Λουδοβίκος Ερνέστος του Βολφενμπύτελ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το 1766 η δύναμή του ως συμβούλου περιορίστηκε<ref>Rowen, H. H. (1988). The Princes of Orange: The Stadholders in the Dutch Republic. New York: Cambridge University Press. pp. 196–197. ISBN 0521345251.</ref> με νόμο. <ref>Leeb, I. L. (1973). The Ideological Origins of the Batavian Revolution. The Hague: Nijhoff. pp. 111–112. ISBN 9024751578.</ref>Το επόμενο έτος πάντρεψε την ανιψιά του Βιλελμίνα, κόρη της αδελφής του Λουίζας με τον Γουλιέλμο Ε'. Το 1771 έγινε απόπειρα δολοφονίας του Λουδοβίκου-Ερνέστου.<ref>Israel, Jonathan I. (1995). The Dutch Republic, Its Rise, Greatness, and Fall 1477-1806. Oxford: Clarendon Press. pp. 1092–1093. ISBN 0198730721.</ref> Ένα βιβλίο για τη διακυβέρνηση της χώρας του Π. Πάουλους που είχε απήχηση, έγραφε εναντίον του (1773). Κατά τη διάρκεια του Αγγλο-Ολλανδικού πολέμου δημιουργήθηκε αντικυβερνητική μερίδα, οι ''πατριώτες'', που εκδηλώθηκαν εναντίον του, όπως και ο δήμαρχος του Άμστερνταμ. Τον αποκαλούσαν ''ο χοντρός''. Τον κατηγορούσαν ότι έφταιγε για τη μείωση του στόλου, τις απώλειες συνοριακών πόλεων στον πόλεμο και πως αμέλησε τη μόρφωση του Γουλιέλμου Ε', που τώρα αδυνατούσε να πάρει αποφάσεις.<ref>Schama, S. (1977). Patriots and Liberators. Revolution in the Netherlands 1780–1830. New York: Knopf. pp. 55–56. ISBN 0394485165.</ref> Μετά από αυτά, αποσύρθηκε εκούσια στη Βόρεια Βραβάνδη, ως διοικητής της περιοχής. Ο [[Ιωσήφ Β΄ των Αψβούργων]] προσπάθησε να βοηθήσει τον συγγενή του, παραχωρώντας προνόμια στην Ολλανδία, αλλά οι ''πατριώτες'' κατηγόρησαν τον Λουδοβίκο-Ερνέστο για προδοσία. Προτίμησε να παραιτηθεί και έφυγε στο Άαχεν αυτοεξόριστος.

==Εξορία==

 

==Πηγές==

 

{{Authority control}}

 

{{DEFAULTSORT:Λουδοβικος Ερνεστος Βολφενμπιτελ}}