγινε η βάση για δύο νομικές συνθήκες, το [[Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα]] και το [[Διεθνές Σύμφωνο για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα]]. Συνεχίζει να αναφέρεται από ακαδημαϊκούς, νομικούς και συνταγματικά δικαστήρια. Υπάρχει ασυμφωνία μεταξύ διεθνών δικηγόρων για το ποια σημεία της αντιπροσωπεύουν [[διεθνές δίκαιο|διεθνές]] [[εθιμικό δίκαιο]]. Οι απόψεις κυμαίνονται μεταξύ μερικών άρθρων και ολόκληρης της διακήρυξης.
