Αποσταλινοποίηση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Μετά την επικύρωση της πολιτικής φιλελευθεροποίησης από το 20ό Συνέδριο, οι αποφάσεις (χωρίς το πλήρες κείμενο της μυστικής ομιλίας που όμως διέρρευσε σύντομα) τυπώθηκαν σε συντομευμένη μορφή και στάλθηκαν σε όλη τη χώρα, κατοχυρώνοντας το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση. Στα χρόνια που ακολούθησαν, τα περισσότερα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας έκλεισαν για πάντα (έμειναν μόνο λίγα για ποινικούς κρατουμένους) και οι περισσότεροι πρώην έγκλειστοι αποκαταστάθηκαν ως «θύματα του [[Σταλινισμός|σταλινισμού]]» (617.000 αποκαταστάσεις μόνο τους δέκα πρώτους μήνες<ref>[http://www.st-andrews.ac.uk/~pv/courses/sovrus/papers/10a.html De-Stalinisation] - Naomi Reid, University of St. Andrews</ref>), λαμβάνοντας το δικαίωμα να επιστρέψουν στις εργασίες τους. Χαλάρωσε ο ασφυκτικός έλεγχος των επιτροπών [[λογοκρισία]]ς στον [[Τύπος|τύπο]], την [[εκπαίδευση]] και τις [[Τέχνη|τέχνες]], εκδόθηκαν για πρώτη φορά απαγορευμένα [[Βιβλίο|βιβλία]], επιτράπηκε ο δυτικός [[κινηματογράφος]] και [[μουσική]], ξεκίνησαν πολιτιστικές, εκπαιδευτικές και αθλητικές ανταλλαγές ανάμεσα στη Σοβιετική Ένωση και το [[Δυτικός Κόσμος|δυτικό μπλοκ]]. Σε συμβολικό επίπεδο ξηλώθηκαν τα [[Άγαλμα|αγάλματα]] του Στάλιν, απομακρύνθηκε η σορός του από το [[Μαυσωλείο του Λένιν]] και αφαιρέθηκε το όνομά του από το [[Στάλινγκραντ]], το οποίο ονομάστηκε ξανά Βόλγκογκραντ, όπως και σε πολλές ακόμη πόλεις που είχαν λάβει το όνομά του.<ref>{{Cite book|title=Πώς δενόταν το ατσάλι, Τα πικρά, μεγάλα, ωραία χρόνια|first=Αγαμέμνων|last=Φαράκος|publisher=Ιωλκός|isbn=9789604265633|year=2009|location=Αθήνα|page=265|quote=Τότε, λοιπόν, το 1960, το περιώνυμο Πρεζίντιουμ, στο όνομα αυτής της «αποσταλινοποίησης» αποφάσισε να αλλάξουν όνομα καμιά εικοσαριά πόλεις της αχανούς Σοβιετικής Ένωσης που είχαν βαφτιστεί με το όνομα του Στάλιν – χώρια τα εκατοντάδες εργοστάσια, υδροηλεκτρικά φράγματα, γέφυρες και ό,τι άλλο μπορεί να φαντασθεί κανείς…}}</ref>