Κομμουνισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον 79.107.22.239 (συνεισφ.), επιστροφή στην τελευταία εκδοχή υπό Gomoloko
Ετικέτα: Επαναφορά
Γραμμή 1:
{{κομμουνισμός}}Ο '''κομμουνισμός,''' απαγορευμένος σε πολλές χώρες του κόσμου, ως έννοια σχετίζεται με μια μορφή [[κοινωνία]]ς η οποία θα λειτουργεί [[άμεση δημοκρατία|αμεσοδημοκρατικά]] και αποκεντρωμένα, ενώ θεωρείται η ανώτερη βαθμίδα εξέλιξης του [[Σοσιαλισμός|σοσιαλισμού]].<ref>[http://www.jstor.org/pss/149650 Sherman, Howard. ''The Economics of Pure Communism'']</ref><ref>{{Cite web |url=http://www.1911encyclopedia.org/Anarchism |title=Άρθρο του αναρχοκομμουνιστή Πιοτρ Κροπότκιν στην Encyclopedia Britannica (1911) |accessdate=2010-01-24 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20090930060330/http://www.1911encyclopedia.org/Anarchism |archivedate=2009-09-30 |url-status=dead }}</ref><ref>[http://www.acrewoods.net/politics/ideologies/marxism-and-the-problem-of-the-state ''Marxism and the Problem of State'']: «How can we move to a stateless society? We must first overcome the 'illusory community of equals' (Bonefeld, 2002: 130), created by an abstract, formal equality in law and democratic elections, to establish a socialist state concerned with material equality. To achieve this, the working class would have to overcome the division between the members of civil society and their political representatives. Marx saw a model for this transition in the Paris Commune of 1871, which was governed by councillors elected by universal suffrage who were subject to recall at short notice... ...With this set-up, the state would inevitably wither away because those in positions of power would no longer be privileged in relation to the rest of society (Mandel, 2004, Pierson, 1986: 23).''»</ref><ref>Price, Wayne. ''The abolition of the state: Anarchist and Marxist perspectives, AuthorHouse, 2007</ref> Στον κομμουνισμό, η ύπαρξη του κράτους ως τρόπου οργάνωσης της κοινωνίας και ως μηχανισμού παγίωσης της εξουσίας της εκάστοτε άρχουσας τάξης, όπως και οι ίδιες οι κοινωνικές τάξεις είναι πλέον περιττά.<ref>Μαρξ, Ένγκελς: Κριτική των προγραμμάτων Γκότα και Ερφούρτης</ref> Το ταξικό και εξουσιαστικό δίπολο όλων των προηγούμενων ταξικών κοινωνιών (άρχουσα τάξη και καταπιεζόμενες τάξεις) παύει να υφίσταται, ενώ η κοινωνία οργανώνεται πάνω στην βάση των ελεύθερα συνεταιρισμένων παραγωγών.
 
Το χρήμα στην κομμουνιστική κοινωνία χάνει την ανταλλακτική του αξία και χρησιμοποιείται ως απλή λογιστική μονάδα ανταλλαγής αγαθών (και όχι πια προϊόντων), βάση της αξίας χρήσης των αγαθών αυτών. Τούτο εξηγείται ως εξής: Το χρήμα σε κάθε ταξική κοινωνία έχει διπλό χαρακτήρα. Από τη μια χρησιμοποιείται ως ισοδύναμο ανταλλαγής προϊόντων (π.χ. ένα σπίτι τόσα χρήματα), από την άλλη όμως έχει την δική του -ανεξάρτητη από τα προϊόντα- αξία. Συσσωρεύεται και είναι μόνο του, πηγή πλούτου και εξουσίας.