Θεμιστοκλής Τσάτσος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Γεννήθηκε στην [[Αθήνα]] στις 4/17 Ιουλίου 1906<ref>Κωνσταντίνος Τσάτσος, Λογοδοσία μιας ζωής τομ. 2ος, εκδ. Οι εκδόσεις των φίλων, Αθήνα, 2000, σελ. 398</ref> και ήταν γιος του [[Δημήτριος Ι. Τσάτσος|Δημητρίου Τσάτσου]], πολιτικού και δικηγόρου, και της Θεοδώρας Ευστρατιάδη εκ [[Τεργέστη]]ς. Μεγαλύτερος αδελφός του ήταν ο μετέπειτα πρόεδρος της Δημοκρατίας [[Κωνσταντίνος Τσάτσος]]. Σπούδασε νομικά στα πανεπιστήμια των Αθηνών και της [[Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης|της Χαϊδελβέργης]], και ιδιώτευσε ως δικηγόρος στην Αθήνα. Το [[1929]] διορίστηκε υφηγητής του διοικητικού δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το [[1968]], οπότε και διορίστηκε για μικρή περίοδο, μέχρι το [[1970]], έκτακτος καθηγητής. Δίδαξε επίσης ως καθηγητής διοικητικού δικαίου στο [[Πάντειο Πανεπιστήμιο]].

Το [[1936]] εκλέχθηκε για πρώτη φορά βουλευτής με το κόμμα των Φιλελευθέρων<ref name="ReferenceA">Κωνσταντίνος Τσάτσος: ''Λογοδοσία μιας ζωής'', όπ.π., σελ. 402</ref>. Επί [[Ιωάννης Μεταξάς|Μεταξά]] εκδιώχθηκε και εκτοπίστηκε στην [[Ανάφη]], αρχικά και μετά στη Μήλο. Το 1938 επανεξορίσθηκε στην Εύβοια. Η εκδίωξή του αποδίδεται από τον αδελφό του Κ. Τσάτσο στη συμμετοχή του στις συνεννοήσεις του Θεμιστοκλή Σοφούλη με το [[ΚΚΕ]] για την εκλογή Προέδρου του Κοινοβουλίου.<ref name="ReferenceA"/> Συμμετείχε ως εκπρόσωπος των φιλελευθέρωνΦιλελευθέρων στην ελληνική κυβέρνηση της [[Αίγυπτος|Αιγύπτου]], κάτι που είχε ως αποτέλεσμα σύμφωνα με τη μαρτυρία του Κωνσταντίνου Τσάτσου τη ρήξη του με το κόμμα των Φιλελευθέρων<ref>Κωνσταντίνος Τσάτσος: ''Λογοδοσία μιας ζωής'', όπ.π., σελ. 403</ref>, ενώ στις παραμονές της απελευθέρωσης αφού γύρισε στην Ελλάδα, ετοιμαζόταν να συγκροτήσει με τους [[Γιάννης Ζέβγος|Ζεβγό]] και στρατηγό Σπηλιωτόπουλο, μια τριμελή κυβερνητική επιτροπή ως μεταβατικό σχήμα μέχρι τον ερχομό της εξόριστης Ελληνικής κυβέρνησης.<ref name="ReferenceB">Κωνσταντίνος Τσάτσος: ''Λογοδοσία μιας ζωής'', όπ.π., σελ. 404</ref> Μετά την απελευθέρωση διετέλεσε υπουργός δικαιοσύνης ([[1944]]), εφοδιασμού ([[1945]])<ref name="ReferenceB"/>, αεροπορίας ([[1947]]) και ξανά δικαιοσύνης ([[1950]]<ref>Κωνσταντίνος Τσάτσος: ''Λογοδοσία μιας ζωής'', όπ.π., σελ. 405</ref>). Το [[1959]] αντιπροσώπευσε την Ελλάδα στη σύνταξη του κυπριακού συντάγματος<ref>Κατόπιν πρωτοβουλίας των Κωνσταντίνου Τσάτσου και Ευάγγελου Αβέρωφ. Κωνσταντίνος Τσάτσος: ''Λογοδοσία μιας ζωής'', όπ.π., σελ. 406</ref>, ενώ το [[1961]] διορίστηκε πρεσβευτής στη [[Βόννη]]. Όταν ξέσπασε η [[Υπόθεση Μέρτεν]] και επακολούθησε η παραίτηση του Υψηλάντη, στη θέση του διορίστηκε ο Θεμιστοκλής Τσάτσος<ref>Κωνσταντίνος Τσάτσος: ''Λογοδοσία μιας ζωής'', όπ.π., σελ. 406</ref>. Μετά την παύση του από τη θέση του πρέσβεως, με την άνοδο του Γεωργίου Παπανδρέου, δεν επέστρεψε στην Ελλάδα, αλλά διορίστηκε άμισθος «επί τιμή» έκτακτος καθηγητής στη Χαϊδελβέργη.<ref>Κωνσταντίνος Τσάτσος: ''Λογοδοσία μιας ζωής'', όπ.π., σελ. 407</ref>