Αθεϊσμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Ρεβανσιστική αναιρεση Αναίρεση έκδοσης 8689192 από τον QuaestorGaius (Συζήτηση)
Ετικέτες: Αναίρεση Αναιρέθηκε Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό Προχωρημένη επεξεργασία από κινητό
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Ετικέτες: Χειροκίνητη αναστροφή Αναιρέθηκε Οπτική επεξεργασία Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό Προχωρημένη επεξεργασία από κινητό
Γραμμή 4:
Ο αθεϊσμός εμφανίστηκε περίπου την ίδια χρονική περίοδο στην Αρχαία Ελλάδα και την Κίνα. Επεκτάθηκε στην Αρχαία Ρώμη, αλλά εξασθένισε δραματικά κατά την περίοδο του Μεσαίωνα στην Ευρώπη. Μετά την αναγέννηση και τον Διαφωτισμό, ο αθεϊσμός εμφανίστηκε ξανά στην Ευρώπη, και επηρέασε αρκετά φιλοσοφικά και πολιτικά ρεύματα του [[19ος αιώνας|19ου]] και [[20ός αιώνας|20ου αιώνα]]. Σήμερα οι άθεοι αριθμούν σημαντικά ποσοστά -αν και δύσκολο να καταμετρηθούν επακριβώς εξ αιτίας της πληθώρας ορισμών- και είναι σε ανάπτυξη κυρίως σε ευρωπαϊκές χώρες, την Αυστραλία και τον Καναδά{{sfn|Zuckerman|2007|p=47 & 61}}
 
Τα επιχειρήματα για τον αθεϊσμό κυμαίνονται από φιλοσοφικά σε κοινωνικά και ιστορικά. Η λογική για να μην πιστεύει κάποιος σε θεό, περιλαμβάνει επιχειρήματα τα οποία δείχνουν την έλλειψη εμπειρικών δεδομένων,{{sfn|Shook}}{{sfn|Various authors}} το [[πρόβλημα του κακού]], το [[επιχείρημα της θρησκευτικής ποικιλομορφίας]], την [[Αρχή της επαλήθευσης|απόρριψη θέσεων που δεν μπορούν να επαληθευτούν]] και το [[Eπιχείρημα από τη μη πίστη]].{{sfn|Drange|1996}} Υπερασπιστές του αθεϊσμού ισχυρίζονται πως το ''βάρος της απόδειξης'' είναι στους ώμους των [[θεϊσμός|θεϊστών]] να αποδείξουν την ύπαρξη του θεού.{{sfn|Smart|2016}}<ref>{{harvnb|Stenger|2007|pp=17–18}}, citing {{cite book |last=Parsons |first=Keith M. |title=God and the Burden of Proof: Plantinga, Swinburne, and the Analytical Defense of Theism |url=https://archive.org/details/godandtheburdeno0000pars |year=1989 |location=Amherst, New York |publisher=Prometheus Books |isbn=978-0-879-75551-5}}</ref> Παρόλο που ορισμένοι άθεοι έχουν υιοθετήσει [[κοσμικές φιλοσοφίες]], όπως για παράδειγμα ο [[ανθρωπισμός]], δεν υπάρχει μία ιδεολογία ή συμπεριφορά την οποία αποδέχονται όλοι οι άθεοι. <ref>{{harvnb|Baggini|2003|pp=3–4}}.</ref>.Όπως και το αντίστροφο : στον ίδιο θεό δεν πιστεύουν όλοι οι ένθεοι.
 
Οι άθεοι αναλόγως των επιχειρημάτων που εκφράζουν μπορούν να ταξινομηθούν σε διάφορες κατηγορίες, ''σκληρός'' ή ''μαλακός'' αθεϊσμός (σκληρός δηλώνει καταφατικά πως δεν υπάρχουν Θεοί ή Θεός, ενώ μαλακός περιλαμβάνει τις υπόλοιπες μορφές αθεϊσμού).{{sfn|Smith|1979|p=13-18}} "''Νέοι άθεοι''" ονομάζεται μια ομάδα άθεων συγγραφέων οι οποίοι προσέλκυσαν τα φώτα της δημοσιότητας με την επιθετική τους γλώσσα απέναντι στις θρησκείες.{{sfn|Hooper}} Οι άθεοι σήμερα τονίζουν την ανάγκη για εκκοσμίκευση του κράτους και της εκπαίδευσης, η οποία, πρέπει να σταματήσει να χρησιμοποιείται ως εργαλείο για κατήχηση των παιδιών σε θρησκείες.{{sfn|Ulvaeus|2009}}