Άντα Λάβλεϊς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 5:
 
== Βιογραφία ==
Η Έιντα γεννήθηκε στο [[Λονδίνο]] στις [[10 Δεκεμβρίου]] [[1815]], ως το μοναδικό νόμιμο τέκνο του [[Λόρδος Βύρων|Τζορτζ Γκόρντον, Λόρδου ΜπάυρονΒύρωνα]], και της συζύγου του, Ανν Ιζαμπέλλα "''Ανναμπέλλα''" Μίλμπανκ. Το ζευγάρι χώρισε τον Ιανουάριο του 1816 επειδή η Ανναμπέλλα δεν άντεχε πλέον τις απότομες αλλαγές διάθεσης του συζύγου της. Αμέσως μετά την έκδοση του διαζυγίου (Απρίλιος 1816), ο Λόρδος ΜπάυρονΒύρων έφυγε οριστικά από την [[Αγγλία]], όπου ποτέ δεν επέστρεψε, αφού πέθανε στην [[Ελλάδα]] ([[Μεσολόγγι]]) τον Απρίλιο του 1824, όταν η Έιντα ήταν οκτώ ετών.
 
Την κηδεμονία της ανέλαβε η μητέρα της, η οποία φρόντισε για την μόρφωσή της στα μαθηματικά και τη μουσική. Παρόλο που τέτοια εκπαίδευση ήταν ασυνήθιστη για τις γυναίκες της εποχής, η μητέρα της Έιντα θεώρησε πως θα την κρατούσε μακριά από φιλολογικές και ποιητικές ενασχολήσεις, πιστεύοντας πως αυτές ήταν η αιτία για την δύσκολη προσωπικότητα του πρώην συζύγου και πατέρα της Έιντα. Σε ηλικία 17 ετών, η Έιντα γνωρίζει τη [[Μαίρη Σόμερβιλ|Μαίρυ Σόμμερβιλ]], μια πολύ σημαντική γυναίκα με επιστημονικές ανησυχίες και επιτεύγματα, η οποία αναλαμβάνει τη μόρφωση της Έιντα κυρίως στα [[μαθηματικά]]. Σε ένα δείπνο στο σπίτι της Σόμμερβιλ το 1834 η Έιντα ακούει για πρώτη φορά τις ιδέες του [[Τσαρλς Μπάμπατζ]] για την [[Αναλυτική μηχανή|Αναλυτική Μηχανή]].
 
Το 1835 η Έιντα παντρεύεται τον Ουίλλιαμ Κινγκ, Κόμη του Λάβλεϊς, με τον οποίο αποκτά τρία παιδιά: τον ΜπάυρονΒύρωνα (1836), την Ανναμπέλλα (1837) και τον Ραλφ Γκόρντον (1839).
 
Ο Μπάμπατζ το 1841 δίνει μια διάλεξη στο [[Τορίνο]] ([[Ιταλία]]) και ο Ιταλός μαθηματικός Λουϊτζι Μενάμπρεα, κρατώντας σημειώσεις από τη διάλεξη, δημοσιεύει σχετικό άρθρο στα γαλλικά. Η Έιντα το μεταφράζει και το στέλνει στον Μπάμπατζ, με τον οποίο είχε πυκνή αλληλογραφία. Αυτός την ενθαρρύνει να γράψει παράλληλα με τη μετάφραση του άρθρου και τα δικά της σχόλια, πράγμα που η Έιντα κάνει, τριπλασιάζοντας την έκταση του άρθρου. Εκτός από τις προβλέψεις της ότι μια παρόμοια μηχανή στο εγγύς μέλλον θα μπορεί όχι μόνο να επιλύει μαθηματικά προβλήματα, αλλά και να συνθέτει πολύπλοκη μουσική και να παράγει γραφικά, στο άρθρο περιλαμβάνει ένα "σχέδιο" σχετικά με το πώς η Αναλυτική Μηχανή θα μπορούσε να υπολογίζει αριθμούς Μπερνούλλι. Αυτό ακριβώς το "σχέδιο" θεωρείται από τους ιστορικούς το πρώτο πρόγραμμα υπολογιστή. Το άρθρο δημοσιεύτηκε το 1843.