Ευκαρπία Θεσσαλονίκης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Η Νέα Ευκαρπία, όπως επίσης ονομάζεται, ιδρύθηκε μετά το [[1922]] από Μικρασιάτες πρόσφυγες από το [[Ουσάκ]] (Ευκαρπία) της Μικράς Ασίας, που βρισκόταν κοντά στην αρχαία ελληνική πόλη της Φρυγίας ''Τημένου Θύραι''. Το Ουσάκ ήταν έδρα καζά (υποδιοίκηση) με κύριο άρχοντα τον καϊμακάμη (υποδιοικητή) και βρισκόταν σε έναν από τους εμπορικότερους δρόμους που ένωνε τη Σμύρνη, την Κιουτάχεια, το Αφιόν Καραχισάρ και τη Φιλαδέλφεια. Με τη Μικρασιατική Kαταστροφή (1922) οι χριστιανοί κάτοικοι του Ουσάκ επιβιβάστηκαν στα τρένα της σιδηροδρομικής γραμμής – όσοι τα κατάφεραν – με προορισμό τη Σμύρνη  και έφθασαν στην ελεύθερη Ελλάδα ξεκινώντας μια νέα ζωή.

Ήδη, στην περιοχή έχουμε παρουσία των Βλάχων από το Πάϊκο (Μικρά και Μεγάλα Λιβάδια), οι οποίοι φτιάχνουν τις πρώτες καλύβες τους στη Νέα Ευκαρπία το 1912, ενώ το καλοκαίρι επιστρέφουν στα Μεγάλα Λιβάδια. Αργότερα, έχουμε εγκατάσταση Βλάχων και από άλλες περιοχές, όπως από την περιοχή του Κοκκινοπλού Ολύμπου. Μετά τις βιαιοπραγίες των Γερμανών κατακτητών στην περίοδο της Κατοχής, αρκετοί Κοκκινοπλίτες διασκορπίστηκαν σε διάφορα μέρη της Ελλάδας (Δίον, Κατερίνη, Λάρισα, Ελασσόνα, Αθήνα και Θεσσαλονίκη). Στην περιοχή της Νέας Ευκαρπίας εγκαταστάθηκαν 3 οικογένειες από το Κοκκινοπλό, ενώ μέχρι τη δεκαετία του ΄80 ήταν περίπου 50.