Κυβέρνηση Σπύρου Μαρκεζίνη 1973: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 33:
Ο Μαρκεζίνης και αφού είχε πάρει αόριστες διαβεβαιώσεις περί της διεξαγωγής ελεύθερων εκλογών και της αναθεώρησης του Συντάγματος (το οποίο είχε ενισχύσει το ρόλο του Προέδρου της Δημοκρατίας έναντι του Πρωθυπουργού), ανέλαβε τα καθήκοντά του στις 6 Οκτωβρίου, και με το σύνθημα ''«συγχώρεση-λήθη-δίκαιες εκλογές»'', άρχισε τις συνομιλίες με τους πολιτικούς αρχηγούς προκειμένου να τους πείσει να πάρουν μέρος στις εκλογές.<ref> https://www.kathimerini.gr/1040757/gallery/epikairothta/politikh/to-apotyxon-peirama-markezinh</ref> Εξαιρουμένων των [[Παναγιώτης Κανελλόπουλος|Π. Κανελλόπουλου]] και [[Γεώργιος Μαύρος|Γ. Μαύρου]], οι περισσότεροι πολιτικοί της [[ΕΡΕ]] καθώς και της [[Ένωσις Κέντρου|Ένωσης Κέντρου]] υποστήριζαν λίγο ή πολύ το επονομαζόμενο και ''πείραμα Μαρκεζίνη''. Χαρακτηριστική της αντιλήψεως αυτής είναι η επιστολή του [[Νικόλαος Μομφεράτος|Νικόλαου Μομφεράτου]] (ο οποίος θα συμμετάσχει στην κυβέρνηση) προς τον Κ. Καραμανλή με ημερομηνία [[7 Νοεμβρίου]] [[1973]]. «(...)νομίζω ότι η λύσις Μαρκεζίνη επιβάλλεται να υποστηριχθεί, διότι αποτελεί βήμα προόδου προς την κατεύθυνσιν της δημιουργίας συνθηκών ομαλότερων (...) Δρομολογείται η επαναλειτουργία πολιτικού βίου. Αι εκλογαί αποτελούν μεγάλην ευκαιρίαν. Δεν θα πρέπει να χαθεί από πάθη, πείσματα, προσωπικάς αντιθέσεις ή απωθημένας καταστάσεις που κατέχουν τον πολιτικόν κόσμον. Βεβαίως όταν λέγω "Ευκαιρίαν" δεν εννοώ ότι ο πολιτικός κόσμος θα επανέλθει κυρίαρχος του δημόσιου βίου. Άλλωστε δεν θα έπρεπε να είναι και αυτή η επιδίωξίς του.» <ref>Χριστόφορος Βερναρδάκης και Γιάννης Μαυρής: «Η μετάβαση στον Κοινοβουλευτισμό: Από το πείραμα Μαρκεζίνη στις εκλογές του 1974», σελ. 5. http://www.publicissue.gr/wp-content/uploads/2010/07/theseis-14.pdf</ref>.<br />
 
ΟιΜε διαμαρτυρίεςτα και εξεγέρσειςγεγονότα του φοιτητικού κόσμουπολυτεχνείου (που ξεκίνησανπιθανος απόοργανώθηκαν τιςαπο αρχέςτον τουΙωαννίδη) 1973,αλλά κορυφώθηκαν στα [[Εξέγερση του Πολυτεχνείου|γεγονότα του Πολυτεχνείου]]. Η απάντηση της κυβέρνησης, μεκαι την εισβολή των τανκς στο χώρουσύλληψη του [[ΕθνικόΠαπαδόπουλου Μετσόβιοαπο Πολυτεχνείο|Ιδρύματος]]τον προκειμένου να καταστείλουν την εξέγερσηΙωαννίδη, φανέρωσεη τιςκυβέρνηση σαθρέςΜαρκεζίνη βάσεις πάνω στις οποίες στηριζόταν ''το πείραμα Μαρκεζίνη''καθηλώθηκε. Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός μάλιστα, αποφάνθηκε ότι ''«ευρισκόμεθα προ ενός οργανωμένου σχεδίου αναταραχής»'' και γι' αυτό ''«ήχθημεν εις την απόφασιν όπως εγκαταλείψωμεν την μέχρι της στιγμής εκείνης ακολουθηθείσαν τακτικήν της ανοχής και αναμονής, προς τούτο δε εισηγήθην εις τον, κατά το Σύνταγμα, αρμόδιον Κύριον Πρόεδρον της Δημοκρατίας, την κήρυξιν του στρατιωτικού νόμου και την υπό των Ενόπλων Δυνάμεων επικούρησιν των Σωμάτων Ασφαλείας, προς πλήρη αποκατάστασιν της τάξεως»''.<ref>https://www.in.gr/2017/11/17/plus/features/ti-eipan-sto-ypoyrgiko-symboylio-tis-xoyntas-stis-17-noembrioy-1973/</ref>
[[Αρχείο:Polytexneio.JPG|thumb|left|Πρωτοσέλιδο της 16ης Νοεμβρίου 1973]]
 
Μετά από 49 ημέρες στη διακυβέρνηση της χώρας, η κυβέρνηση Μαρκεζίνη και ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, θα ανατραπούν από τον έτερο ισχυρό άντρα της Χούντας, τον ταξίαρχο [[Δημήτριος Ιωαννίδης|Δημήτριο Ιωαννίδη]].