Μητροπολίτης (Ορθόδοξη Εκκλησία): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

* οι επίσκοποι, που εκλέγονταν "άμφω της αυτής προστώσιν Εκκλησίας" με ένα ηλικιωμένο επίσκοπο, για να τον διαδεχτούν μετά τον θάνατό του,

* οι χωρεπίσκοποι, που δεν είχαν επισκοπική έδρα και

Στο τέλος του ζ΄ αιώνα, η Εκκλησία, με τον 37ο Κανόνα της Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου (691-692), αντιμετώπισε το πρόβλημα των περιστατούμενων και όχι εμπερίστατων Εκκλησιών και αποφάσισε ότι οι αρχιερείς, που οι επαρχίες τους "υποχείριοι τοις ανόμοις κατέστησαν" και για τον λόγο αυτό δε μπορούσαν μετά τη χειροτονία τους "τον οικείον θρόνον καταλαβείν", να μπορούν "και χειροτονίας κληρικών διαφόρων κανονικώς ποιείν και τη της προεδρίας αυθεντία κατα τον ίδιον όρον κεχρήσθαι και βεβαίαν και νενομισμένην είναι πάσαν υπ' αυτών προϊούσαν διοίκησιν". Αργότερα και ο Αυτοκράτορας Αλέξιος Α΄ (1094) με την 33η Νεαρά του διευκολύνει τη συνέχιση της ανάδειξης αρχιερέων σε επαρχίες, που δεν μπορούσαν να εγκατασταθούν "ως υπό των εχθίστων κατεχομένων εχθρών".

Επειδή οι κατακτήσεις συνεχίζονταν και οι επαρχίες του Θρόνου συρρικνώνονταν, για να μη μείνει απροστάτευτο το χριστιανικό πλήρωμα και στερημένο πνευματικού ποιμένα στο έλεος των κατακτητών, το Οικουμενικό Πατριαρχείο παραχωρούσε "κατ' οικονομίαν" επιτροπικώς ή "κατά λόγον επιδόσεως" κάποιες επαρχίες σε κοντινές ή και μακρινές μητροπόλεις, αρχιεπισκοπές και επισκοπές του Θρόνου "δίχα μέντοι της εν τω ιερώ συνθρόνω εγκαθιδρύσεως".