Ταλμούδ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το '''Ταλμούδ''' (εβρ. תַּלְמוּד ''''talmūd'''') είναι το βασικό κείμενο του ραββινικού [[Ιουδαϊσμός|Ιουδαϊσμού]] και αποτελεί την κύρια πηγή τού σύγχρονου εβραϊκού θρησκευτικού νόμου, της ''χαλακά'' (''halakha''), καθώς και της εβραϊκής θεολογίας<ref>Neusner Jacob, 1970: ''The Formation of the Babylonian Talmud'' (Studia post-biblica; 17). Leiden: Brill, σ. ix.</ref>. Το Ταλμούδ σημαίνει στα εβραϊκά «διδασκαλία» ή «μελέτη».<ref>{{Cite book|title=Συγκριτική Θρησκειολογία|first=Μάριος|last=Μπέγζος|publisher=Εκδόσεις Γρηγόρη|isbn=978-960-333-702-7|year=2011|location=Αθήνα|page=124-131|quote=}}</ref> Εώς Ώς τη σύγχρονη εποχή, σε όλες σχεδόν τις εβραϊκές κοινότητες το Ταλμούδ υπήρξε κέντρο τής εβραϊκής ζωής και θεμελιώδες στοιχείο τής εβραϊκής σκέψης· συνήθως εθεωρείτο οδηγός για την καθημερινή ζωή των απανταχού Εβραίων.

Η ενασχόληση με τους ταλμουδικούς σχολιασμούς επηρέασε καθοριστικά τη σκέψη στοχαστών της πρώιμης νεότερης περιόδου της Ευρωπαϊκής ιστορίας. Τον 16ο και τον 17ο αιώνα η μελέτη του θεόδοτου πολιτεύματος της εβραϊκής πολιτείας οδήγησε στην ανακάλυψη και υιοθέτηση τριών χαρακτηριστικών ιδεών που γνώρισαν μεγάλη διάδοση στη [[νεωτερικότητα]]: της υπεροχής της αβασίλευτης διακυβέρνησης, του δικαιώματος του κράτους να αναδιανέμει τον πλούτο και της θρησκευτικής ανεκτικότητας. <ref>{{cite book|last=Nelson|first=Eric|title=The Hebrew Republic: Jewish Sources and the Transformation of European Political Thought|publisher=Harvard University Press|year=2010}}</ref>