Υποπολυβόλο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το υποπολυβόλο αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια του [[ΑΠΠ|Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου]] (1914-1918). Είχε ως αρχικό μοντέλο το ιταλικό [[πολυβόλο]] Villar-Perosa, το οποίο είχε ταχυβολία 900 σφαιρών/λεπτό, αλλά επειδή είχε σταθερή βάση δεν θεωρείται κανονικό οπλοπολυβόλο. Προς το 1918 πλέον οι Γερμανοί είχαν αναπτύξει το πρώτο πρακτικό υποπολυβόλο, το Bergmann MP18. Παράλληλα στις ΗΠΑ σχεδιάστηκε το υποπολυβόλο Thompson. Αυτό το όπλο κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου στις ΗΠΑ ταυτίστηκε με τους γκάνγκστερ. Στο ζενίθ του, στο [[ΒΠΠ|Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]] (1939-1945), κατασκευάστηκαν εκατομμύρια υποπολυβόλα ώστε να προσφέρουν ένα ακόμη όπλο στη μάχη σώμα με σώμα. Παράλληλα, εμφανίστηκαν και νέα μοντέλα, όπως το σοβιετικό 7.62 mm PPSh M1941, τα γερμανικά MP38 και [[MP40]], το ισραηλινό [[Uzi]], το αμερικανικό Μ3 και το [[FN P90]].<ref>[http://www.britannica.com/eb/article-9070101/submachine-gun Submachine Gun] '' [[Encyclopædia Britannica]]''</ref> Σήμερα το υπολυβόλουποπολυβόλο έχει αντικατασταθεί από τα [[τουφέκι εφόδου|τυφέκια εφόδου]], τα οποία έχουν μεγαλύτερο βεληνεκές και μπορούν να τρυπήσουν τα βαλλιστικά κράνη και την πανοπλία των σύγχρονων πεζικάριων.<ref>http://www.defensereview.com/submachine-guns-smgs-outpaced-by-today%E2%80%99s-modern-short-barreled-rifles-sbrssub-carbines-or-still-a-viable-tool-for-close-quarters-battleclose-quarters-combat-cqbcqc/</ref> Όμως τα υποπολυβόλα εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται σήμερα από τις αστυνομικές και στρατιωτικές ειδικές δυνάμεις, που εκτιμούν τη μειωμένο θόρυβο, ιδίως με [[σιγαστήρας|σιγαστήρα]], και δύναμη ανάκρουσης.