Θρύλος της Αγίας Λαύρας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο επαναστατικός αναβρασμός εκείνων των ημερών ήταν τόσο μεγάλος που καθιστούσε πια επικίνδυνη την αναβολή της εξέγερσης. Από τις 14 έως τις 20 Μαρτίου έλαβαν χώρα σε διάφορες περιοχές της Πελοποννήσου επιθέσεις εναντίον Μουσουλμάνων. Η 1η οργανωμένη στρατιωτική δράση όμως έγινε στις 17 Μαρτίου με την κύρηξη της Επανάστασης στην Αρεόπολη Λακωνίας με Δοξολογία στον ΙΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ και με πρώτο λάβαρο της επανάστασης την σημαία της Μάνης με τις φράσεις <nowiki>'' ΝΙΚΗ ή ΘΑΝΑΤΟΣ " και ''</nowiki> ΤΑΝ ή ΕΠΙ ΤΑΣ " όπου ένοπλοι Μανιάτες με επικεφαλής τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη κινήθηκαν προς την Καλαμάτα και το πρωί της 20 Μαρτίου εισήλθαν στην πόλη. Στις 23 Μαρτίου τελέστηκε δοξολογία στο ναό των Αγίων Αποστόλων και μετά τη δοξολογία, ενσυγκροτήθηκε μέρειεπαναστατική επιτροπή, η «Μεσσηνιακή Γερουσία» με σκοπόεπικεφαλής νατον παραμεριστούν[[Πετρόμπεης οιΜαυρομιχάλης|Πετρόμπεη δισταγμοίΜαυρομιχάλη]] και εξεδόθη η 1η Επιστολή προς τις Ευρωπαικές Αυλές υπογράφοντας ως Αρχιστράτηγος των κάποιωνΣπαρτιατικών προκρίτωνΔυνάμεων. <ref>{{Cite nameweb|url="ReferenceA"http://www.army.gr/sites/default/files/h_khryxh_ths_epanastashs_sth_manh_17mar1821.pdf|title=Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού|last=Dr. Καλογεράκου|first=Πηγή|website=army.gr|archiveurl=http://www.army.gr/sites/default/files/h_khryxh_ths_epanastashs_sth_manh_17mar1821.pdf}}</ref><ref>{{Cite web|url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/f/f4/Mavromichalis_proeidopoiisis_eis_tas_evropaikas_avlas_23031821.jpg|title=Mavromichalis proeidopoiisis eis tas evropaikas avlas}}</ref> Στις 21 Μαρτίου 600 άνδρες επιτέθηκαν στους πύργους των Καλαβρυτινών Μουσουλμάνων, οι οποίοι παραδόθηκαν μετά από σύντομη αντίσταση.<ref>[http://books.google.gr/books?ei=e7dIUZL6GueE4AStioBQ&hl=el&id=6y3RAAAAMAAJ&dq=&jtp=147#v=onepage&q&f=false Thomas Gordon (1832), History of the Greek revolution, Τόμος 1, σελ. 147]</ref><ref>[http://books.google.gr/books?id=gGdoAAAAMAAJ&pg=PA357&dq=&hl=el&sa=X&ei=lZNIUYD3B8LZPKb_gdAI&ved=0CC0Q6AEwAA#v=onepage&q&f=false George Cochrane (1837), Wanderings in Greece, Τόμοι 1-2, σελ. 357]</ref>. Παρά το γεγονός ότι η παράδοση έγινε με τον όρο της ασφάλειας των Μουσουλμάνων ένας αριθμός τριακοσίων περίπου κατοίκων βιαίως αιχμαλωτίστηκαν, σύμφωνα με τον Γάλλο Αξιωματικό [[Μαξίμ Ρεμπώ]] μέχρι και τον ερχόμενο Αύγουστο το σημαντικότερο μέρος των ανδρών εκτελέσθηκαν, ενώ οι γυναίκες και τα παιδιά δόθηκαν ως υπηρέτες σε σπίτια Ελλήνων, διακριτή περίπτωση αποτέλεσε ο Καλαβρυτινός Αρναούτογλου εκπρόσωπος εύπορων Μουσουλμανικών οικογενειών του Μοριά ο οποίος απελευθερώθηκε σε ανταλλαγή αιχμαλώτων το έτος 1825.<ref>{{Cite book|title=A History of Greece Volume 6 The Greek Revolution|last=Finlay|first=George|publisher=H.F.Tozer|year=1877|isbn=978-1-108-07838-2|location=|page=146-148}}</ref> Στις 22 Μαρτίου 2.000 ένοπλοι με επικεφαλής τον Κολοκοτρώνη κινήθηκαν προς την Καλαμάτα και το πρωί της επομένης εισήλθαν στην πόλη. Το μεσημέρι τελέστηκε δοξολογία στο ναό των Αγίων Αποστόλων· η τέλεση δοξολογίας ήταν συνηθισμένη τελετή μετά από κάθε επιτυχία των επαναστατημένων.<ref>[http://invenio.lib.auth.gr/record/128996/files/GRI-2012-8471.pdf Βαρβαρήγος Ποθητός (2012) ''Θρησκεία και θρησκευτική ζωή κατά τον πόλεμο της ανεξαρτησίας'', Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Μεταπτυχιακή διατριβή. Σελ. 90]</ref> Μετά τη δοξολογία, συγκροτήθηκε επαναστατική επιτροπή, η «Μεσσηνιακή Γερουσία» με επικεφαλής τον [[Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης|Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη]].<ref>{{harvnb|Αλλαμανή|1975|pages=89-90}}</ref> Στο Αίγιο υψώθηκε μετά την αποχώρηση των Τούρκων από την πόλη επαναστατική σημαία από τον [[Ανδρέας Σ. Λόντος|Ανδρέα Λόντο]] είτε «το αργότερο στις 23 Μαρτίου»<ref>{{harvnb|Αλλαμανή|1975|pages=84-85}}</ref> είτε, κατ' άλλους, στις 24 ή 25 Μαρτίου ή πιθανώς και στις 26 Μαρτίου.<ref>Δ. Μιτάκης, «Τα εναρκτήρια του '21», Αθήνα, 1983, σ. 87, 88: «''Γι' αυτό από τις τέσσερες πιθανές μέρες (23, 24, 25, 26), σαν η ελάχιστα πιθανή έρχεται η 23 Μάρτη. Αν ξέραμε σα βέβαιη την πληροφορία του Γενναίου, ότι δηλ. οι Τούρκοι έφτασαν στην Άμφισσα την 25, θα λέγαμε με βεβαιότητα ότι η φυγή των Τούρκων απ' τη Βοστίτσα πραγματοποιήθηκε σίγουρα ή την 24 ή και την 25 του Μάρτη. Αλλά και τώρα τις δύο αυτές ημερομηνίες νομίζομε σαν πιό πιθανές, δίχως βέβαια ν' αποκλείομε την 26 Μάρτη.''»</ref> Στην [[Πάτρα]] η γενική εξέγερση αναμενόταν την 25 Μαρτίου,<ref>[http://www.archive.org/details/nilesweeklyregis20balt Niles' Weekly Register, vol. 20, March - September, 1821, σελ. 271:] «''A general insurrection was expected in the Morea, on the 6th April''.» (6 Απριλίου με την ημερομηνία του Γρηγοριανού Ημερολογίου που τηρείτο στην Ευρώπη. Στην Ελλάδα τηρείτο το Ιουλιανό ημερολόγιο, δηλαδή αναφέρεται στην 25η Μαρτίου).</ref><ref>[http://collections.banq.qc.ca/ark:/52327/2038701# Spectateur Canadien, 30 Ιουν. 2013, σ. 3.]: «''Επιστολές από την Τεργέστη αναφέρουν ότι ένα μεγάλο Ελληνικό πλοίο έφτασε από την Πάτρα … Έφυγε από Πάτρα την 4 Απριλίου (νέο ημ.), και έφερε την είδηση ότι κηρύχθηκε πόλεμος μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων. Αναμένεται ότι η εξέγερση θα γενικευθεί στον Μωριά την 6 Απριλίου (25 Μαρτίου παλ. ημ.) . Οι Τούρκοι έβαλαν φωτιά στην ελληνική εκκλησία της Πάτρας'' …»</ref> αλλά μικρότερης έκτασης εχθροπραξίες είχαν ξεκινήσει ενωρίτερα. Στις 23 έγιναν επιθέσεις Τούρκων εναντίον των ελληνικών σπιτιών. Οι Έλληνες αντεπιτέθηκαν και οι Τούρκοι κλείστηκαν στο φρούριο. Την επομένη ξεκίνησαν να συρρέουν στην πόλη πρόκριτοι και δυνάμεις από τα γειτονικά χωριά, ενώ οι φοβισμένοι Έλληνες κάλεσαν και τον Παλαιών Πατρών Γερμανό, ο οποίος ήλθε με άλλους Καλαβρυτινούς για να βοηθήσει.<ref>Γ. Βαλέτας (εκδότης) (1962) Δημητρίου Ανιάνος Άπαντα Απομνημονεύματα Καραϊσκάκη και άλλων αγωνιστών, Εκδόσεις Ο.Ε.Ε. Άτλας, Αθήνα, 1962, σελ. 370, 371.<br />«Οι κατά τας Πάτρας κατοικούντες Οθωμανοί ... θέλοντες να ασφαλισθώσιν απέναντι της επαπειλουένης καταιγίδος, μετέφερον τας οικογενείας αυτών εις το φρούριον .... Το βίαιον τούτο μέτρον των Τούρκων (δηλ. πυρπόληση οικιών) έδωκεν εις όλους τους χριστιανούς κατοίκους να εννοήσωσιν εις όν ευρίσκονται κίνδυνον, και ... επεκαλέσθησαν δια του εκεί έτι διαμένοντος ιεράρχου αυτών (εννοεί τον Π.Π.Γ.) την σύμπραξιν των Καλαβρυτινών, δια να διασώσωσι τας οικογενείας των ... Ο Γερμανός ... έσπευσε να δράμη εις βοήθειαν, επικαλεσθείς την συνδρομήν των Καλαβρυτινών, οίτινες συνηκολούθησαν προθύμως αυτόν ... και συγκαλέσας εις πολιορκίαν της πόλεως (δηλ. της Πάτρας)...»</ref> Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ανέλαβε και στρατιωτικά καθήκοντα «χωρίς να παραμελήσει ουδέν των ιεραρχικών αυτού καθηκόντων»:<ref>Όπως αναφέρει ο {{cite web | url=http://books.google.com/books?id=TPU5AAAAcAAJ&dq=%CE%A3%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%B1%20%CE%9B%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%B1%20%CE%93%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82&pg=PA116#v=onepage&q&f=false | title=Βίοι παράλληλοι των επί της αναγεννήσεως της Ελλάδος διαπρεψάντων ανδρών | publisher=Εθνικό Τυπογραφείο | work=Τόμος Α, Κλήρος | date=1869 | accessdate=11 Μαρτίου 2012 | author=Γούδας, Αναστάσιος | pages=115-117}} στηριζόμενος "σχεδόν κατά λέξη" στα απομνημονεύματα του Γερμανού.</ref> μπήκε στην [[Πάτρα]] <ref>{{cite web | url=http://books.google.com/books?id=Qi1CAAAAcAAJ&dq=%CE%BA%CF%8C%CE%BA%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B7%20%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CE%AF%CE%B1%20%CE%A0%CE%AC%CF%84%CF%81%CE%B1&pg=PA176#v=onepage&q&f=false | title=Επιτομή της ιστορίας της αναγεννηθείσης Ελλάδος | date=1839 | accessdate=8 Μαΐου 2011 | author=[[Αμβρόσιος Φραντζής (πρεσβύτερος)|Αμβρόσιος Φραντζής]] | pages=176}}</ref> είτε στις 25 Μαρτίου σύμφωνα με τον Αμβρόσιο Φραντζή και τον G. Finlay, είτε στις 22 Μαρτίου σύμφωνα με τον Αναστάσιο Γούδα <ref>{{cite web | url=http://books.google.com/books?id=TPU5AAAAcAAJ&dq=%CE%A3%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%B1%20%CE%9B%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%B1%20%CE%93%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82&pg=PA116#v=onepage&q&f=false | title=Βίοι παράλληλοι των επί της αναγεννήσεως της Ελλάδος διαπρεψάντων ανδρών | publisher=Εθνικό Τυπογραφείο | work=Τόμος Α, Κλήρος | date=1869 | accessdate=8 Μαΐου 2011 | author=Γούδας, Αναστάσιος | pages=116}}</ref> και τον Σπ. Τρικούπη<ref>[http://anemi.lib.uoc.gr/php/pdf_pager.php?rec=/metadata/2/c/f/metadata-01-0000761.tkl&do=109732_01.pdf&pageno=84&width=327&height=566&maxpage=386&lang=en Σπ. Τρικούπη, Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως, τομ. Α΄ , σελ. 61-62:]<br>