Πενικιλίνη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
(''Eurotiomycetes'') |
Διάσωση 0 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0.8 |
||
Γραμμή 3:
Η '''πενικιλλίνη''', το πρώτο [[αντιβιοτικό]]<ref>{{cite book
|title = Βιοχημεία
|author = J. M. Berg
|author2 = J. L. Tymoczko
|author3 = G. J. Gatto
|author4 = L. Stryer
|publisher = Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης
|year = 2015
|page = 249
|url = https://www.cup.gr/book/viochimia-4i-elliniki-ekdosi/?cli_action=1612552253.143
}}{{Dead link|date=Μαρτίου 2021 }}</ref> που ανακαλύφθηκε, λαμβάνεται από καλλιέργειες ειδών [[ευρωτομύκητας|ευρωτομυκήτων]] (''Eurotiomycetes'') (π.χ. πενικίλλιον κλπ). Οι αντιμικροβιακές ιδιότητες των καλλιεργημάτων των ευρωτομυκήτων ήταν γνωστές από τα παλιότερα χρόνια. Πρώτος όμως ο Άγγλος ερευνητής '''[[Αλεξάντερ Φλέμινγκ]]''' το 1928 παρατήρησε -εντελώς τυχαία- ότι η πράσινη [[μούχλα]] παρήγαγε μια ουσία που ανέστελλε τη δραστηριότητα μερικών [[βακτήριο|βακτηρίων]] και την ονόμασε πενικιλλίνη. Η ουσία απομονώθηκε το 1940 από τον [[Ερνστ Τσέιν]] μέλος μιας ομάδας με επικεφαλής τον [[Χάουαρντ Γουόλτερ Φλόρεϊ]]. Ο '''Φλέμινγκ''', ο Τσέιν και ο Φλόρεϊ τιμήθηκαν με το βραβείο Νόμπελ το 1945 για τις εργασίες τους πάνω στην πενικιλίνη.
Το 1943 η πενικιλλίνη παρασκευάσθηκε βιομηχανικά. Διάφορα είδη πενικιλίνης σχηματίζονται ως αποτέλεσμα ζωικής δραστηριότητας διαφόρων ειδών μυκήτων μούχλας (Penicillium notatum, Penicillium dirysogenum). Το σκεύασμα που χρησιμοποιείται στην [[ιατρική]] είναι μείγμα διαφόρων ειδών πενικιλίνης με τη μορφή [[άλατα|αλάτων]] [[νάτριο|νατρίου]] και [[ασβέστιο|ασβεστίου]]. Η πενικιλλίνη έχει τη μορφή λευκής σκόνης ή κίτρινης άμορφης μάζας και είναι ευδιάλυτη στο νερό.
| |||