Δάρας Αρκαδίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Dada (συζήτηση | συνεισφορές)
+copy
επιμέλεια
Γραμμή 1:
Το '''Δάρα''' είναι ένα "ακριτικό" χωριό της [[Νομός Αρκαδίας|Αρκαδίας]]. Βρίσκεται στα βόρεια του νομού στα σύνορα της Αρκαδίας με την [[Νομός Αχαΐας|Αχαϊα]] και την [[Νομός Κορινθίας|Κορινθία]]. Απέχει 45 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα του Νομού [[Τρίπλη Αρκαδίας|Τρίπολη]] και είναι [[Μαντινεία|Μαντινειακό]] χωριό. Διοικητικά ανήκει στο [[Δήμος Λεβιδίου|Δήμο Λεβιδίου]], στον οποίο έχει ενταχθεί όλος ο πάλαι ποτέ Δήμος Νάσων, έδρα του οποίου ήταν το Δάρα.
{{copyright|1=http://www.dara.gr/view.php?artid=4&PHPSESSID=3f225b920ea8a9079fd440e1af47bc11}}
<!--
Το Δάρα είναι ένα "ακριτικό" χωριό της Αρκαδίας. Βρίσκεται στα βόρεια του νομού στα σύνορα της Αρκαδίας με την Αχαϊα και την Κορινθία. Απέχει 45 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα του Νομού και είναι Μαντινειακό χωριό. Διοικητικά ανήκει στο Δήμο Λεβιδίου, στον οποίο έχει ενταχθεί όλος ο πάλαι ποτέ Δήμος Νάσων έδρα του οποίου ήταν το Δάρα.
 
Ο επισκέπτης του Δάρα πρέπει να βαδίσει επάνω στον αυτοκινητόδρομο Τριπόλεως - Λεβιδίου - Βυτίνας. Στο 32ο χιλιόμετρο της διαδρομής, μετά τα χωριά [[Λεβίδι]] και [[Βλαχέρνα]], θα στρίψει στον δεξιό προβάλλοντα δρόμο στην ΕΟΕ.Ο. 111. Στην Ε.Ο 111 Τριπόλεως-Πατρών, αφήνουμε αριστερά του το ξωκλήσι του Αγίου Νικολάου (κι' ονομαζόμενου «Κακονικόλας»), σε λίγο διάστημα πάλι το κεφαλάρι της Παναγίτσας («Ρεύνος» των αρχαίων, που είναι οι πηγές του ποταμού «Τράγου») και δεξιά του τον οικισμό της Παναγίτσας (άλλοτε χωριού «Γκιούση»).
Στην Ε.Ο 111 Τριπόλεως-Πατρών, θα προχωρήσει ο επισκέπτης, αφήνοντας αριστερά του το ξωκλήσι του Αγίου Νικολάου (κι' ονομαζόμενου «Κακονικόλας»), σε λίγο διάστημα πάλι το κεφαλάρι της Παναγίτσας («Ρεύνος» των αρχαίων, που είναι οι πηγές του ποταμού «Τράγου») και δεξιά του τον οικισμό της Παναγίτσας (άλλοτε χωριού «Γκιούση»).
Απ' εκεί, μπαίνοντας πια στον κυρίως «Κοιλάδα του Τράγου» ή «Κάμπο του Δάρα » ή παλαιότερα «Πεδίο των Νάσων» που απλώνεται σε βάθος, αριστερά του δρόμου. Σε λίγο συναντάμε, μία άλλη διακλάδωση του δρόμου, που οδηγεί στο χωριό «Κώμη» και σε χτήματα των Δαραίων.
Μετά την διακλάδωση προς Κώμη, προχωρούμε και σε λίγη απόσταση ένας δρόμος αριστερά μπαίνει στον κυρίως Κάμπο του Δάρα, ενώ άλλος δρόμος δεξιά, οδηγεί ανηφορικά προς την κωμόπολη Δάρα της Μαντινείας, που απέχει μόλις 2 χιλιόμετρα από την Εθνική Οδό 111.
 
Απ' εκεί, μπαίνοντας πια στον κυρίως «Κοιλάδα του Τράγου» ή «Κάμπο του Δάρα » ή παλαιότερα «Πεδίο των Νάσων» που απλώνεται σε βάθος, αριστερά του δρόμου. Σε λίγο συναντάμε,υπάρχει μία άλλη διακλάδωση του δρόμου, που οδηγεί στο χωριό «Κώμη» και σε χτήματα των Δαραίων. Μετά τη διακλάδωση προς Κώμη, σε λίγη απόσταση ένας δρόμος αριστερά μπαίνει στον κυρίως Κάμπο του Δάρα, ενώ άλλος δρόμος δεξιά, οδηγεί ανηφορικά προς την κωμόπολη Δάρα της Μαντινείας, που απέχει μόλις 2 χιλιόμετρα από την Εθνική Οδό 111.
 
Το χωριό Δάρα βρίσκεται σε ιδανικό προσανατολισμό, σε μεσημβρινή τοποθεσία, που αντικρίζει τα βουνά του [[Μαίναλο|Μαινάλου]] μπροστά του, και αριστερότερα τη λοφοσειρά του Κνακάλου των αρχαίων (την σημερινή Καστανιά). Τα βουνά του Μαινάλου χαμηλώνοντας φθάνουν μέχρι τον Κάμπο του Δάρα, και δεξιότερα συνεχίζουν και περικλείουν την κοιλάδα, η οποία για σύνορα της έχει τα τελευταία κυλινδρίσματα των ενωμένων πια ποταμιών Μυλάοντα και Μαλοίτα, και του ποταμού Τράγου, που φεύγουν από την κοιλάδα στα σύνορα της Αρκαδίας με την Αχαΐα στην τοποθεσία που λέγεται "στους πολέμους".
Τα βουνά του Μαινάλου χαμηλώνοντας φθάνουν μέχρι τον Κάμπο του Δάρα, και δεξιότερα συνεχίζουν και περικλείουν την κοιλάδα, η οποία για σύνορα της έχει τα τελευταία κυλινδρίσματα των ενωμένων πια ποταμιών Μυλάοντα και Μαλοίτα, και του ποταμού Τράγου, που φεύγουν από την κοιλάδα στα σύνορα της Αρκαδίας με την Αχαΐα στην τοποθεσία που λέγεται "στους πολέμους".
Το χωριό είναι χτισμένο αμφιθεατρικά στους πρόποδες του βουνού Φαλκός που αποτελέι τμήμα της οροσειράς της Ορύξεως (των αρχαίων) ή τού σήμερα λεγόμενου Σαϊτά.
 
Το χωριό είναι χτισμένο αμφιθεατρικά στους πρόποδες του βουνού Φαλκός που αποτελέι τμήμα της οροσειράς της Ορύξεως (των αρχαίων) ή τού σήμερα λεγόμενου [[Σαϊτάς|Σαϊτά]].
Ο σήμερα λεγόμενος «Κάμπος του Δάρα» ή «Κοιλάδα του Τράγου», με τις γύρω πλαγιές των βουνών, ήταν η περιοχή των αρχαίων αρκαδικών «Νάσων»!.
Οι «Νάσοι» (δηλ. οι «Νήσοι», τα νησιά του τόπου εκείνου), θα ήταν, κάποτε, όπως φαίνεται, «λιμναίοι οικισμοί» , μέσα σε κάποια μεγάλη λίμνη με πολλές μικρές οικήσεις, που θ' απλωνόταν μέσα κι έξω από τον σημερινό «Κάμπο του Δάρα».
Οι οικισμοί, λοιπόν, των «Νησιών» εκείνων, θ' αποτελούσαν τους γνωστούς σε εμάς από τ' αρχαία χρόνια «Νάσους» , που κυρίως τις γνωρίζομε από τις πληροφορίες του Μικρασιάτη περιηγητή Παυσανία, στα 176 μετά Χριστό, όπως περιγράφονται στα "Αρκαδικά", βιβλίο του έργου του «Ελλάδος Περιήγησις».
Ο περιηγητής Παυσανίας δεν μας δίνει, βέβαια, ειδικές πληροφορίες και ακριβείς ειδήσεις για τις «Νάσους» αυτές, ούτε για τους οικισμούς που τις αποτελούσαν, ίσως γιατί στα χρόνια του δεν υπήρχε κανένα ίχνος οικισμών απ' όπου πέρασε, αφού κι' οι άλλοτε ακμάζουσες γειτονικές πολιτείες των Καφυών και του Ορχομενού ήσαν σωροί ερειπίων. Και η αρχαία «Άμιλος» (του «Κάμπου της Κανδύλας» ) είχε διατηρηθεί σαν απλό τοπωνύμιο («χωρίον», όπως το χαρακτηρίζει ο Παυσανίας, όχι, βέβαια, με τη σημασία τού σημερινού χωριού...).
Οι οικισμοί των «Νάσων» πρέπει να βρισκόταν σε ακμή σε προελληνικά χρόνια (στη λεγόμενη «Εποχή των Μινυών» ή Πελασγών), μέσα σε μία περίοδο, που δεν έχομε ακριβή γνώση της, αφού δεν έχομε παρά ελάχιστα, γλωσσικά κυρίως ευρήματά της.
Έχομε, όμως, την γνώμη, πως οι πεδινοί αυτοί και «λιμναίοι» οικισμοί των «Νάσων», όπως και των γειτονικών Καφυών, είναι της ίδιας εκείνης εποχής, και ζούσε γύρω στις λίμνες των αρκαδικών οροπεδίων και είχε τους άρχοντες του ή και τους βασιλιάδες του, που τους προστάτευαν φυλασσόμενους ή διαμένοντες ακριβώς μέσα στις λίμνες, σε μικρές ακροπόλεις που περικύκλωναν τα νερά των λιμνών.
 
Ο σήμερα λεγόμενος «Κάμπος του Δάρα» ή «Κοιλάδα του Τράγου», με τις γύρω πλαγιές των βουνών, ήταν η περιοχή των αρχαίων αρκαδικών «Νάσων». Οι «Νάσοι» (δηλ. οι «Νήσοι», τα νησιά του τόπου εκείνου), θα ήταν, κάποτε, όπως φαίνεται, «λιμναίοι οικισμοί», μέσα σε κάποια μεγάλη λίμνη με πολλές μικρές οικήσεις, που θ' απλωνόταν μέσα κι έξω από τον σημερινό «Κάμπο του Δάρα». Οι οικισμοί, λοιπόν, των «Νησιών» εκείνων, θ' αποτελούσαν τους γνωστούς σε εμάς από τ' αρχαία χρόνια «Νάσους» , που κυρίως τις γνωρίζομε από τις πληροφορίες του Μικρασιάτη περιηγητή [[Παυσανίας|Παυσανία]], στα 176 μετά Χριστό, όπως περιγράφονται στα "Αρκαδικά", βιβλίο του έργου του «[[Ελλάδος Περιήγησις]]».
 
Ο περιηγητής Παυσανίας δεν μας δίνει, βέβαια, ειδικές πληροφορίες και ακριβείς ειδήσεις για τις «Νάσους» αυτές, ούτε για τους οικισμούς που τις αποτελούσαν, ίσως γιατί στα χρόνια του δεν υπήρχε κανένα ίχνος οικισμών απ' όπου πέρασε, αφού κι' οι άλλοτε ακμάζουσες γειτονικές πολιτείες των [[Καφυές|Καφυών]] και του [[Ορχομενός|Ορχομενού]] ήσαν σωροί ερειπίων. Και η αρχαία «[[Άμιλος]]» (του «Κάμπου της Κανδύλας» ) είχε διατηρηθεί σαν απλό τοπωνύμιο («χωρίον», όπως το χαρακτηρίζει ο Παυσανίας, όχι, βέβαια, με τη σημασία τού σημερινού χωριού...).
Ο περιηγητής Παυσανίας περιγράφει την περιοχή των Νάσων ως εξής (μετάφραση από το αρχαίο κείμενο): «Μέσα στην πεδιάδα των Καφυών έχει κατασκευαστεί χωμάτινο φράγμα, με το οποίο εμποδίζεται το νερό το κατερχόμενο από την Ορχομενία, ώστε να μην είναι βλαβερό στην καλλιεργούμενη γη των Καφυατών. Στο εσωτερικό, όμως, τού φράγματος περνάει άλλο νερό, τόσο πολύ ώστε να σχηματίζει ποταμό, κατερχόμενο δε σε γήινο βάραθρο (καταβόθρα), αναφαίνεται πάλι κοντά στις λεγόμενες Νάσους. Το δε μέρος όπου ανέρχεται πάλι ονομάζεται Ρεύνος. Από το σημείο δε τούτο πού αναφαίνεται το νερό, άπ' εκεί σχηματίζει αστείρευτο ποτάμι, τον Τράγο...».
 
Οι οικισμοί των «Νάσων» πρέπει να βρισκότανβρίσκονταν σε ακμή σε προελληνικά χρόνια (στη λεγόμενη «Εποχή των Μινυών» ή [[Πελασγοί|Πελασγών]]), μέσα σε μία περίοδο, που δεν έχομε ακριβή γνώση της, αφού δεν έχομε παρά ελάχιστα, γλωσσικά κυρίως ευρήματά της.
 
Ο περιηγητής Παυσανίας περιγράφει την περιοχή των Νάσων ως εξής (μετάφραση από το αρχαίο κείμενο):
 
Ο περιηγητής Παυσανίας περιγράφει την περιοχή των Νάσων ως εξής (μετάφραση από το αρχαίο κείμενο): «{{απόσπασμα|Μέσα στην πεδιάδα των Καφυών έχει κατασκευαστεί χωμάτινο φράγμα, με το οποίο εμποδίζεται το νερό το κατερχόμενο από την Ορχομενία, ώστε να μην είναι βλαβερό στην καλλιεργούμενη γη των Καφυατών. Στο εσωτερικό, όμως, τούτου φράγματος περνάει άλλο νερό, τόσο πολύ ώστε να σχηματίζει ποταμό, κατερχόμενο δε σε γήινο βάραθρο (καταβόθρα), αναφαίνεται πάλι κοντά στις λεγόμενες Νάσους. Το δε μέρος όπου ανέρχεται πάλι ονομάζεται Ρεύνος. Από το σημείο δε τούτο πού αναφαίνεται το νερό, άπαπ' εκεί σχηματίζει αστείρευτο ποτάμι, τον Τράγο...».}}
 
Ο ίδιος ο περιηγητής Παυσανίας αναφέρεται για τις αρχαίες « Νάσους» και στο επόμενο απόσπασμα:
«{{απόσπασμα|Ακολουθώντας τον ανηφορικό δρόμο από τις Καρυές και σε απόσταση 7 περίπου σταδίων, κατέρχεται ύστερα τις λεγόμενες Νάσους. Απ' εκεί προχωρώντας 50 στάδια συναντούμε τον ποταμό Λάδωνα...». Από τα γραφόμενα του Παυσανία, λοιπόν, η περιοχή των Νάσων φαίνεται πως ήταν μια προέκταση της «Ορχομένιας Χώρας».}}
 
Από τα γραφόμενα του Παυσανία, λοιπόν, η περιοχή των Νάσων φαίνεται πως ήταν μια προέκταση της «Ορχομένιας Χώρας». Προς τα βόρεια και ανατολικά, η λεγόμενη κυρίως «Ορχομένια Χώρα» περιλάμβανε τους τόπους τους τριγύρω από την αρχαία κι ακμάζουσα πολιτεία του αρκαδικού Ορχομενού, και προπαντός το «Πρώτον Ορχομένιον Πεδίον» (Κάμπος του Λεβιδιού), το «Δεύτερον Ορχομένιον Πεδίον» (Κάμπος της [[Κανδύλα Αρκαδίας|Κανδύλας,]]), το «Καφυατικόν Πεδίον» (Κάμπος της Χωτούσας) και το «Πεδίον των Νάσων» (Κάμπος του Δάρα).
Σ' αυτό το «Πεδίον των Νάσων», στον καιρό του Παυσανία φαίνεται πως δεν υπήρχαν κάτοικοι, ή για να γράψομε καλλίτερα και πιο σωστά, δεν θα υπήρχαν οργανωμένοι κάτοικοι σε πόλεις καί κώμες, αλλά σκόρπιοι ποιμενικοί μικροσυνοικισμοί, όπως και στα μεσαιωνικά, καθώς και στα πρώτα ανοργάνωτα νεοελληνικά χρόνια.
 
Ο ίδιος ο περιηγητής Παυσανίας αναφέρεται για τις αρχαίες « Νάσους» και στο επόμενο απόσπασμα:
«Ακολουθώντας τον ανηφορικό δρόμο από τις Καρυές και σε απόσταση 7 περίπου σταδίων, κατέρχεται ύστερα τις λεγόμενες Νάσους. Απ' εκεί προχωρώντας 50 στάδια συναντούμε τον ποταμό Λάδωνα...». Από τα γραφόμενα του Παυσανία, λοιπόν, η περιοχή των Νάσων φαίνεται πως ήταν μια προέκταση της «Ορχομένιας Χώρας».
Προς τα βόρεια και ανατολικά, η λεγόμενη κυρίως «Ορχομένια Χώρα» περιλάμβανε τους τόπους τους τριγύρω από την αρχαία κι ακμάζουσα πολιτεία του αρκαδικού Ορχομενού, και προπαντός το «Πρώτον Ορχομένιον Πεδίον» (Κάμπος του Λεβιδιού), το «Δεύτερον Ορχομένιον Πεδίον» (Κάμπος της Κανδύλας,), το «Καφυατικόν Πεδίον» (Κάμπος της Χωτούσας) και το «Πεδίον των Νάσων» (Κάμπος του Δάρα).
Σ' αυτό το «Πεδίον των Νάσων», στον καιρό του Παυσανία φαίνεται πως δεν υπήρχαν κάτοικοι, ή για να γράψομε καλλίτερα και πιο σωστά, δεν θα υπήρχαν οργανωμένοι κάτοικοι σε πόλεις καί κώμες, αλλά σκόρπιοι ποιμενικοί μικροσυνοικισμοί, όπως και στα μεσαιωνικά, καθώς και στα πρώτα ανοργάνωτα νεοελληνικά χρόνια.
-->
[[Κατηγορία:Χωριά της Αρκαδίας]]