Η '''σφεντόνασφενδόνη''' είναι ένα αρχαίο όπλο, αποτελούμενο από ένα λουρί σχοίνινο, δερμάτινο ή υφασμάτινο, με μια φαρδύτερη κοιλότητα στη μέση. Ο σφενδονιστής βάζει στην κοιλότητα μια πέτρα ή ένα μολυβένιο βαρίδι και πιάνοντας τις δύο άκρες του λουριού το στριφογυρίζει δυο-τρεις φορές και αφήνει τη μια άκρη, ώστε το βλήμα να φύγει ("εκσφενδονιστεί") με μεγάλη ταχύτητα. Στην αρχαιότητα χρησιμοποιούνταν στο κυνήγι αλλά και στον πόλεμο, πρωτοχρησιμοποιήθηκε δε από τον άνθρωπο ήδη από την 7η χιλιετία π.Χ<ref>{{Cite web |url=http://www.arxaiologia.gr/assets/media/PDF/migrated/59_64-68.pdf |title=Αρχαιολογία, άρθρο του αρχαιολόγου Νίκου Βουτυρόπουλου |accessdate=2011-04-09 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20110409081806/http://www.arxaiologia.gr/assets/media/PDF/migrated/59_64-68.pdf |archivedate=2011-04-09 |url-status=dead }}</ref>. Γνωστότατο περιστατικό χρήσης σφενδόνης είναι η εξιστορούμενη στη Βίβλο μονομαχία μεταξύ του νεαρού βοσκού [[Δαβίδ]] και του γιγαντόσωμου πολεμιστή [[Γολιάθ]]. <ref>[[s:Βασιλειών Α|Βικιθήκη, Βίβλος Βασιλειών Α]] Καὶ ἐκραταίωσε Δαυὶδ ὑπὲρ τὸν ἀλλόφυλον ἐν τῇ σφενδόνῃ καὶ ἐν τῷ λίθῳ</ref>.
