Πατριάρχης Κύριλλος ΣΤ΄: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Την 18 Απριλίου οι γενίτσαροι συνέλαβαν στη Μητρόπολη τον Κύριλλο και τον πρωτοσύγγελο και τους κρέμασαν από τα σιδερένια κάγκελα ενός παραθύρου του κτιρίου της Μητρόπολης. Κατά σύμπτωση το σχοινί της αγχόνης του Κυρίλλου κόπηκε και αυτός έπεσε ημιθανής στο λιθόστρωτο. Από το θέαμα κατατρόμαξε και έπεσε νεκρή μια έγκυος Τουρκάλα που έτυχε να παρευρίσκεται. Τα σώματα έμειναν κρεμασμένα τρεις ημέρες. Κατόπιν δόθηκαν σε Εβραίους οι οποίοι τα έριξαν στον ποταμό [[Έβρος (Θράκη)|Έβρο]] που τότε είχε πλημμυρίσει. Το σώμα του Κυρίλλου βρέθηκε απόκοντά χωρικόστους κοντάΥΔΡΟΜΥΛΟΥΣ στο χωριό ΜΠΟΣΝΟΧΩΡΙΒΟΣΝΟΧΩΡΙ αλλά δεν μπόρεσε να ενταφιαστεί διότι η παρουσία των τούρκων ήταν έντονη από το διπλανό χωριό Αχήρ - Κιοι. Το σώμα του Κυρίλλου βρέθηκε από χωρικό και μεταφέρθηκε κρυφά στο Πύθιο όπου ετάφη προσωρινά στο σπίτι του Έλληνα προκρίτου Χρήστου Αργυρίου. Αργότερα, όταν οι Τούρκοι έδωσαν αμνηστία για τα γεγονότα της Επανάστασης, το λείψανο του Κυρίλλου μεταφέρθηκε στην Αδριανούπολη και ετάφη. Στο Πύθιο κτίστηκε κενοτάφιο που υπάρχει μέχρι σήμερα σε αυλή σπιτιού. Σε μνήμη του απαγχονισμού, το παράθυρο όπου απαγχονίστηκε ο Κύριλλος παρέμεινε κλειστό και άνοιξε μόνο κατά την είσοδο του ελληνικού στρατού στην Αδριανούπολη το 1921. Τότε αναρτήθηκε εκεί αφιερωματική επιγραφή την 25 Μαρτίου 1921.<ref>Ευθυμίου Π. Γρηγόριος, Θρακικά ευρήματα και ανασκαφές, κεφ. δ', «Ο Εθνομάρτυς Κύριλλος ο ΣΤ'». Αρχείο Θρακικού Λαογραφικού και Γλωσσικού Θησαυρού, τομ. ΙΣΤ' (1951) σ. 128-137.</ref>