Εξαΰλωση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 3:
Στη [[Φυσική]] η λέξη (ως ορολογία) χρησιμοποιείται για να ονομάσει το φαινόμενο της σύγκρουσης ενός υπατομικού σωματιδίου [[ύλη|ύλης]] μάζας m και ενός αντίστοιχου [[αντιύλη|αντιύλης]] (επίσης μάζας m) που έχει ως αποτέλσμα την εξαφάνισή τους και την παραγωγή ενέργειας, ποσοτικά ίσης με 2mc<sup>2</sup>+E<sub>k</sub> (εξίσωση [[Αϊνστάιν]]) που εκπέμπεται με τη μορφή [[γ (ακτινοβολία)|φωτονίων ακτινοβολίας γ]].<br />
Στην πράξη, κατά τη διάρκεια χαμηλής ενέργειας εξαΰλωσης παρατηρείται η αναμενόμενη από τη θεωρία έκλυση φωτονίων μόνο, αλλά κατά τη διάρκεια υψηλής ενέργειας εξαΰλωσης παρατηρείται επιπλέον η παραγωγή μιας μεγάλης ποικιλίας εξωτικών βαρέων σωματιδίων. <br />
Π.χ.: Όταν ένα χαμηλής ενέργειας [[ηλεκτρόνιο]] (e<sup>-</sup>) (m = m<sub>e</sub> = 9.1 × 10<sup>−31</sup> kg) εξαϋλώνεται με ένα επίσης χαμηλής ενέργειας [[ποζιτρόνιο]] (e<sup>+</sup>) (m = m<sub>e</sub>), τότε μπορούν να παραχθούν μόνο 2 ή περισσότερων φωτονίων ακτινοβολίας γ, συνολικής ενέργειας:<br />
E = 2m<sub>e</sub>c<sup>2</sup>+E<sub>k</sub><br />
Σ' αυτήν την περίπτωση δεν περισσεύει [[υλοενέργεια]] για τη σύνθεση άλλων σωματιδίων μάζας. Στηυ περίπτωση όμως που τουλάχιστον το ένα σωματίδιο έχει μεγάλη ποσότητα κιντικής ενέργειας, ποικίλα άλλα ζεύγη σωματιδίων παράγονται.<br />
| |||